"Başka evrende ozsin" çekiciliği, sonsuz olasılıkların her birinde var olmanın baş döndürücü ihtimalidir.

Aradan tam bir yıl geçmişti. "Alya ve Cihan" fırtınası, dizinin ikinci sezonuyla beraber artık bir kült hâline gelmişti. Ülke her hafta büyük bir merakla yeni bölümü bekliyor, sosyal medyada sahne analizleri dönüyor, her replik binlerce kez paylaşılıyordu. Fakat ekranın büyüsünün ardında, kimsenin bilmediği daha sessiz, daha karmaşık bir şey filizleniyordu - Ozan ve Sinem'in gerçek hayattaki kimyasını yavaşça ele veren bir yakınlık.

Alya ve Cihan, evliliklerinin 7.senesindeyken yeni bir sabaha gözlerini açarlar. Bu sabahta yanlarında biri daha vardır.

Hiç tanımadığı babasıyla bilmediği bir hayata sürüklenen Alya, kendini Mardin'de ALBORA'nın gözü pek ağası Cihan ALBORA'nın radarına girmiş bir halde bulur. Böylesi bir tesadüfle rastlayan bu iki ruh birbirine sahiden yabancı mıdır yoksa aralarında kurulan bağ geçmişin izlerini mi taşır ?

Alya ve Boran, bir yıldır dipte olan evlilikleriyle ilerletmeye çalışıyorlardı. Boran'ın tüm parasını kaybetmesiyle Mardin'e gitmek zorunda kaldılar. Alya, hiç gitmek istemediği yerde hayatının dönümünü yaşar.

Asistan doktor Alya Smith ve onun hocası olan Cihan albora

Cihan and Alya steal some moments of peace amidst all the chaos.

Cihan Alya' yı ilk defa görünce kalbi hızlanmıştı şuan boranın ölümüne üzülmesine rağmen bu his kalbinde tuhaf bir yer edinmişti . Peki bundan sonra Cihan ve Alya için mayınlı yollar nasıl açılacaktı? ... Cihanın hisleri Alya tarafından karşılık bulacak mıydı ? ...

Alya en sonunda dayanamayarak Cihanı terkeder ve Kanadaya eski hayatına geri döner. 4 ay sonra oğlunun ısrarları üzerine sadece 2 haftalığına Mardin'e dönen Alyayı ve beraberinde Cihan'ı neler bekliyordur?

Bu hikaye, birbirinin evreninde yaşayıp birbirine çok geç kalmış iki ruhun, Ozan ve Sinem'in hikayesidir. Onlar, aynı gökyüzünün altında yıllarca birbirlerinden habersiz yaşamış; aynı şarkılarda, aynı yağmurda, aynı hüzünlerde buluşmuş ama hiç fark etmemiş iki yarımdır. Ozan, kelimelerin adamıdır. Yazdığı her satırda Sinem'i aramış, her dizenin arasında onun eksikliğini taşımıştır. Sinem ise sessizdir; içinde bir rüzgâr gibi Ozan'ın sesini duyar ama adını koyamaz. Kader, onları hep yakın tutmuş ama asla birleştirmemiştir. Bir şehir arası, bir zaman aralığı, bir bakışlık mesafe hep aralarına girmiştir. Yıllar sonra, bir akşamüstü... Bir tesadüf, bir mesaj, belki de bir yanlış dokunuşla yolları kesişir. Fakat geçmişin yükü, yarım kalmış cümleler ve zamana yenilmiş umutlar hâlâ omuzlarındadır. Ozan hâlâ "öyle uzaktan" sevmektedir onu... Yanaklarından süzülen iki yaşa dokunmadan, kahkahalarına ortak olmadan, yalnızca kalbinde bir yer ayırarak. Bu hikaye; zamana geç kalmış bir aşkın, Cemal Süreya'nın dizeleriyle yoğrulmuş bir sevdanın hikayesidir. Ne tam bir kavuşma vardır, ne de tam bir kopuş... Sadece kalbin bir yerinde sessizce yaşatılan, "Öyle uzaktan seviyorum seni, Sinem..." diye başlayan bir hikaye.