-Bırak .. beni diyebilmişti sadece ufak bir fısıltıyla ama bırakamazdı ki Poyraz onu , miniğini yeni bulmuşken bırakamazdı. -Yalvarırım bırak nolursun kimseye birşey söylemem lütfen _Bırakamam Almira bu eve alış artık bu evde benimle yaşayacaksın -Sen beni burada zorla tutamazsın bırak beni gidicem hem sen kimsin ki beni burda zorla tutuyosun _Ben Poyraz Demirhan ve sen benimsin. Hiç bir yere gidemezsin. (Tüm telif hakları Poyraz'ın kaslarında saklıdır.)

Aldığı kölelerle bir gece geçirip saraydan gönderen acımasız bir Şehzade... Ve Yıllardır eziyet çeken bahtsız bir köle.. Yolları bir gün kesişirse ne olur dersiniz?

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan

OSMANLI'NIN FARKLI BİR HİKAYESİ OLSAYDI? Olaylar kurgudur, hikaye bana aittir. Haftada bir bölüm..

Nefret ile başladı... Aradan zaman geçti. Kalbimin kilitli kapılarını Kelebekler çaldı. Kalbim kelebeklere ısındı, saklı kapılarını açmaya karar verdi. Ama bir soru sordu önce onlara, kapılarını açmaya emin olmak için. 'Bir gün sonra beni terk etmeyecek, sonsuzluğum olacaksan gel.Yoksa git.' Kanat çarptı kelebekler ve içinden biri cevap verdi kalbime. 'Kalp kapakçıklarının odalarını aşk ile dolduracak, onu her gördüğünde kalbinden midene doğru kanat çırpacak ve seni uçuracağız. Değil bir gün, sonsuza dek kalbinde bulunacak onu gördüğünde seni dünyanın en özel en mutlu insani yapacağız." Nefret ile başlayan hislerini Aşk ile mayalayacağız. Ve sen tamamlanacaksın..