Çisil, ailesine bu kadar fazla değer verirken, ona zıt karakterlere sahip yeni ailesine alışabilecek miydi? Onları içinde oldukları o acınası durumdan kurtarabilecek miydi?

(Tamamladı.) Ben Mihriban Gökbey, Kendimi bildim bileli diyemem ama tamı tamına altı senedir adımı dâhi bilmeyen bir adamda tutukluyum. Geçtiği yerde taş üstünde taş bırakmayacak kadar öfkeli, bakışlarıyla nefesleri kesecek kadar görkemli, beni ise kalbine sığdıramayacak kadar bencildi bu adam. O, Bora Hanzade'ydi. Beni Dilhun yapan... Onu gördüğüm ilk an, onu kendime saklamak istediğimi anlamıştım. Onun bana ait olması hayal dahi edemeyeceğim bir şey olduğu halde şimdi onunla evlenecek olmam hiç de olur bir iş değildi. Kesin işin içinde başka bir mesele vardı ama benim hayata dair rengarenk umutlarım bir gecede siyah-beyaz olmuştu. Mihriban o günden sonra susmuştu. Mihriban'a susmasını öğrettiler. Mihriban üzüldü, hem de fazlasıyla üzüldü. Ama bir an olsun belli etmedi. Mihriban kimsesiz kaldığında, hayat ona acımamıştı. Şimdi hayat ona ikinci bir şans mı veriyordu? Bunu ikinci bir şans olarak düşünecek ve amcasının onu nedenini asla anlayamadığı bir şekilde istemediği evden kurtulacaktı. Mihriban, imkanların elvermediği bu hayatta kendi kahramanı olamamıştı henüz ama belki de Bora ona erkenden gelecek ve onu kurtaran kahramanı olacaktı. Bu fikir aşık bir kadın için kulağa öylesi tatlı ve inanılır geliyordu ki... &&& "Anlamıyorsun Mihriban!" Derken masanın üzerinde duran vazoyu, içindeki çiçeklerle beraber duvara fırlatmıştı. "Anlamıyorum!" Diye karşılık vererek elime geçen ilk heykeli boy aynasına âdeta gömmüştüm. "Şu an için başka çarem yok!" Ağır adımlarla karşısına geçerek odaya iki gündür getiriyor olduğunu bildiğim silahı çekmeceden aldım ve fısıldadım. "Öyleyse öldür beni." Silahı eline tutuşturarak göğsüme sabitlediğimde bakışlarındaki tüm karmaşa dağılmıştı. Gözümden süzülen bir damla yaşın ardından devam ettim. "Bu saatten sonra ne ben senin karınım... Ne de sen benim

İrem, ansızın telefonuna bilinmeyen numaradan düşen bildirimle tüm düzeninin değişeceğinden habersiz, o numaraya yanıt verir. 053*; Denemede birinci olmuşsun 053*; Bu kadar çalışmayla hukuk gelir mi? İrem; Köpek gibi çalışıyorum herhalde gelir İrem; Tabii ileride kraliçe gibi yaşamak için 053*; Bende köpek gibi çalışıyorum 053*; Seni kraliçe gibi yaşatmak için 14.12.2023💖💗

Bir mahalle hikâyesidir.

En yakın arkadaşının hattını değiştirmesi sonucu ona yeni numarasından mesaj atmaya çalışan Ada, aslında mesajı attığı kişinin, bir yıldır hoşlandığı okulun basketbol takımının kaptanı olduğundan habersizdir. 17.01.24 *ilk kitap illaki ufak tefek hatalar olacaktır. makul bir şekilde söylediğiniz zaman düzeltilir.* #gençkurgu 1 (25.02.24) #gençkızedebiyatı 1 (29.02.24) #dram 1 (02.02.2025) #ilişki 1 (18.02.24) #lise 1 (25.02.24) #okul 1 (20.03.2024) #kaptan 1 (03.02.2025) #arkadaş 1 (29.02.24) #arkadaş 1 (05.03.24) #anonim 1 (02.03.24) #bilinmeyen 1(04.03.24) #basketbol 1 (05.03.24) #kısa hikaye 1 (05.03.24) #rastgele 1 (05.03.24) #texting 2 (05.03.24) #text 1 (08.04.2024) #sevgi 2 (16.03.2024) # aşk 5 (24.02.24)

~Sessiz çığlıklarınında boğulan bir kız, küçük bir kız. Hayır!! Kitabımın karakteri değil, bu kız benim, bu kitabı yazan kızın sessiz çığlıkları. Sesiz çığlıklarınında boğulan birinin hayal dünyasında ki yaşattığı küçük bir hikaye. Nefesimin kesildiği anda nefes olan kitabıma hoş geldiniz. İlk kitabımdı, ilk heyecan ilk sevincimdi, oldukça hatalarım oldu, betimleme yetmedi ama pes etmedim bana destek olanlarla vazgeçmedim devam ettim hala daha hatalarım olduğunun farkındayım ama ben bunları gizlemiyorum, aksine hatalarımı açıkça belirtip düzeltmeye çalışıyorum. Çünkü hedeflerim var ve ben bunları başarmak için çabalamam gerek. Yazarınızı tanıdığınız göre kitaba geçebiliriz. "Acıların bedenine vurduğu sert darbeler karşısında dimdik ayakta duran bir kızın hikayesi." "RAVZA NUR CEVHEROĞULU'NUN HİKAYESİ." "Hastanede başkasının kendi hayatı için hayatının çalınmasıyla başladı herşey, başkalarının mutluluğu için o küçük kızı ebedi mutsuzluğa hapsolmuştu, hastaneden anne kokusu almadan annesinden koparıldı, bulduğuyla hayatına devam ederken ailesi bildiği kişileri 4 yaşında kaybedip yurt köşelerine mahkum oldu ama ona bu hikayede en büyük hediyesi ailem dediği abisi Rüzgar ve unutmasın rağmen hayatında olan Ateş oldu. Yıllar acılarla geçti Rüzgar kardeşinin acısını özgürce sararken Ateş ise uzaktan Rüzgarın özgür olmasını sağladı. Yıllar geçti herşey bitti mutluyum dediği anda bilmediği bir anda 17 yaşında öldü bildiği ailesinin ölmediğini, ailesi olduğunu öğrendi ama ailesi onu nasıl karşıladı?? " Detaylar kitapta saklı, heyecan, mizah, dramın olduğu bu kitapta saklı. Var mısınız Nefesim olan kitabımda benim yoldaşım olmaya?? ☘14.06.2023☘ ☯☯☯☯☯☯☯☯

0538*: Petek merhaba, Akın ben. Akın Çağlayan. Koçluk programından. 0538*: dersteydim hemen mesaj atamadım sonra da aklımdan çıktı. Nasılsın? ** TAMAMLANDI. Hayat ve Ay, Şitana, Yaşanmamış Tek Olasılık, El Değmemiş Güç, Boşlukta Boğulmak ve Boğaziçi aynı evrenin farklı karakterlerinin kurgularıdır ve bu kurgular arasında bazı karakterler veya mekanların adı geçecektir.

Hızla açılan kapıyla cama yaslı kafamı kaldırdım. İrkilmiştim. Ona doğru dönmedim. Bu evde bu odaya ondan başka kimse bu şekilde giremezdi. Hoş, bir süredir kimse giremiyordu. Yanıma doğru gelip yüzümü ona dönmemi bekledi. Aldığı sesli nefeslerden sabrının sonunda olduğumu anlıyordum. Gülmek istedim. Sabır? Onun bana hiç göstermediği bir şeydi. Beni yanıltmadı. Sertçe çenemden tutup yüzümü ona doğru döndürdü. "Bayılıyorsun değil mi? Beni sinirlendirmeye bayılıyorsun. Kaç defa daha söyleyeceğim? Ben odaya girdiğimde yüzüme bakacaksın." Sertçe ittirdi beni. Alışmıştım. "Kimden yüz buluyorsun he? Kime güveniyorsun." Kime mi güveniyorum? Kimseyle görüşmeme izin vermezken bu nasıl bir soruydu? Cevap vermemem daha çok sinirlendirmiş olsa gerek ensemdeki saçlara asıldı. "Ne o? Yine her zamanki gibi cama yapışmışsın." Saçlarımı daha kuvvetli çekince inledim. "İyi izle. Dışarda geçen, akıp giden bu hayatı iyi izle. Çünkü sana bu evden, bu odadan başka yer haram." Yüzünü yüzüme yaklaştırırken fısıldadı. "Ama sakın hayallere kapılayım deme. Çünkü her gece o hayalleri başına yıkmaktan büyük mutluluk duyarım." Sözleriyle birşey demek istedim. Ağzımı açıp cevap vermek istedim. Ama yapardı biliyorum. Yapıyordu çünkü. Artık beni tanıyordu. Hayallere kapıldığımı biliyordu. Her gece bana kim olduğunu gösterip dünyamı başıma yıkıyordu. Aldığım solukları boğazıma diziyordu. Kaçış yoktu.

Sıradanlaşmış olan Gerçek Aile kurgularının en SIRADIŞI olanını okumak istiyorsanız, ee buyurun o zaman! 06.04.2024 1M❤️

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?