Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

"Όχι δεν ήμουν προβληματικό παιδί. Ήμουν ένα πληγωμένο παιδί, στερημένο από τρυφερότητα κι αγάπη. Παραδέχομαι πως είχα έναν ιδιόρρυθμο χαρακτήρα και συχνά αλλόκοτη συμπεριφορά όμως υπέφερα. Η παιδική μου ψυχή είχε ανεπανόρθωτα τραυματιστεί από την αδιαφορία των γονιών μου. Οι παιδικές μου μνήμες γεμάτες από φωνές, καυγάδες, μισόλογα, ψέματα και μυστικά. Μυστικά που πονούσαν κι έκαιγαν. Κι εγώ δεν μπορούσα παρά να οχυρωθώ, να κλειστώ στον εαυτό μου, να αντέχω και να περιμένω'. Απόσπασμα του μυθιστορήματος 'Σημάδι στα χείλη'. Εξώφυλλο: @EstelleLuminesCent

Ένα διήγημα αφιερωμένο σε κάθε γυναίκα η οποία -κάποτε, κάπου- υπέστη το βίαιο μαρτύριο του πόνου, έως ότου αφήσει την τελευταία της πνοή. Κάποτε, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, δύο ζωές γνώρισαν το φρικτό τέλος τους. Η μία χάθηκε ως μία δακρυσμένη μορφή, με σώμα καλυμμένο από χτυπήματα τα οποία στοίχειωσαν τη -σύντομη- ζωή της, μέχρι το τέλος της. Ενώ η άλλη, ήταν τόσο τυχερή ώστε τα μάτια της να μη δακρύσουν ποτέ, το σώμα της να μη πλαστεί με αποχρώσεις του μωβ κι αιματοβαμμένες πινελιές να το κοσμούν. Η βία δεν πρόλαβε να την αγγίξει. [Αυτό το διήγημα γράφτηκε στα πλαίσια σχολικού προγράμματος με θέμα την κακοποίηση και τη βία κατά των γυναικών.] A Wattpad Story [2023] All rights reserved -M.V.

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

''Θα σου μάθω εγώ.'' μου είπε και έσμιξα τα φρύδια μου. ''Τι πράγμα;''τον ρώτησα με απορία. ''Να φιλάς ρε Μητσάκο.''μου είπε σαν να ήταν αυτονόητο και κόντεψα να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο. Ο Ανδρέας και η Δήμητρα ήταν κολλητοί από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Τι θα γίνει όταν αναπτυχθούν διαφορετικά αισθήματα και είναι μονόπλευρα; Με φόντο το πανέμορφο νησί της Χίου, δύο παιδιά μεγαλώνουν, ωριμάζουν και ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους και τον έρωτα.

«Το να με εμπνέει είναι προτιμότερο από το να με αγαπά...» Η Βικτώρια Κορνέλη έχασε και τους δύο της γονείς σε ένα φρικτό αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μόλις δύο μηνών. Μεγάλωσε με την αδερφή του πατέρα της, τη Νόνα, και ποτέ δεν στερήθηκε τίποτα. Οι κανόνες της, απλοί! Παίξε. Διασκέδασε. Ζωγράφισε. Φύγε! Επιστρέφει στην Κέρκυρα για να περάσει ένα ανέμελο καλοκαίρι, λίγο πριν ξεκινήσει την τελευταία της χρονιά στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Δεν έχει ιδέα πως ο άντρας με το τατουάζ του λιονταριού στη πλάτη, που βγαίνει μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου, θα ανατρέψει τους κανόνες της. Δεν έχει ιδέα πως, για τον Έκτορ Ντράγκαν Ράτκοβιτς, οι δικοί του κανόνες... δεν ανατρέπονται. Εκείνος θα παίξει. Εκείνη θα παίξει. Εκείνος θα διασκεδάσει. Εκείνη θα διασκεδάσει. Και όταν βαρεθεί το παιχνίδι της, πόσο εύκολο θα είναι να ξεφύγει από τον Πανθέρα; «Όπου κι αν πας, θα έρχομαι πάντα για σένα...»

"Σοφία!" "Σοφία εδώ" "Πόζαρε στον φακό" Μα γιατί να ποζάρω όταν μπορώ να σας σνομπάρω; Μπήκα στο καινούργιο μου μαύρο αμάξι κι έβγαλα τα γυαλιά μου. Κοίταξα το καθρεφτάκι. Μακιγιάζ και μαλλιά: on point. Καλωσόρισες στην ζωή μου. Σοφία, 21 ετών. Μοντέλο και πλούσια με τα λεφτά..της γιαγιάς! Ναι, η γιαγιά μου είναι αφάνταστα cool για την ηλικία της και είμαι η προστατευόμενη της. Μόνο αυτή "φοβάμαι" και μόνο αυτή μπορεί να με λογικέψει. Εκτός κι αν είναι σε σαφάρι στην Αφρική ή για αναρρίχηση στο Έβερεστ. Τότε, η Σοφία κάνει ό,τι θέλει. Το motto μου για την ζωή; "Αν δεν αφήσεις το σημάδι της παρουσίας μιας bitch όπου πας, την κάνεις λάθος" ======================================== Η Σοφία είναι ένα νεαρό μοντέλο που ξαφνικά αναγκάζεται να αναλάβει καθήκοντα..ηθοποιού! Κάθε γύρισμα της ζωής οδηγεί κάπου αλλά πριν πατήσεις στα γυρίσματα μιας ταινίας θα πρέπει να προσέχεις, μπας και το γύρισμα είναι ριψοκίνδυνο κι ερωτευτείς τον συμπρωταγωνιστή.!

"Σιγά μην ερωτεύτηκα το μικρό ρε"

Απαγορευμένη αγάπη. Εξευτελιστικά πλούσιοι νέοι και επικίνδυνοι αγώνες μποξ. Ένα χαμόγελο πλασμένο απ'τον Διάβολο και μια συμφωνία που απειλεί να αλλάξει δυο ζωές για πάντα. Ένα κρυμμένο μυστικό, θαμμένο στα έγκατα της έπαυλης Pierce. Στο παιχνίδι του έρωτα, υπάρχουν, τελικά, νικητές;

Η Ζωή, μια νέα κοπέλα, σπουδάζει εδώ και λίγο καιρό σε μια μεγάλη πόλη. Η ζωή της είναι ήρεμη μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Μάρκο. Όμορφος, άκρως επικίνδυνος και ο μεγαλύτερος φόβος όλων, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Κανείς... Εκτός από τη Ζωή. Ανακοίνωση: έχουν γίνει αλλαγές στα κεφάλαια, λόγω γερής δόσης cringe που έλαβε η συγγραφέας όταν τη ξανά διάβασε μετά από 10 χρόνια.