Ödenmesi gereken bedeller, ödenmemiş bedeller kadar farklıydı. Ben bedelimi ödemiştim. Ya da ödediğimi sandım. Yaktı beni. İçimi ateşe verdi. Ama ateş tutuşup beni yakmamıştı. Kül olana kadar yakılmıştım ama ortadan kaybolamamıştım. Bedeller... Biri benim bedelimi ödemesi gerekiyordu. Yanık izlerim birbirlerine tutunmuştu. Bir daha yansa bile açılmayacaktı o izler. Hiçbir ateş o yanığı geri açamazdı. Benim gibi günahkarların cezasıydı bu. İtaat et günahkar. İtaat et ki seni fark etmesinler. İhanet edemezsin günahkar. Günahkardım ben. Kendi hayatımın günahkarı. Günahkarın bedelini ödemeye ne dersin günahkar adam. Senin nefesin bile günahkar. Benim yandığım ateşte sende yanmış olabilirdin. Söylesene günahkar, benim günahlarımın bedelini ödeyebilir misin?

İçimdeki yangın büyüyordu. Söndürmeye çalıştım. Ama söndüremedim. Yanıyordu geçmişimin her bir parçası. Acı veriyor geçmiş. Kendimi kurtarmak istedim bu yangından. Beni kurtarabileceğini mi düşünüyorsun? Sen sadece benim başlattığım yangını izler, içindeki insanları kurtarabilirsin. Ben ise o yangına girer, içinde yanıp kül olurdum. Ve sen sadece o küllerin uçuşunu izlersin. !DİKKAT! BU KURGUDA ŞİDDET, İNTİHAR UNSURLARI,CİNSELLİK ,ZORBALIK GİBİ BİR SÜRÜ UNSURLAR BULUNMAKTADIR.

Kendini bir maskenin altında saklayabilirdin. Hayır binlerce maskenin altına saklayabilirdin. Hangisinin gerçek sen olduğunu kimse bilmiyordu. Buna bende dahildim. Ama bu bir sorun teşkil etmiyordu. Çünkü senin baktığın gözler gerçek beni ayırt bile edemezdi. Her şey aptal bir olayla başlamış olsa da hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Unutma hiçbir şey göründüğü gibi değil ne sen ne de ben. Ne de yaşananlar. Unutma maske sadece yüzünü gizler, benliğini değil.