Abi kurgusu. Bir gitsem de kurtulsam. Duracaksam da bir sen durdursan. -Tamamlandı-

''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış atılmış ince iplerinden bir şekilde tuttuk.'' Nefesimi burnumdan aldığımda ciğerlerime kokusu yayıldı. Yanıma biraz daha yanaştı. Bende konuşsam dudaklarımız birbirine değecekti. ''Birbirine dolanmış iplerin, yaşadığımız hayata düğüm attığımız en güzel şey oldu...'' Kehribarları gözlerimi delip geçerken hızlı atan kalbimin onunda duyduğundan emindim. ''Bu yüzden seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı. Anlıyor musun?'' Cümleleri kalbime dokunduğunda unutamayacağım bu sesi bu kelimesi kalbimin derinine bir not bırakmıştı. "Seni bırakıp gitmek imkânsızın da imkânsızı." Kapak Tasarımı: gimme_art

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.

❝Savaşı durduramam ama elime mikrofon alarak insanların sesini duyurabilirim.❞ Savaş kaybolmaktır. Ben bu savaşta kayboldum. Beni babam bile bulamadı. Belki de hiç aramadı. 04.04.2021 © Tüm Hakları Saklıdır.

Gözleri gözlerime değerken, dudaklarını araladı ve kalbimin ortasındaki boşlukta kendimi kaybetmeme neden olan o cümleleri söyledi. ❝İçimde kaybolmuş bir çocuk var, Xia. Kimse de onun çığlıklarını duymuyor. Kendi içimde kaybolmuşken, beni bulmaya çalışan kimse olmadı, tamam mı? Herkes güçlü duruşumu övüyor ama kimse bu gücün hangi enkazdan doğduğunu bilmiyor. Bana varlığından bahsetme.❞ 𖣂 Yetişkin okurlar içindir. Yüksek derecede şiddet, korku ve gerilim içerir. 08.01.24

Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?" Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, bütün varlığımı ona vermek istercesine, beni bitirecek olan o cümleyi kurdum. "Benim küllerim çoktan havaya savruldu" 🌞🌙 +18 yetişkin okurlar için uygundur. İnstagram: guneshi.sondurmek Yayın tarihi: 22.02.2022 Kurgunun bütün hakları saklı, çalınması durumunda gerekeni yapacağımdan şüpheniz olmasın

"Yani biz birbirimizi iyileştirdiğimiz için bu mavilikler, soğukluk... Bu hissettiğim garip şey... Öyle mi?" Ilgaz da benim gibi ayağa kalkmış, hafifçe bana yaklaşmıştı. Gözleri hüzünle parlıyorlardı. "Sana bütün bunları kanıtlayabilirim." dedi adımları bana yaklaşmaya devam ederken. Kollarını iki yana açmış, kendini bana anlatmaya çalışıyordu. Gözlerindeki yaşlar ona inanmam için önümde diz çökmüşlerdi. "Bizim gibi onlarca insan var aurora."

Düzenleniyor • Dostluktan doğan düşmanlığın, düşmanlıktan doğan dostluğun, ölümden doğan yaşamın, yaşamdan doğan ölümün izi. Var olan ve yeni oluşacak düşmanlık.... Düşmanlar arası kapışmalar ve alınan intikamlar... Vazgeçmek güzeldi ama vazgeçmeye çalışmak büyük bir hataydı. Bu aşk beni ölüme götürdü, ölümün kıyısından döndürdü. Herkesi teker teker kaybettim ve kazanmak bir oyun değil ölümle yaşam savaşıydı.

Omut'un Yedinci İmparatoru hastalanmıştı, sağlığı günden güne kötüye gidiyordu. Geride bıraktığı varisi tahta çıkmalıydı. Ve çıkması için İmparatoriçesine ihtiyacı vardı. İmparatoriçe daha beşikteyken belirlenmişti. Daha el kadar bebekken halkının canı için kurban olmuş, omuzlarına koca bir yük bırakılmıştı. Ama buna rağmen başı hep dik, kendisi korkusuzdu. Göbek adı Cesaret'ti! Ona başka türlüsü de yakışmazdı çünkü o TURAN'ın Kızıydı! "Ben TURAN'ın Kızı! Gururunu halkı için feda etmek zorunda olan Prenses. Baş eğmemeye and içtim, eğmeyeceğim de. Düşmanlarımın ayağıma taktığı bu prangayı boyunlarına tasma edeceğim!" "Bundan yirmi iki yıl önce seni o beşikte gördüğümde, benim olmanı istediğimi düşünmüştüm. Kalbimi, aklımı o gözlerin çalmıştı. Küçük kalbim senle pırpır ettiğinde daha sekiz yaşındaydım. Ve o andan yirmi iki yıl geçmişti. Zaman, dünya, ben, her şey değişmiş bir tek benim hala seni görünce titreyen kalbim ve senin o huysuz bakışların değişmemişti. Sen benim Omut'umsun; doğduğun günden beri. Ve bir Omut gibi beni içine çekiyorsun TURAN'ın Kızı!" *** Kitabın çalındığını görür ya da farkederseniz lütfen bana bildirin! Kitabın bütün hakları bana aittir! Çalınma gibi bir durumda karabasan gibi basarım :) Kitap günümüzden 160 yıl sonrasını anlatmaktadır!