Çekmece ağır bir sesle açıldı. İçeride sararmaya yüz tutmuş dosyalar, eski reçeteler ve köşesi hafifçe kıvrılmış, diğerlerinden ayrı duran bir zarf vardı. Üzerinde tek bir kelime yazıyordu. Daphne El yazısıydı. Babamın el yazısı. Bilinmezlik ile göğsüm sıkıştı. Zarfı elime aldığım anda kalp atışlarım hızlandı; sanki odanın havası azalmıştı. Açmak istemedim. Bir mektubun insanın hayatını bu kadar kolay ikiye bölebileceğini bilmek, korkutucuydu. Ama içimde bir yer, bunun yıllardır sessizce beni beklediğini fısıldıyordu. Zarfı açtım. Kâğıt titreyen parmaklarım arasında hışırdadı. Kağıtta yazanlar ise şunlardı. "Daphne... Sen bizim kızımız olarak doğmadın."

"Sen, Elvin." nefesi o kadar yakınımdaydı ki, nefesimi tutmuş olan ben onun nefesiyle nefes alıyordum. "O kadar güzelsin ki, ben bu güzellikle nasıl baş edeceğimi bilmiyorum." sanki mümkünmüş gibi daha çok yaklaştı. "Ama bir şey biliyorum ki," dudakları dudaklarıma değer gibi olduğunda öleceğim sandım. "Sen olduktan sonra baş etmesem de olur." dedi ve dudakları dudaklarımı buldu.

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek Ailem Nefretten Aşka İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 22 Aralık 2025

Çerağ: Işık, Aydınlık. 🕯️ Menekşe, okumak için geldiği İstanbul'un küçük bir mahallesine taşındığında yolunu bulduğunu sanarken; başına gelenlerle kendini tamamen karanlıkta kaybolmuş hisseder. Mahallenin genç muhtarı Cihan ise, ağırbaşlı duruşunun ardında sakladığı sessiz ve sıcak ışığıyla Menekşe'nin karanlığa düşen yolunu adım adım aydınlatmaya yemin eder. ❗️Kitabı mart ayında yazmaya başlamış olduğumdan, aylar önceki yazılarım ve yazım tarzım bugünkünden oldukça farklı ve daha acemi. O yüzden ilk bölümlerde yazım yanlışları, mantık hataları veya acele yazılmış sahneler görebilirsiniz. Şu an bölümleri tek tek düzenleme sürecindeyim, okurken karşılaşabileceğiniz aksaklıklar olabilir. Bilginize. 🤍