~S-MAFYA SERİSİ 2~ Yıllar boyu süren bir aşk... Yıllarca gölge misali kadınını izleyen bir adam... Artık ona bu denli yakınken uzakta durmaya devam edebilecek miydi? Elvin, hayata küsmüş, geçmişin acılarıyla savrulmuş genç bir kadın. Tek sığınağı olan sanat, ona yaşamak için bir neden sunarken, farkında olmadan yıllardır karanlık bir gölgenin koruması altındaydı. Sessiz ama sarsıcı bir varlık, her adımını izliyor, ona yaklaşmak için doğru anı bekliyordu. Ancak sırlar asla saklı kalmaz. Gerçekler açığa çıktığında, Elvin aslında hiçbir şeyin tesadüf olmadığını fark edebilecek miydi? Yıllarca onu izleyen ve yalnızca onu bekleyen bu adam artık durmayacaktı, ne alevlerin içinde ki kalbi ne de karanlık zihni buna izin vermezdi. Ve şimdi, Elvin ne kadar kaçarsa kaçsın, bu saplantılı aşktan kurtulamayacağını biliyordu... Bazı aşklar özgür bırakmaz... Peki, onunki aşk mıydı, yoksa çok daha saplantılı bir yanılgı mı? SÜFL-İ AŞK başlıyor... (Bu yetişkin içerikli bir kitaptır, ilerleyen bölümlerde +18 sahneler bulunabilir. Ayrıca küfür ve kanlı sahneler de mevcuttur.)

Abi kurgusu. Bir gitsem de kurtulsam. Duracaksam da bir sen durdursan. -Tamamlandı-

''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış atılmış ince iplerinden bir şekilde tuttuk.'' Nefesimi burnumdan aldığımda ciğerlerime kokusu yayıldı. Yanıma biraz daha yanaştı. Bende konuşsam dudaklarımız birbirine değecekti. ''Birbirine dolanmış iplerin, yaşadığımız hayata düğüm attığımız en güzel şey oldu...'' Kehribarları gözlerimi delip geçerken hızlı atan kalbimin onunda duyduğundan emindim. ''Bu yüzden seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı. Anlıyor musun?'' Cümleleri kalbime dokunduğunda unutamayacağım bu sesi bu kelimesi kalbimin derinine bir not bırakmıştı. "Seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı." Kapak Tasarımı: gimme_art

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.

Herkes yaralarını saklamaya çalışırdı; kimisi kollarda, kimisi bakışlarda, kimisi sessizliğin içinde gizlerdi acısını. Ama bazıları, o yaraların sebebini yok etmeye yemin ederdi. Xia, hayatta kalmayı öğrenirken geçmişinden, kendi karanlığından ve peşindeki kana susamış gölgelerden kaçamaz. Her adımında acının daha da derinine inerken, karşısına biri çıkar... Sessizliğiyle konuşan, gözleriyle bağıran, yaraları anlayan biri. Ve ikisi, kelimelerin sustuğu, kanın konuştuğu bu şehirde, ya birbirini yok edecek ya da birbirini kurtaracaktı. ❝Hikayemiz şimdi başlıyordu fakat biz çoktan kana bulanmıştık.❞ 𖣂 Yetişkin okurlar içindir. Yüksek derecede şiddet, korku ve gerilim içerir. 08.01.23

Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?" Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, bütün varlığımı ona vermek istercesine, beni bitirecek olan o cümleyi kurdum. "Benim küllerim çoktan havaya savruldu" 🌞🌙 +18 yetişkin okurlar için uygundur. İnstagram: guneshi.sondurmek Yayın tarihi: 22.02.2022 Kurgunun bütün hakları saklı, çalınması durumunda gerekeni yapacağımdan şüpheniz olmasın

Düzenleniyor • Dostluktan doğan düşmanlığın, düşmanlıktan doğan dostluğun, ölümden doğan yaşamın, yaşamdan doğan ölümün izi. Var olan ve yeni oluşacak düşmanlık.... Düşmanlar arası kapışmalar ve alınan intikamlar... Vazgeçmek güzeldi ama vazgeçmeye çalışmak büyük bir hataydı. Bu aşk beni ölüme götürdü, ölümün kıyısından döndürdü. Herkesi teker teker kaybettim ve kazanmak bir oyun değil ölümle yaşam savaşıydı.

BU KURGU FANTASTİK DEĞİL, DİSTOPİK BİR KURGUDUR! "Omut" Küller çağı serisi O bir imparator. Ben ise ona eğilmeyecek tek kişiyim. O beni susturmak istiyor. Ben ondan nefret ediyorum. Ondan, sarayından, beni susturmak isteyen gözlerinden... Ama nefret ettiğin şey, bazen seni en çok değiştiren şey olur. Göz göze geldikçe ikimiz de savaşmaya daha çok alıştık. Belki sevdik. Belki sadece birbirimizi yok etmek istedik. Ama bildiğim tek şey var: Bu hikâyede kimse yara almadan çıkamayacak. Bu, bir evlilik değil. Bu, iki düşmanın aynı odada, farklı niyetlerle hayatta kalma savaşı. *** • Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür ve her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir. • Kitabın tüm hakları bana aittir. • Kitap günümüzden 160 yıl sonrasını anlatmaktadır. Uyarı: Kitabın çalındığını görür ya da farkederseniz lütfen bana bildirin! Kitabın bütün hakları bana aittir! Çalınma gibi bir durumda karabasan gibi basarım :)