5 perdelik bir tiyatro oyunudur. sonunda konudan ilham aldığım bir şiiirde bulunuyor.

arkasını dönüp gittiğinde evindeydi . Yorganın içinde sıcak çikolatası masanın üstünde kitabının yanındaydı ve gece Eiraeir'nın dediği kadar güzeldi.O an aklına bir kaç saniye önce yanında Eiraer'i arkasında bırakmış ve apartmanın çatısından atlamıştı ve her şey yok olmuştu sevgilisi gibi eşyaları artık burada değildi ,zihni bile onunla değildi .O artık yoktu.Başka bir hayatta karşılaşma hayalleriyle herkezi terk etmişti ya da o onu zorlamıştı . yere bir anda düşen kağıt parçasıyla irkilmişti .Kağıdı eline aldığında ise onun için alınmış bileti görmüş oldu ...

Bir kış günü başladı hikayeleri. Hava kasvetliydi. Bir not vardı ortada cama acı nefesinin buğusuyla kazınmış. Bir de gözyaşları onu süsleyen. Hem gülerken hem ağlamak. Koşarken yorulmakta vardı. Yolun sonu uçurumdu, evet. Karmen o uçuruma koştu. Uçurum gül bahçesiydi. Düşünce binlerce dikenin batacağını bile bile koştu. Adal kendini dipsiz bir kuyuya bıraktı. Binlerce ses "Gitme." diye yalvarırken bir tanesine uzattı elini. Dikenler acımasızca saplanıp kanatırken onları, gözyaşları dökülürken sonlarının iyi olmayacağını biliyordu, Karmen. Koştu, nefesi tükendi. Ağladı, gözyaşlarıyla meydan okudu "Erkekler ağlamaz." sözüne. Kalbi, hızını arttırdığın da duracak sandı. Ve işte bu onların hikayesi... "Bir kız var. Ölüm gibi..."