#OrEl shipinin fan-fic'idir.

Buğulu gözlerinin içinde, dile gelmemiş bir fırtınanın titreyişi vardı Eleni'nin. Karşısında duran adama bakarken, başının öne düşmemesi için adeta kendisiyle savaşıyordu. Yüzüne yerleşen o ince, keskin hüzün parçaları, sesine de kırılgan bir tını olarak sinmişti. "Niye sustun?" diye fısıldadı, kelimeleri dalga sesleri arasında kaybolacak kadar sessiz ama bir o kadar da sızılıydı. Bu soruyla birlikte adamın bakışları istemeden de olsa onun gözlerinde buluştu; sanki kaçacak bir yer arıyor, yine de ondan kopamıyordu. Eleni, rüzgârda savrulan kırılgan bir kuş gibiydi; bir sağa bir sola yalpalayan yüreğini saklayamıyordu. "Susmasana... Bir şey söyle! Niye susuyorsun? Susma!" diye yükseldi sesi, kırılmış bir kalbin son çırpınışı gibi. Adamın eli, düşünmeden ona doğru uzandı; belki bir özür, belki bir tutunma ümidi... Fakat Eleni anında geri çekildi. "Ele... Eleni, ben-" diye başlayan sözcükleri tamamlayamadan, Eleni avuçlarını hızla geri çekti ve yanağına tokat gibi inen o anlık hareket, sessizliği ikiye böldü. O tokat, bir derinin tok sesi değildi yalnızca; Eleni'nin ona duyduğu son güvenin kırılışının yankısıydı. "Dokunma," dedi, sesi buz gibi keskinleşmişti. Ardından gözlerini kısarak, bir daha geri dönüşü olmayacak o kelimeyi fısıldadı: "Bitti." Aralarında kocaman bir sessizlik çöktü. Rüzgâr bile konuşmayı bırakmış, dalgalar sanki geri çekilmişti. Eleni'nin adama attığı son bakış, içinde derin bir hayal kırıklığı taşıyordu; sanki yıllardır biriktirdiği ne varsa o an çökmüş gibiydi. Sonra sırtını ona döndü. Kırılmış, yaralanmış, ama yine de dimdik durmaya çalışan bir gururla... Ayakları kumda ağır adımlar bırakırken, nereye gittiğini bilmeden uzaklaşmaya başladı. Canı öyle yanıyordu ki... Belki Karadeniz tüm dalgalarıyla ağlasa, belki gökyüzü tüm yağmurunu üzerine boşalts

27.10.2025 ★꙳𑁍꙳𑁍꙳★ Silahlar patladı... Kanlar döküldü... Yaralar açıldı. Bir zamanlar umutla kurulan hayatlar, bir anda enkaza dönüştü. Hırsın, nefretin ve intikamın ateşi, kaç kalbi cehenneme sürükledi? Peki ya bizim hikâyemiz... Biz de o ateşte yanmaya mahkûm muyduk? Kalplerimiz, ebedi bir düşmanlığın zincirine mi vurulacaktı? Yoksa tüm kavgalara, tüm yaralara rağmen kavuşacak mıydık, kalp hırsızı?

Her şey üniversitenin belalı tipinin sevgilime yavşamasıyla başladı. İlk kitabım olduğu için çok fazla yazım hatası olucak rahatsız olanlar okumasın.

"Takımda kalmam bu kadar mı önemli bana bu kadar muhtaç olduğunuzu bilmiyrodum başkanım . Benim kalamam için bu kirli oyunu kabul edecek kadar muhtaçsın İsmail, "

Bir çocuk vardı, sanki dünyaya biraz fazla sessizlikle gelmişti. Oysa biri vardı ki, gözleri denizle gökyüzü arasında bir yerde, sesi kadar içi de güneşliydi. Biri gölgeydi, diğeri ışık. Ve her hikaye biraz da böyle başlardı zaten. Kenan Yıldız & Semih Kılıçsoy Bu kurgudaki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur!

*Gerçek kişi ve kurumlara alakası yoktur.

gerçeklikle alakası yoktur tamamen hayal ürünüdür

Aşk herşeyi affeder mi?

Barış Alper,en olmaması gereken kişilerin dikkatini çekmişti;Merih Demiral ve Emirhan Topçu'nun. Gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur* Hayal ürünüdür*