author_Nymos
Fiks në atë moment, idioti që kisha afër vendosi dorën e tij të majtë mbi kofshën time, ndërkohë që bënte sikur dëgjonte tim atë.
U përpoqa t'ja hiqja dorën nga kofsha ime por ai shtrëngoi më fort. Do ngelej ndonjë shenjë më vonë, plehra.
Pasi tentova dhe nuk ja hoqa dot dorën nga kofsha ime, ju afrova ndërkohë që vëmendja e të tjerëve ishte mbi kunatin tim dhe i pëshpërita: " Ke 5 sekonda kohë t'a largosh dorën ose do të t'i pres gishtat."
"Bëje." Idioti më shkeli syrin, duke pëshpëritur mbrapsht, fryma e tij duke u përplasur në fytyrën time.
Sigurisht që nuk do ja prisja gishtat, por doja t'a trembja, të mendonte se do e bëja që të largonte dorën.
................................................
Ja dhashë pistoletën e tij Gabrielit dhe vendosa një cigare mes buzësh. Doja të dilja sa më parë nga aty.
Isha gati të shtyja vajzën që u përplas në gjoksin tim derisa ajo ngriti kokën dhe sytë e mi u përplasën me të sajët. Koha u kthye pas dhe ngeci në sytë e saj. U ndjeva si një kokërrizë rëre harruar në një qoshe, e era e mori e çoi në këmbët e saj përsëri.
U tërhoq pak pas, pa i hequr sytë nga unë, sikur të shihte brenda meje, sikur të më zhvishte nga imazhi që kisha krijuar.
Gati sa nuk u rrëzua dhe instiktivisht vendosa krahun rreth belit të saj për t'a mbajtur. Digjte, kudo ku prekja atë.
Lëvizi dorën para fytyrës së saj si të zhdukte imazhin që kishte para syve.
Mbylli qepallat e i hapi përsëri.
"Nuk je i vërtetë." Tundi kokën e kur pa që imazhi im nuk po zhdukej, vendosi duart në supet e mia e tentoi të prekte fytyrën time po gati sa nuk u rrëzua sërish.
"Pse po rrotullohet çdo gjë?" Pyeti para se të binte në krahët e mi. Zëri i saj bëri që të ngjalleshin të gjitha ndjesitë që mendova se i kisha pluhurosur me kohën.