Kendi kendime konuşmam sıkıntı değildi de cevap vermeye başladım... ... Kitabımın başka bir kopyasını veya çok benzerini görürsem yasal işlem başlatılacaktır.

Ölümü gören kız ve bunu değiştirebilen tek insan... •İlk kitabım •Beğenilmezse silinecektir

0536***: Tiksindiricisin! 0536***: Senden nefret ediyorum! 0536***: Senin ne kadar aşağılık olduğunu, asla unutturmayacağım sana! Her gün anlıyor musun, her gün bencil olduğunu o egonla dolmuş kafanın içine sokacağım! 0536***: BENCİLSİN! Arya çevrimiçi Görüldü Arya yazıyor Arya: Öyleyim

Fenerbahçe Taekwondo takımında oynayan genç milli sporcu barın,onun ortaokul arkadaşı ışıl ve barına takıntılı olan anonim bir kız Barın: Beni nereden buldun? Işıl:Dedenin Facebook hesabından. ... Anonimkız:Işıldan daha iyiyim Barınofficial:Öyle mi olmuş kanka Anonimkız:Kanka deme lazım olur

1 ay boyunca okul hiç bir kural olmadan nasıl ilerler? Okulun bir anda 1 ay boyunca kurallar olmadan, öğrencileri serbest bırakacağını söyledi. En fazla ne olabilir ki! Aklınıza ucuna dahi gelmeyecek olan olaylar okumaya hazır mısınız? Hayal Naz Güçlü hazır çünkü. Eeeee, hadi başlayalım öyleyse.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Yağmurları çok seven yağmur bi gün hayatında yaşayabileceği en kötü olayı yaşamış ve abisiyle bi şekilde yaşamını devam ettirmeye çalışıyordu...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."