Bir kere daha başımı geri yatıracak büyüklükte bir kahkaha attım ve omuzlarımdan sıyrılan montu tutmak için bir hamle yaptım. Bir şemsiyenin altında, artık o kadar da yabancı olmayan bir yabancının kapkara gözlerine bakarken derin bir nefes aldım. "Peki Aladağların Turan'ı. O zaman, benim hakkımda bilmen gereken ikinci şeyi açıklıyorum." Turan çenesini havalandırıp gözlerini kıstı. "Gönder gelsin." Şemsiyeyi başımızın üzerinden çekip kapattım ve ikimizi de tatlı ama epey güçlü yağan bir yağmura hapsettim. "Bana gölge eden, hiçbir şeyden hoşlanmam." Uyarım açıktı. Oldukça da net. Mevzunun şemsiye olmadığını anlayacak bir adama bu cümleyi kurduğumu biliyordum. Üzerinde yalnızca gömlekle dururken ve o gömlek saniyeler içinde ıslanırken göz temasımızı kesmemek için olası manzaramı elimin tersiyle ittim. Turan yavaşça gülümsedi ve bir kez başını eğdi. Caddede, nereden geldiğini bilmediğim, piyanoya eşlik eden bir erkek sesi vardı. Üzerimizden en sevdiğim bahar yağmurları akıp giderken, Turan elimi bırakmadan yürümeye devam etti. Biliyordum. Bu anı, bu yağmuru, bu şarkıyı hiçbir zaman unutmayacaktım. Sen yanımdayken O tozlu yollar aşka gider Ah sen, Sonunuzu yazsan inan dayanamam ölürüm ben.

23 yaşındaki Selene Everly, Londra'nın sakin bir mahallesinde orta halli bir ailenin yanında büyümüş, sıradan bir genç kadındır. Ancak hayatı, bir anda aldığı yanlış kararlarla altüst olur. Yüklü bir kumar borcuna saplanınca onu yıllardır evlatları gibi yetiştiren aile, Selene'yi reddeder ve tek bir gerçek bırakıp giderler: "Asıl annen Türkiye'de, Rize'de yaşıyor." Bu söz, Selene'nin hayatını ikiye böler. Hem acımasız tefeci Victor'dan kaçmak hem de geçmişinin peşine düşmek için Türkiye'ye gider. Fakat Rize'nin sisli dağlarında bulduğu kadın öz annesi İmge onu yirmi bir yıldır ölü bilmektedir. Selene, karşısına geçip "Ben senin kızınım," diyemez; çünkü annesinin kendisine karşı beslediği sevgi gözükünü korkutur. Borçlarını kapatmak için, kendisini evlatlık verenlerin peşine düşer. Ancak planı ters teper. Victor onu bulur ve kaçırmaya kalkar. Selene ölüm ile yaşam arasındaki o daracık çizgideyken, karanlığın içinden bir adam ortaya çıkar ve onu kurtarır. O adam... Selene'nin öz babasıdır. Bu olayların yaşadığı sırada , İngiltere'de Selene'ye yıllarca anne babalık yapan Emily ile Ethan evlerinde ölü bulunur. Ardında Ethan'ın el yazısıyla bırakılmış bir mektup vardır. Ve o mektup, Selene'nin yaşamını tamamen değiştiren gerçeği açığa çıkar: Selene'nin öz amcası Aziz Sancarlı, aile servetine konmak için yıllar önce bir suikast planlamıştır. Selene'nin annesi İmge'yi ve babası Azil'i öldürmeye çalışmış, bu suikastten sadece İmge ve Selene'nin kurtulduğunu sanmıştır. Emily ve Ethan'a ise Selene'yi ortadan kaldırmaları için para teklif etmiş; fakat çift, bunu yapamadıkları için bebeği İngiltere'ye kaçırmış ve öz çocukları gibi büyütmüşlerdir. Selene kimliğini çözdükçe, aslında hayatının yalnızca başlangıçta olduğunun farkına varacaktır.

@Koral.kamar / yüzünü bile görmek istemiyorum @Ars.lafuz / kes be @Ars.lafuz / Kucağımda miyavladığın videolar duruyor koçum sen hayırdır? @Ars.lafuz / çizdirtme bana yakışıklı motorcu imajini Dikkat! Bu hikaye fazlasıyla toksiklik içerir.

~ WATTYS 2023 BÜYÜK ÖDÜL KAZANANI ~ Yüzyılda bir kez yaşanan ve ruhlar dünyasının kapılarının açıldığı Dhura gecesinde Aris isimli bir erkek çocuk dünyaya gelir. Yıllardır kemikleşmiş inanca göre Dhura gecesi doğan çocuklar lanetlidir ve öldürülmeleri gerekir ancak Aris bir şekilde hayata tutunmayı başarmıştır. Ne var ki Aris, sahip olduğu yeteneklerden dolayı gittiği her yerde parmakla işaret edilip lanetli olduğuna inandırılmaktadır. Kısa bir süre içinde sevdiği birçok şeyi kaybeden Aris, gerçekte kim olduğunu bulmaya çalışırken yüzyıllardır pusuda bekleyen karanlık da harekete geçmek üzeredir. Dünyanın düzenine karşı Seçtik karanlığı Bedenimiz ölümsüz oldu Ruhumuz karanlığa karıştı Yemin ettik ışığı yok etmeye Agnarf ebediyen hüküm sürebilsin diye Rahmuara uyanacak Zal'gath'ın ellerinde Güneş bir daha hiç doğmayacak Çok yakında bizim devrimiz başlayacak Üç kitap halinde yazmayı planladığım "Bir Zamanların Krallığı" adlı serinin ilk kitabıdır. © Kitabın tüm hakları tarafıma ait olup çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

🔞❗[Bu kitap yetişkinlere yönelik (+18) unsurlar ve betimlemeler içerir.] . Nefesini ensemde hissettim. Ellerinin karnıma doğru gittiğini hissettiğimde gözlerim kapanacak gibi oldu. Kendimi son anda durdurdum. Etraftaki insanları umursamadan beni kendine bastırdı. Varlığını benimsemişken tek bir hareketle beni itip kendinden uzaklaştırdı, etrafımda döndürdü ve tekrar kendine çekti. Uzun boyuna karşı kafamı kaldırdım. Karanlık gözleri ruhuma işliyordu. "Sen..." gözlerinin bir anlık, sadece bir anlık dudaklarıma kaydığına yemin edebilirim. "Sen benimle dans edebileceğini mi sandın avukat?" Onun vücudunun üzerimde bıraktığı etki nefesimi hızlandırırken güçlükle yutkundum. Beni tutmasa düşecek gibiydim. Kulağıma eğilip dudaklarını bilerek sürttü ve bu hareketi bacaklarımdan tüm gücü kesti. "Bunca zamandır fark etmediğin o gölgenin rüzgarı, şu an bacaklarını titretiyor..." . . . [BİR MAFYA VE ONUN KARŞI MÜVEKKİLİNİN DAVASINI YÖNETEN AVUKAT] . . Genç avukat, yakışıklı ve tehlikeli mafyanın gittiği mekanlara giderek onun suçlarıyla ilgili delil toplamaya çalışır. Bunu fark eden mafya bir davette ansızın avukatın karşısına çıkar... . . . UYARI: İlerleyen bölümlerde yoğunlukla +18 sahneler yer alacaktır. Rahatsız olacaklar lütfen okumasın.

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...

Yüzümdeki kar maskesinden dolayı görmeyeceğini bilsem de tek kaşımı kaldırdım. "Niye beni kaybetmek istemiyormuşsun? Yoksa elinde şantaj yapıp kullanabileceğin kimse kalmadı mı?" Cümlemi bitirir bitirmez kafamı araba camından çıkarıp arkamızdaki polis arabasına bir el daha ateş ettim. "Ne kadar dramatiksin. Ama aynı zamanda ironik." Mermilerimin bitmesiyle tekrar arabanın içine girdim. Torpido gözünü açıp içinden mermileri aldım. Hızlıca şarjörü değiştirirken laf yetiştirmeyi de ihmal etmiyordum. "İroni yapmayı severim. Sen de sorulardan kaçmayı seversin galiba? Sorduğum soruya cevap vermediğin ilk an değil bu." Şarjörü yenilediğimde tekrar kafamı çıkarıp ateş etmeye devam ettim. "Seni kaybetmek istemiyorum." Direksiyonu aniden sağa kırmasıyla dengemi kaybedip geri koltuğa yapıştım. Sinirle kafamı ona çevirdim. Yüzündeki kar maskesine rağmen içinde bulunduğumuz şu durumdan fazlasıyla eğlendiğini hissedebiliyordum. "Çünkü iyi bir müzik bulmak hiç de kolay değil dedektif." | Kitapta şarkı sözlerine yer verilmiştir! |

İnsanın en masum olduğu dönemi çocuk olduğu zamanlardır, öyle değil mi? Doğru. Fakat eksik. İnsanın en acımasız olduğu dönem de çocuk olduğu zamanlardır. Kimi çocuk sevgiyle arkadaş edinir, oyunlar kurardı. Kimisi ise tek bir korku salmasıyla etrafına toplardı kendi tebaasını. Ben ve benim gibi çocukların sevgi cumhuriyetine karşı, zorbaların korku imparatorluğuydu aslında durum kısaca. Diyelim ki bir zamanlar çocuktuk. Biz de, onlar da. Lisede de mi çocuktuk? Türlü türlü oyunlar kurarken de mi çocuktuk? İnsanların hayatlarında unutamayacağı anılar bırakırken, hafızalarından kazıyarak silmek istemelerine rağmen bunu başaramıyor oluşlarının sorumlusu olurken de mi çocuktuk? Tuvalete kilitlerken, okulun önünde alay konusu ederken, yapmadıkları şeylerle suçlarken ve hatta manipüle ederek kendilerinden bile şüphe etmelerini sağlarken de mi çocuktuk? Değildik. Ne biz ne de onlar. Bunu inkar edecek insanın vicdanı sorgulanmazdı zaten.

Gece araba kullanırken, rastgele denk geldiğiniz lüx bir arabayla öylesine yarışsanız ve ertesi gün evinize gelen ceza makbuzuyla yarıştığınız kişinin aslında bir trafik polisi olduğunu öğrenseydiniz ne olurdu? İnci İzler, ceza kağıdını yazan trafik polisinin instagram hesabını bulur ancak başına gelecek felaketlerden habersizdir. 📣 argo içerir!

Burası Paris. Bense hayalperest bir kitap aşığıyım. Aşkı binlerce farklı şekilde ve binlerce farklı kitap karakteriyle hayal ettim. Her biri hayal ederken en güzeli gibi geliyordu. Ta ki bir gün, gerçekten aşık oluncaya dek. Aşk bambaşka bir duyguydu. Gerçeğinin kurgusundan bu kadar farklı ama bir o kadar da aynı olduğunu asla tahmin edemezdim. Burası Paris. Ve burada aşkı, bir rüyadan ayırmak neredeyse imkansız.