Powojenne drarry. Drabble o przeszłości, która boli.

Ojciec Harry'ego nie żyje, a Harry w smutku postanawia napisać do niego list ⚠︎Ostrzeżenia⚠︎ • samookaleczanie, • smutne zakończenie.

Zielona zapalniczka, czerwona róża i ostatni papieros.

Codziennie na murku siadał blond włosy młodzieniec. Każdego dnia robił coś innego. Ale nigdy nie zauważył wpatrującego się w niego codziennie z miłością i tęsknotą bruneta. A przynajmniej tak się wydawało drugiemu.

Jak żyć, kiedy chcesz umrzeć? Jak patrzeć na słońce, kiedy stoisz w cieniu? Jak być złotem, kiedy jesteś tylko srebrem? Jak nie kochać Harrego, kiedy jesteś Draco?

Śmierć jest barierą stojącą między żywymi a umarłymi. Rozdziela ludzi, ich miłość. Prowadzi do depresji, a nawet samobójstwa. Bo po tym, gdy odchodzi ukochana osoba - jedyny sens twojego życia - nie zostaje nic innego, jak tylko skończyć ze wszystkim i dołączyć do tej drugiej osoby... Aby w końcu być razem... Na zawsze...

Angst, ale nie do końca. W sumie, autorka sama nie wie. Skutek nieprzespanej nocy, nagłego przypływu kapryśnej weny i zbyt dużej ilości fanfików. Enjoy. „Wystający nad tłum Rubeus Hagrid stał pośrodku, na tym pustym miejscu, ziemi niczyjej, pomiędzy Śmierciożercami odzianymi w czarne szaty, a Obrońcami Hogwartu - zaledwie dziećmi, większość z nich nie skończyła nawet osiemnastu lat - i nielicznymi dorosłymi członkami Zakonu Feniksa. Po twarzy spływały mu łzy, ginęły w gęstej brodzie, a w ramionach trzymał chłopca. Drobnego, kościstego, o czarnych włosach i okrągłych okularach wciśniętych prześmiewczo na zadarty nos. Harry'ego Pottera. Złotego Chłopca. Nadzieję czarodziejskiego świata, opatulonego żałobną ciszą."

"Istnieją dwa rodzaje przeprosin. Jeden podszyty żalem za tym, co się utraciło, i ten drugi, prawdziwy: prośba o przebaczenie, bez żadnych podtekstów."

harry pamięta ich każdą chwilę. → ᴛᴡ! niepokój, samozniszczenia, choroba, śmierć

Gdy Harry pamięta wszystkie ich pocałunki...