hayatlarından bezmiş olan iki kişi, internetten tanışır ve intihar etmek için buluşur. [230122-080222]

İntihara meyilli bir kız. Ve onu intihar meylinden vazgeçirmeye çalışan bir erkek. *Wattpad'de yayımlanan İntihar Adımları isimli ilk hikayedir.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ada: Son bir defa gör beni Ada: Son bir defa duy Ada: Son bir defa sarıl bana Ada: Son bir defa ellerimi tut Ada: İmkansız biliyorum Ada: Ama son bir defa öp beni..

Kelimelerinizin tükendiği bir nokta olmalı . Hani böyle tir tir titrediğiniz, beyninizin bom boş olduğu bir nokta. Hani kalbinizin sanki ağır bir kaldırıyormuşçasına çarptığı nefesinizin kesildiği deliler gibi ağlamak istediğiniz ama sadece gözleriniden bir kaç sakin damla düştüğü nokta. İçinizde fırtınalar koparken , doğru bildiğiniz yalanlar gün yüzüne çıkarken , şüphelendiğiniz gerçekler yarım kalan kalbinizi söküp atarken napar insan? Susar mı ? Benim gibi susar ve sadece karşıya mı bakar? Fırtına öncesi sessizlik gibi mi? Patlamaya yakın bir bomba gibi mi? Kimsenin bilmediği bir dil gibi hissediyorum kendimi... Kimsenin inanmadığı bir deli ... Yazarın bile okumadığı bir kitap ...Hiç çalmayan bir şarkı . Hiç sorulmayan bir soru gibiyim.. Kalabalıklar arasında varım ama yok gibiyim . Kimsenin istemediği o çürük meyveyim . Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin hiçkimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı bu gece . Canımdan kaç can gitti , saymadım .Gırtlağımdaki cümleleri yuttum, boğazım kurudu dudaklarım aralandı . Tek bir kelime çıktı gecenin ayazında göz yaşlarımın ıslattığı dudaklarımdan . "Yoruldum..." Sonra yer sallandı gözlerim kapandı. Bu defa uyanmamayı istedim . Yorulmuştum . Uyanmak istemiyordum ... __________ " Yaralı.... Masum olmayanların hikayesi... " ___________ Uyarı! +18 bazen +20 sahneler ayrıca kan küfür vb. içerikler de barındırmaktadır. Hikaye tamamen bana aittir. Tüm haklar saklıdır.

izmarit: özür dilerim. (14.20) izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) izmarit: sana verme vakti sevgilim. (14.20) izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) ‼️ İzmarit 2019 yılında yazılmış texting bir hikâyedir ve o zamana göre yazılmıştır. 2024 yılında kitaplaştığında SİL BAŞTAN bir şekilde yazılmış ve öyle kitaplaşmıştır. Kibrit Wattpad'de hiç yazılmadı, direkt basıldı. Haliyle buradaki formatıyla kitap formatı arasında ne texting ne de düzyazı olarak bir benzerlik yoktur. ‼️