(18+ cinsellik ve şiddet içerir.) Başımızın üstünde ki elçilik binasının içinde bir ses yankılandı. "Şuandan itibaren; Onun tek bir saç teline zarar gelirse, sizden başlayarak tüm ülkenizi kana boğarım." Kalın erkeksi sert ses, kaya kadar keskin bir gerçeklik. Gökyüzünde ki bulutlar kadar haşin, fırtına gibi merhametsizdi. Nişanlım buradaydı. "Oraya geldiğimde, çok değil sadece bir kez canının yandığını söylerse, geriye kalan her şeyinizi unutun." İnsanlar cennete gitmek için yaşar. Biz ise beraber kalabilmek için dünyada cehennemi yaratmıştık.

Tam sınıftan çıkıcaktım ki gelen sesle dikildim kaldım."sen kal ada yapamadığın son soruya bakalım" OLUR OLUR HOCAM BAKALIM. Dırırııırıırıfırı Canım hocalarıma selam olsun. Hepsini seviyore muahh İnşallah bu kitabı bulmazlar PAUAHWUDL NEYSE Kitabın hakları bana emanettir. Daddy issues içerir. Fikir çalınması durumunda işlem başlatırım. Ben bu kitabı babasından sevgi görmemiş olan herkese ithaf ediyorum çünkü bende onlardan biriyim. (Buruk bir tebessüm.) Hepiniz öpüldünüz[^_^] -İlk başarılarımız- #5 genelkurgu 18.12.2023 #1 hocam 10.01.2024 #7 macera 31.01.2024 #9 aksiyon 07.04.2024 #4 entrika 25.04.24 #1 okul 27.07.24

Yoksulluktan öğrenimine devam edemeyen üniversite öğrencisi Raskolnikov, toplumun yararı için kuralların ve kanunların yok sayılabileceği düşüncesiyle, toplum içinde bir parazit, bir "bit" olarak saydığı tefeci kadını öldürür. Toplumu bir parazitten kurtarmak adına böyle bir olaya cesaret ettiğine kendisini inandırmaya çalışsa da vicdanının rahatsız edici sesinden bir türlü kurtulamaz. Bu cinayet ve kahramanın yaşadığı vicdan azabı çevresinde "suç" ve "ceza" kavramlarının derinlemesine tartışıldığı bu romanda; Raskolnikov'un ikilemleri ve iç çatışmalarından yola çıkarak insanoğlunun toplumsal, ahlaki ve dini değerleri de sorgulanır. Aynı sorgulamayı kendi içerisinde de farkında olmadan yapmaya başlayan okur, Raskolnikov üzerinden yaşamını, düşüncelerini ve sahip olduğu değerleri irdelemeye başlar. Suç ve Ceza Dostoyevski'nin Sibirya'daki cezaevinden döndükten sonra yazdığı, olgunluk döneminin ilk büyük romanıdır. "Suç ve Ceza'yı okuduktan sonra ilk kez yeteneğim hakkında bir kuşku duydum. Ciddi olarak bu işten vazgeçme ihtimali ölçüp tarttım." -Albert Camus- Yazar: Dostoyevski Çevirmen: Mazlum BEYHAN Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları İlk baskı yılı: 2011

(Yetişkin içerik barındırmaktadır.) ¬ Mor ledli ışıkları ellerime bağladığında muhtemelen kızarmış olan gözlerimle koyulaşan gözlerine baktım. "Uslu kızım benim." diyerek yanağımı okşadığında titreyerek eline sürtündüm. "Aferin, öğretmenin sana uslu bir kız olduğun için ödülünü verecek..." Dudaklarımı büzerek kafamı salladım. Dudaklarıma yaklaşarak ıslak dudaklarını sürttü benimkilere. "Öğretmenim..." diyerek inlediğimde elini kafamın arkasına koyarak beni ağzına çekti. Nefes nefese birbirimize sokulurken dilini ağzıma iterek diğer eliyle kalçamı avuçladı ve sertçe şaplak attı. Zevkle inleyerek dudaklarından milim derece uzaklaştım. Nefeslerimiz birbirine karışırken kalçamı okşayan elini yok saymaya çalıştım. "Eğit beni." dedim sıcak nefesimi ıslak dudaklarına vererek. "Kucağında, altında, sırtım göğsüne yaslı bir şekilde eğit beni." "Seni öyle bir eğiteceğim ki kızım, ceza almak için yalvaracak, kendi iradenle altıma yatacaksın." ¬ | Devam ediyor.

SİZE HERKESİN DOĞRUDAN YAPMAYA UTANACAĞI BİR ŞEYİ APACIK ANLATACAĞIM: HAYAT HİKAYEMİ. Elleri duyduğu sesle hırçınlaşarak baldırlarıma kayarak kalçalarımı avuçlarının arasında sıkarak beni daha da havaya kaldırıp bedeni arasında bedenimi ezdi. Kokusunu içime çekme isteğiyle kafamı boynunun arasına saklayarak boynunda derin nefes alarak dudaklarımdan kaçan inlemeyi kısmaya çalıştım. Birine yakalanmak istemezdik, hele Zerrin Hanıma yakalanırsak bu yasaklı tutkumuzun artık sonsuza kadar imkansız kılardı. Elleri eteğimin altından onun için çıkardığım külotuma takılmadan benliğimi avuçladığında durdurulamaz bir inlemeyi boğazımdan kopardığımda dudakları homurdadı . "Siktir, çok güzelsin." boynundaki dudaklarımı büyük bir iştahla yapıştırıp emmeye başladım. Bu belki de bana sunduğu iltifatın teşekkürüydü. Teşekküre dilimde dahil olduğunda ellerinin altında alev alev yandım. Parmakları bir şaheserdi ve dudaklarım köprücük kemiğine ulaşana kadar kendimde bulduğum bütün gücümü tepeye çıkan tutkuyla beraberinde taşıdım. Parmaklarımın arasında hırçınca karışan saçlarına daha da asıldığım sırada beline sardığım bacağımdaki diğer elini çekerek çenemden tutarak dudaklarımla dudaklarını aynı hizaya getirdi. Dudaklarımız sadece birbirine değerken verdiğimiz derin nefesler birbirine çarparken diğer eli parmaklarıyla benliğimde vuslata yaklaştırırken neredeyse boğazımdan derin bir nefes beni uçurumun kenarından onun okyanusuna atmak için son hareketini yapacaktı ki ikimizi bölen bir ses duyuldu. Normalde bu umurumuzda olmamalıydı fakat olduğumuz mekanı aklımızdan birkaç dakika uzaklaştırsak da bir gerçek vardı ki biz konağın banyosundaydık! -"Oğlum iyi misin? Mideni bir şey mi bozdu. Aç da sana yardımcı olayım." Ben evin mutfakta çalışanı ve temizlikçisiydim.

"Bu oyunda piyonlar ilk düşer, kaleler yıkılır, vezirler feda edilir... Ama kral asla kendi kanını dökmez."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

0534**: Seni öyle sert becereceğim ki, 0534**: Durmam için yalvardığında dahi ıslak kadınlığının duvarları istekle beni içine alacak. 0534**: Gün doğana kadar adımı inleteceğim dudaklarından. Siz: Bir gün 666 numaralı otel odasında buluşacağız, Siz: O gün ıslak kadınlığım seni istekle içine alırken durman için değil hızlanman için yalvaracağım • Bu isimle ve kurgu ile yazılmış ilk ve tek kitaptır. FAZLASIYLA CİNSELLLİK +18 ÖĞE BULUNDURUR

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.