The moshpit is the place to be. The place to silence all of your thoughts. The place to numb all of your feelings. The place to fall in love with a guy you never thought you would see again. The Danish representative at Eurovision, Callista Raven, had a rough life. Switching from foster home to foster home her whole childhood, living on the streets of Berlin and so on. Her and Joost almost hit it off from the start but what he doesn't know is that she was the girl in the moshpit.

Zijn hart was gestopt. Maar na die dag, na die gebeurtenis, klopte mijn hart sterker voor twee. Mijn band met Wolfs was op scherp gezet. Wolfs was mijn radioactieve zuurstof. Mijn zalige dosis heroïne waar ik jaren geleden van afgekickt was. Hij liet mijn hart kloppen voor twee en dat terwijl hij dat van mijn broertje gestopt had. Na de gebeurtenis in de Ardennen ben ik mezelf verloren. Wie ben ik nog en hoe wil ik nog verder? Let op, in dit verhaal word zelfverwonding, zelfmoord, 18+ content en andere verdrietige onderwerpen onder woorden gebracht.

Eva heeft al een tijd lang last van nare nachtmerries. Wolfs maakt zich zorgen en wilt dat ze met iemand gaat praten. Eva ziet dit niet zitten en zegt dat ze het zelf oplost. Maar valt het wel op te lossen en wat is de reden achter haar nachtmerries?

Een kans op geluk. Die hebben we allemaal, maar hoe weet je wat jou kans is? Is de kans die je hebt een mogelijkheid om iemand lief te hebben? Of is je kans op geluk een grote droom naleven? Voor Eva is het moeilijk om haar leven terug op de rails te krijgen na Franks dood en Wolfs' vertrek. Wat is haar kans op geluk?

[Flikken Maastricht fanfiction van een fanfiction] Geïnspireerd op 'Saudade' van hannnaah11: Wolfs antwoordt op Eva's brief. Hiraeth (Wels): een diep verlangen naar iets, vooral naar je thuis. een gevoel van heimwee dat gepaard gaat met rouw en verdriet. het is een mix van verlangen, reikhalzen, nostalgie en melancholie.

Flikken-Maastrichtfanfiction Een stortvloed aan emoties is alles wat ik jullie beloof. Zwelgen in zelfmedelijden, verdrinken in verdriet, hulpeloos haten en woedend wanhopen. Maar ook hartstochtelijk hopen, tasten naar een toekomst, vrolijke verliefdheid en glanzend geluk. En liefde. Vooral heel veel liefde. Want daaruit komt al het andere voort. Denk niet dat dit een leuk verhaal is. Dat is het niet. En als dat je niet afschrikt, hoop ik dat je het kunt waarderen. Dat je bereid bent om dieper dan ooit na te denken over Eva, Wolfs en hun ingewikkelde verhouding tot elkaar. P.S. Er zijn een paar fragmenten met, zoals ze dat in het Engels zo treffend weten te zeggen, explicit content. Het gaat met name om de delen 137 en 149. Ik weet ook wel dat jullie je niets van deze mededeling aantrekken, maar dan is het maar gezegd. ;-)

Korte verhalen over Eva van Dongen en Floris Wolfs: Flikkenfanfic.

Maastricht wordt opgeschrikt door een seriemoordenaar. Om de dader te pakken, gaan Eva en Wolfs undercover als getrouwd stel in een rijke buurt.

Eerder verschenen op het FlikkenForum. Wolfs komt boze geesten uit zijn verleden tegen waarvoor hij zo hard naar Maastricht was gevlucht. Kan hij Eva duidelijk maken dat hij echt veranderd is en niet het persoon is dat iedereen zo duister schetst? (N.b. het is jaren geleden geschreven en nooit meer ge-edit)

Een weekend weg met de familie Wolfs.