Günahsız bedenlerin toprak altındaki ızdırabı her geçen gün artıyordu. Çığlıklar, ızdıraplar ve hiç son bulmayan acı dolu hikâyeler, eski hastane binasının her yerinde yankılanmaktaydı tam on yıldır. Sanki o eski hastaneyi zaman değil, oradaki acı dolu ruhların isyanları o hale getirmişti. Ama artık bütün mutantlar bilmeseler, söylemeseler de intikamın yakın olduğunu hissediyorlardı. En azından toprak altındaki ruhların sessizliği bunun habercisiydi... Ama kimsenin hesaba katmadığı birşey vardı. Tüm bu planları, düzeni yerle bir edecek birşey. Ruhların acılarını bağışlayacak birşey... İşte tam on yıl sonra, o aranan isimsiz umut hastaneye adımını attı. Geriye sadece yaşanılması gereken bir kader kalmıştı. Geriye intikamın senfonisi kalmıştı... Almina'nın, mutantların son acı dolu yaşanacak bir hikâyesi kalmıştı. Peki ya bu acı son bulacak mıydı? Yoksa tüm yaşananlar bir fragmandan mı ibaretti? "Ender melodim için..." " Çığlıklar bitti, savaş başladı."

0551***: Seven sevdiğiyle güzelleşirmiş 0551***: Ben de seninle güzelleşebilirmiyim 0551***: Ay ışığım Siz: Pardon kimsiniz? 0551***: Seni seven ve ileride seninle evlenecek kişi Siz: Benim niye bundan haberim yok 0551***: Çünkü bu zamana kadar beni görmedin. 0551***: Yakında dediğim gerçekleşecek. Siz: Bakarız Siz: Ama şimdi Siz: Defol git lan Siz: Lütfen

Bana dik durmayı öğreten insan, şimdi beni kendi elleriyle yıkıyor efendim.

"Beni özgür bırakan sendin, Duru. Kanatlandığım için beni suçlayamazsın." Albatros kafesin dışındaki özgürlüğü yeniden tattı. Acıları peşine takarak, kanatlarını kanlı günlere doğru açtı. Ama zihnine çöken karanlık pusun altında hiç kimsenin göremediği, siyah gözlerine bakıp da kimsenin ayırt edemediği bir farklılık vardı onda... İşte tam olarak bunu fark edecek bir kurban arıyordu kendine... Çoktan bulmuştu da!

Gitmeden önce bana eğer bir gün tarçınlı keki güzel yaparsam, Portakal'ı ve çiçekleri seversem geri geleceğini söyledi. Yemin ederim çok denedim. Sırf sen sevdin diye bende sevdim onları. Ama hâlâ tarçınlı keki güzel yapamıyorum. Zaten sende gelmiyorsun.

Ay geceye muhtaç, gece ise ona aşık.... ~ Karamsar geçmişleri vardı o dört genç kızların. Hayat onlara pek iyimser davranmamış, sevdiklerini canları bildikleri ailelerini almıştı ellerinden. Bu sebeple hayatlarının temellerinde açıdan başka birşey yoktu genç kızların. Hayat onları bir araya getirmiş, bu sebeple birbirlerini anlamış ve her daim birbirlerinin yaralarına merhem olmuşalrdı onlar. Eksik yanlarını gerçek arkadaşlıklarla, dostluklara ve en önemlisi kardeşlikle tamamlamışlardı. Biri hariç acı geçmişlerine sünger çekmeyi becermişlerdi. Fakat gece bir türlü unutamıyordu o günü, öyle acı bir geçmişi vardıki bu tramvayı aklından ve zihninden silemiyordu. çektiği acı ona her türlü kötülüğü yaptırıyor ve Gece buna engel olamıyordu. Kader onlar için büyük sürprizler hazırlamaktadır. Acı gerçeğinin gerçekleştiği memleketine, Aydın'a taşınma kararı almışlardı. Fakat Aydın ona bu sefer acı değil mutlulukda verecekti hüzünle birlikte ve bu mutluluğun merkezinde olan kişide genç kız kadar karamsar ve mutusuzdu. lakin ikisininde bilmedikleri birşey vardı onlar birbirleri için yaratılmışlardı, aşkla sevgiyle. Gece & Aras Başlangıç tarihi: 01.09.1022

Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış ünlü mafya babası Aras Yiğitsoy'a dönüşürken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...

Benim adaletimin terazisi vicdandır diyen bir adamla hayat bana hiç adil davranmadı diyen küçük bir kadının hikayesi... Bütün umutlarını bir avuç taş yığınında yitiren yüreği yaralı bir adam Hâkim Korhan Atmaca ve sevdiği adamın tecavüzüne uğrayıp, bir bebek dünyaya getiren kalbi kırık Hayat'ın yollarının birbiriyle kesişmesiyle başlayan büyüleyici bir hikaye... Yayınlanma tarihi: 23 Aralık 2020 BU İSİMLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. İSMİN KULLANILMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.

"Bal gibi aşıksın işte geri zekalı! Niye inkar ediyorsun?!" diye bağırdı Bilal. Barış'ın aklı karışmıştı. Aşk bu muydu yani? Böyle, sanki her an kusacakmış gibi olmak; bir kamyon eşek ölüsü taşımış gibi bitkin hissetmek; onun yüzü, gözünün önünden defolup olup gitsin diye, bikinili Rihanna posteri seyrettiğin halde, gusül abdestine ihtiyaç duymamak... hayır bu çok saçmaydı! Ama ilk kez midesi uçuşa uçuşa bulanıyordu... İlk kez bir kızın resmini çizmişti. İlk kez bir kızın yanaklarını mıncıklayıp öpesi gelmişti. İlk kez bir kızın önüne gelen saçlarını, kulağının arkasına sokuşturmak istemişti. Hatta aynı saçlardan, kendisine bıyık yapmak bile istemişti. Çayına şeker atıp karıştırırken kendine dahi kabul ettiremediği şeyi, arkadaşlarının ona kabul ettirmiş olmasının şaşkınlığını yaşıyordu. "Sevsem ne olur?" Diye mırıldandı. "Kızın benden midesi bulanıyor." "Laaan!" diye bağırdı Ahmet, gözleri iri iri açılmıştı. "Yoksa kızın yanında gaz falan mı çıkardın?" Barış hiçbir şey söylemeden kalkıp balkona çıktı. Kendisini sigaraya daha yeni yeni teslim etmişti ki, Bilal'in gitarının sesi, kulaklarını okşamaya başladı. Sigarasını derin derin içine çekerken, içinde bir şeylerin kor gibi yandığını hissetti... UYARI: +13 SAHNELER, ARGO VE KÜFÜR BARINDIRIYOR !

Hepimizin yoğun çabalarla kat etmeye çalıştığı bir yol, şüphesiz her çıkmazda üzerine kapanan bir kapı vardı. Ben Hazan. Bana yuva olan mahallede tatmıştım tüm duygularımı. Aşkı da, nefreti de ve yarı yolda kalışımı da... Küçük bir kızken gönlüme bir adamı sığdırmış, büyüdükçe aşkıyla beraber getirdiği acıyı da yaşar olmuştum. Bu hikaye benim kalp yaram. İşte bu benim kendimi kaybettiğim aşkta, yine kendimi bulma hikayem.