"İlk başlarda geçici bir hoşlantı derdim. Ama geçmedi." dediği şeylerle kaşlarım benden bağımsız çatıldı. Ne demek istiyordu? "Ben 7 yıldır sana aşığım Arîn. Ne kadar unutmak istesemde olmadı, olmuyor. Aklımdan çıkaramıyorum seni. Şimdi evliyiz, ama iki yabancı gibiyiz. Evet 7 yıldır karşılıksız seviyorum seni. Senin beni tanımadığını bile bile seviyordum. Her defasında canımı yakmak istediğimde 'sen onların düşmanısın, o senden nefret ediyor' diyorum kendime biliyor musun? Ama yinede senden vazgeçemiyorum. İçim o kadar seninle dolu ki, sen benden nefret etsen bile ben seni sevmeye devam ediyorum. Belki de gerçekten öyle gerçekten nefret ediyorsun benden. Ama ben yine seni severim ki." Azad'ın uzun soluklu konuşmasından sonra adeta mum kesilmiştim. Azad bana 7 yıldır sevdalı mıydı? İyi de ama biz sadece tesadüfen arada bir kantinde falan karşılaşırdık. O nasıl içinde böyle bir duygu besleyebilmişti? ❗TEKRAR YAZILIYOR❗ ÇALINMA KOPYALANMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLURSA, GEREKLİ KURUMLARA BAŞVURULACAKTIR. #1- Manolya 05.12.22 #1- Midyat 23.04.23 #1- KızKaçırma 24.11.22 #1- KarıKoca 24.11.22 Sosyal Medya: Tiktok: _aygeceyemuhtac Twitter: ozgederlerasko Instagram Hesaplarımız: @ozgeninguncesindenn Azad: @azaddemirhan_ Arîn: @arindemirhan_ Serhad: @serhaddemirhan Heja: @hejademirhan_ 170822'

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Elleri, duvara yaslanan kadının iki yanında durdu. Çenesi başının birkaç santim üzerinde duruyordu. Şekerli şampuanın kokusunu uzun zaman sonra ilk defa bu kadar yakından ve sindirerek içine çekiyordu. İkisi de kalbinin deli gibi attığını hissediyordu. Başını yavaşça eğip hemen altındaki kadına baktı. Bu sırada Mehir de onu görmek için başını kaldırmıştı. Dudakları kadının alnına yakınken onun koyu yeşil gözlerine baktı Teoman. Bu renk dünya üzerinde bir tek ona yakışıyordu. "Neden bu kadar güzelsin acaba?" Boğuk sesiyle sorduğunda bu gerçek bir soru değildi ama içtendi. Mehir kaşlarını çatıp anın büyüsüne kapılmamaya çalıştı. "Sen cidden sarhoşsun." "Yalnızca sarhoşlara böyle görünüyorsan tanıştığımızdan beri ayılamıyorum demektir." Duvardaki elini Mehir'in yanağına koydu. Burunları birbirine değecek kadar yaklaştığında ikisi de mayışmış gibiydi. Gözleri yarı kapalıydı. "Hep bu kadar yakın olduğumuzu düşünüyorum." - - - - - "Bittiğini düşündüğün her şey yeniden başlar. Çünkü evrenin yasası bu. Hiçbir şey vardan yok edilemez. Tıpkı anıların gibi..." - - - - -

Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."

Hayat bana bir şans sunsaydı ailemin yaşayabilmesi için elimden gelen her şeyi yapardım. Bilinmezliğin bende açtığı yaralar, çocukluğumun benden esirgediği hayaller, belki de gençliğim benden soyutladığı o tüm gerçekler. Ben aile nasıl olur bilmeden büyüdüm. Yengemin beni ite kaka zorla yaptırdığı şeyler, amcamın ise aç gözlülüğü yüzünden sokakta bırakmasına kadar... Hayat zor, şimdi ise daha zor. Ben vicdanıma yenik düştüm. Bunca yıl bana baktılar diyerek hep onları da bir elimde tuttum. Artık gerçekler yüzüme tokat gibi çarpıyor. Bir yalanla yollarımı Mardin'e döktüm...

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Bir haber ile hayatının dengesi bozulan saf bir kız. Onun birbirinden değişik karaktere sahip olan abileri ve ablaları. Tabi birisi kendisini abisi olarak görmüyordu... Yıldızlar mahallesinde 17 senedir yaşayan ve yaşamaya devam eden Ayperi Karan. Mahallenin bir zamanlar en küçüğü, minik neşesi. Aldığı haberden sonra kendisinin bile inanmadığı birisine dönüştüğünde onu düzeltmek için canını bile verebilecek arkadaşlarının varlığını bir süre unutsada, onlar kendilerini asla unutturmuyor. Yıldızlar mahallesine sizlerde hoş geldiniz✨ Yetişkin içeriktir 🔞 ~ Selam sevgili okur! Öncelikle kitabıma göz attığın için teşekkür ediyorum ve seni içeriye davet ediyorum. Eğlencesine yazmaya başladığım seneden beri koskacam iki yıl geçti. Nerdeyse iki yıldır Wattpad ailesinden biriyim ve EĞLENCESİNE kitap yazıyorum. Seni de bu eğlencenin içinde görmeyi ve özellikle stresten uzak, sadece eğlenmene bakarak kitabımı okumanı çok isterim. Ne çok "eğlence" kelimesini kullandım dimi? Amacım tam olarak kendimi mutlu ederken başkalarını da mutlu etmek. Özellikle arkadaşlarımın desteklerini, yorumları ve hatta kendi yazdığım bölümleri okumayı çok seviyorum. Umarım sende seversinn 💞

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Yaraları vardı insanların; hiç kapanmayan fakat çokça kanayan. Yaraları vardı küçük bedenlerin hiç unutamadığı , büyük bedenlerin ise aldırmadığı. Batırdım hafif çengelli olan ip ile iğneyi ,kendi ellerimle açtığım kesiğe.Kendi ellerinle açtığın yaralara böyle amansızca bir ferle dikiş atmak titremeyen ellerin harcıydı. Senin ellerin silah tutarken bile titremez ömür! Benim ellerim sadece silah tutarken titremez ya zaten. İğne deriden çıktı,ip kesiği kapatmak istedi . Söyleyin ona beyaz iplerin dikişleri , kanlı ellerin izlerini kapatmaya yetmez. İğne yeniden battı . Can yandı; kanarken , iyileşirken en çok da iyileşmek istemeyince. Söyle ona iyileşmek istemeyen yaralar ipleri kuruyken kabuk bağlamaz. Çürüyen ipler dökülse kan kaldığı yerden akmaya devam eder. Son kez söyle , o zaman nedir bu boşuna çırpınış?

Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu kurgu iki kitap halinde yayınlanacak ve ikisi de burada toplanacaktır. 1.Kitap - Kızıl Çalıkuşu (Tamamlandı) 2.Kitap - Hüzün Kovan Kuşu (Tamamlandı) ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.