Babalar kızlarına ellerini uzattıkları zaman, kızları onları cehenneme kadar takip edermiş. Babam bana elini uzatmadı. "Cehenneme git." dedi. Sustum ve karanlığı takip ettim. Karanlığın en derinlerinde tanıdım Ateş'i. O bana elini uzattı. "Kül ol." dedi. Ve ben yanacağımı bile bile, ellerinden tuttum. Bu hikaye de mutlu son yok. Kül olmaya yakınken sevdi Ateş. Kül ise çoktan tutuşmuştu alevlerde. Hikayenin sonu: Ateş söndü, ben yok oldum. ☆☆☆

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

ilk kitabimdir yazım yanlışları filan olursa özür dilerim şimdi den 💗🫶🏻 aşk neydi ben artık bilmiyordum peki ya nefret... kardeşim dediğim arkadaşımla sevdiğim adamın ihanetine uğradıktan sonra çok kötü olmuştum meseleğimi bile yapmıyordum takı o gün o gelene kadar. 198 numaralı odanin karşısında duruyordum çünkü bu kapi açılınca hayatımın dönüm noktası olacağını çok iyi biliyordum Peki ya oynadığımız oyun içine aşk sevgi girerse ne olucaktı... ~Melisa Yılmaz ~🍷 ~Eris Kayahan ~🥂 1.#düşüş 1.#Kayahan 13.#watty2023 Küfür ve argo içermektedir !!! dikkat ona göre okuyunuz sonradan bune filan demeyin canım okurlarım ~ keyifli güzel okumalar bebetolar <3 ~ *Kitap kapağı tasarımı bana aittir* ©Kitabımın kopyalanması veya taklit edilmesi çalınması şeklinde direk yasal işlem süreci başlıyacakdır ve her hangi bir plortfom hesapta görürseniz bana bildirirseniz sevinim!!!