En fazla ne kadar ileri gidebilirsin ki? İstediğin şeyi almak konusunda... belki de, en çok bunun için; neleri göze alabilirsin? Hayat bu; seçimlerinin ne kadar aykırı olduğunun önemi yok. Bir gün, kendini hiç anlaşamadığın bir adamla anlaşma yaparken bile bulabilirsin... dedik ya, hayat bu ve kimin aykırı olduğunu düşünmek için vaktin de yok. En azından, Tamay için her şey böyle. Birbirlerini beklenmedik bir evliliğin içinde bulan ikili, belirli bir süre geçtikten sonra boşanmak konusunda anlaşırlar. Yine de, her şey planlandığı gibi gitmez; aralarındaki ilişki beklenmedik bir şekilde değişmeye başlar.

Leyal ailesiyle yaşadığı zorlu hayat mücadelesinde Alparslan ile nefes almaya çalışırken kaderin ağlarına takılırlar ve amansız bir ayrılağa neden olan kan davası başlar. Leyal'in kuzeni Yaman, Alparslan'ın abisi Sipan'ın nişanlısı olan Raperin'i kaçırır. İki aile arasında silahlar çekilir ve sular durulmaz. Sipan ve Leyal'in evliliğine hüküm verilir bu davada. Bir mezar ve aynı mezara gömülen üç yürek! 📍WATTPAD'DE BU İSİMDE YAZILAN İLK VE TEK KİTAPTIR!!! 📍 KİTAPLARIMIN TÜM HAKLARI SAKLIDIR! (Ç) ALINTI DAHİLİNDE YASAL İŞLEM YAPILACAKTIR!!! İlk Yayın Tarihi 12/05/2020

Balca Zorlu, çocuk yaşta tanık olduğu bir kaybın izlerini hiçbir zaman silemedi. Adli tıp uzmanı olarak, hayatını ölülerin ardında bıraktığı sessiz sırları çözmeye adadı. Ancak tıp fakültesine başladığı dönemde Ulusal Güvenlik ve İstihbarat Teşkilatından gelen gizli bir teklif, onu karanlıkta görev yapan bir gölgeye dönüştürdü. Yedi yıl boyunca yalnızca yazışarak iletişim kurduğu, kimliğini bilmediği bir istihbarat uzmanıyla birlikte çalıştı. Seslerini duymaları, yüzlerini görmeleri, gerçek isimlerini öğrenmeleri yasaktı. Sadece görev notları, şifreli cümleler ve zamanla kelimelerin arasına sızan yasak bir yakınlık vardı. Balca, dışarıdan bakıldığında sıradan bir hayat yaşıyor gibiydi. Ta ki bir yaz tatilinde, ailesinin yanına dönene dek. Abisinin denizci arkadaşıyla tanıştığında, geçmiş yedi yılın gölgesi aniden karşısına dikildi. Onu tanımıyor olmasına rağmen Ali Cihan Gencer'de her şey olması gerekenden fazla gibiydi. Gerçekle kurgu arasındaki çizgi silinirken, Balca hem görevini hem de kalbini sorgulamak zorunda kalacaktı. Çünkü bazen bir yabancı, en derine dokunan kişi olabilir. Ve en büyük sırlar, en tanıdık yüzlerin ardına gizlenir.

Hikaye de yetişkin içerik bulunmaktadır! Bunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. "Seni meşgul ediyorum bu saatte ama dün telefonum sende kalmış onu alabilir miyim?" dedim. Elini sağ ön cebine sokup çıkarttı ve bana uzattı. Telefonumu almak için elimi uzatınca geriye çekti. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Bugün o puşt aradı, açtım." dedi. "Neden?" dedim. "Canım istedi." dedi. "Canın istedi diye benim telefonumu açamazsın." dedim. Kaşlarını çattı ve bir adım yaklaştı. "Ama açmak istiyorum." dedi. Anlamazca yüzüne baktım. "Ne demek istiyorsun Arslan Abi?" dedim. Gözlerini kapatıp soluğunu bıraktı. Gözlerini açıp dişlerini sıkarak konuştu. "Bak işte bunu istemiyorum. Bana abi demeni istemiyorum. Senin için abi olmak istemiyorum." dedi. Benim için abi olmak istemiyor muydu? Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kalbimin hızlanmasıyla ona baktım.

Ne olduğunu anlamadan havalanırken ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım. Belime sarılan kollar beni havalandırıp kendi kucağına çekerken utançla geri çekilmeye çalıştım. Araf, buna izin vermeyip ellerini sıkılaştırırken beni dizlerine otutturdu. Bu yakınlaşmaya alışkın olmayan vücudum titrerken gözlerimin kapanmasına engel olamadım. Fazlasıyla gerilen bedenim titrerken gözlerimi açıp onun kahverengi hareleriyle karşılaşmak istemiyordum. Onun yakınlığı bedenimi kavururken güzel ve dolgun dudakları birkaç santimetre uzağımdaydı. İçimdeki his kontrol edemeyeceğim bir boyuta ulaşırken ellerimi sürükledim ve onın yanağında durdurdum. Boğazıma oturan yumruyu sertçe yutkunurken elime batan sakalları usul usul okşayıp sevdim. Ellerim onun güzel suratındayken hayalimdeki sakallara dokunmanın verdiği heyecan kalbimi hızlandırmakla kalmıyor, nefesimi kesik kesik alıp vermemi sağlıyordu. Kendime hakim olamayarak ona yaklaşırken burunlarımızı birbirine bastırdım ve dudaklarımı dudaklarına sürttüm, öpmedim. Bana ters tepki vermeyişi hareketlenmemi sağlarken kucağında kıpırdanmadan edemedim. Dudaklarımın hizasında olan dudakları aralanıp boğuk inlemesini bırakırken kapanan gözlerimi araladım. Uzun ve biçimli kirpiklerinin ardına gizlenmiş kahverengi gözleri koyulaşmış, belimdeki elini sıkılaştırmıştı. Öylece birbirimizi izlerken Araf sertçe yutkundu. "Söylesene, bana böyle bakarken nasıl senden uzak kalmamı isteyebilirsin?" Ona cevap veremezken, dudaklarının değdiği dudaklarımı araladım. O konuşurken bana temas eden dudakları benim dudaklarıma daha fazlasını istetirken duygularıma engel olamayarak aramızdakş mesafeyi kapattım ve onun dolgun dudaklarını, izinsiz bir şekilde mühürledim. Bu hareketimle birlikte abi kavramı, çok uzaklara, izbe bir köşeye çekildi ve alayla bizi ve birleşen dudaklarımızı izledi.

''Ben, senin parmağında o nişan yüzüğünü her gördüğümde canım yanıyor benim. Nefes alamıyorum.'' sinirle akan gözyaşlarını elleriyle sildi. ''Sen uzaktan sevmek nedir bilmezsin ki, sen canın yana yana sevmek nedir bilmezsin.'' Barkın ona doğru bir adım attığında Dilay da geriye doğru bir adım attı. ''Ben... Seni kendimi bildim bileli seviyorum ki, bu yeni hissettiğim bir his değil...'' derken başını iki yana salladı. ''Ben, seni o küçük kızın kırmızı şapkasını başından alıp kendi başına taktığın andan beri seviyorum.'' ''Ama ben artık dayanamıyorum...'' ******* Yetişkin içerik sahneler mevcuttur... -Bir mahalle hikayesidir.-

Kiralık Aşk'ın 2.Sezon'unu unutun. Bir rüzgarın çıktığını hayal edin. Tatlı bir şarkının içine beraber girelim.

"'Yayımlanma tarihi 21 Aralık 2020" +18 sahneler vardır. Şiddet içerir! -Kesit " Yusuf bey" Gözlerime bakıp ellerini yakama götürdü. " nabıyorsunuz" geriye adımladım fakat tekrar kendine çekti! Elindeki ufak çatal iğneyi görmem ile nefeslendim. Ne yapacaktı onu! " düzgün dur" kalbim yerinden çıkabilirdi. Kopan düğmemin yerine çatal iğneyi taktı. Ne yani sırf bunun için mi gelmişti yanıma! Bu adam neydi böyle. Peki çatal iğneyi nerden bulmuştu.? Şaşkınlıkla yüzüne baktım. Yakamı düzeltti " dikkat et" demiş arkasını döndüğü gibi uzaklaşmıştı..

"Mirza abi, olmaz b-ben bu olanları yaşanmamış sayıyorum." "Sakın Aslım, sakın. Bana bunu deme, beni diri diri mezara koyma. Çok seviyorum Aslım, herşeyden herkesten çok seviyorum." "OLMAZ, BİZDEN OLMAZ. S-Sen benim abim sayılırsın." "DEĞİLİM LAN DEĞİLİM." Derin bir nefes alıp, sakinleşip konuşmaya başladım. "Mirza abi, biz aynı mahallede büyüdük, iki kardeş gibi. Olmaz böyle bir şey olamaz." "Aslım, lütfen böyle söyleme. Biraz beni dinle, hemen kestirip atma." Sinirle saçlarımı çekip, etrafıma baktım. Abim dediğim adam, beni seviyordu. Denizin kokusu burnuma geldiğinde birazda olsa sakinleşmiştim. Mirza'ya baktığımda yavaşça yanıma gelip, ellerini yanaklarıma koydu. Gözlerimi kapatıp, derin bir nefes aldım. Kafamı göğsüne yasladığında ellerimi beline sarmıştım. "Sana aşığım Aslım." Titrekçe nefesimi, verdim. Saçıma konulan öpücükle biraz da olsa sakinleşmiştim... 《》《》《》《》《》 İlk yayınlanma tarihi: 01.04.2020 《》《》《》《》《》 Kapak tasarımı: sehrialem

Arkamdan "Mudanyanın bütün sokakları denize çıkar," diye bağırdığında ona döndüm. Bir süre yüzüme baktı sonra daha sakin bir şekilde devam etti, "Benimse bütün sokaklarım sana çıkıyor." 28.08.2020 #Sevgili 1 10.10.2020 #GenelKurgu 1 23.10.2020 #Romantizim 1 26.06.2020 #Burcu 1 26.06.2020 #Okan 1 26.06.2020 #Utku 1