Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

KİTAP OLDU Gece İstanbul'un üzerine çöktüğünde, yollar evlerine ulaşmak isteyen son insanları da uğurlar. Ve şehir, sessizliğe gömülüp kurbanlarını bekler. Karanlık ve uzun gecelerin kapıları açılır. Ve katil ortaya çıkar. Işıklar söndüğünde, Geceyi kısmen aydınlatan ay, cinayeti soluk ışığında saklar. Zaman akıp gider... Başkomiser Barış ve komiser Azra katili bulmak için zamanla yarışırlar. ... Barış bir gökyüzüydü; her daim bulutsuz, temiz ve serindi. Ben ise o gökyüzünün muazzam ışığında hayat bulan bir topraktım. O ışık olmazsa karanlığa karışıp yok olabilirdim. ''Katili sen olmadan da bulabilirim fakat sen olmadan nefes alamam.''dedi ve bana biraz daha yaklaşıp devam etti. ''Nefesim kesilirse ölmez miyim?'' Gözlerim yakından daha da parlak görünen gözlerini hayranlıkla izlerken ellerim kısa sakallarına gitti. Güçlükle yutkundum.''Ben senin nefesin miyim?'' Dudak kıvrımlarına yerleştirdiği belli belirsiz gülüşü ile yüzüme daha da yaklaştı ve dudakları burnumun üzerine nazikçe dokundu. Gözlerimi kapattım. ''Sen benim nefesimsin.'' (Ben dini bir kitap yazmıyorum. Bu yüzden karakterlerime müslüman bir insan bunu yapar bunu yapmaz gibi söylemlerde bulunmayınız.) ... Ceset #3 Dedektif #1 Polisiye #37 Cinayet #12 Spiritüel #5 Gerilim #46