Hayat; sonunda ölümün olduğu, nefes alıp vermekten ibaret olan bir yaşam süreciydi. Yaşamın boyunca muhakkak sevdiğin birinin hayata gözlerini kapatmasına şahit olurdun. Belki de onunla beraber ölmek, ya da bunların yalnızca bir kabustan ibaret olmasını isterdin. Ölüm diye bir gerçek vardı. Yani, sizin için vardı. Siz, insanoğlu. Biz ise inanmadığınız, yalnızca bir efsaneden ibaret gördüğünüz vampirler. Gerçek olmayacağına inandığınız, birçok konuda şaka yaptığınız kan emiciler. Vardık, var olmaya da devam edecektik. İnansanız da inanmasanız da varlığımızı sürdürmeye devam edecektik. Bir gün inanmak zorunda kaldığınızda umarım ki insanlık yok olmayla burun buruna olmazdı.

Karanlığı delmeye çalışan bir adam ve kendi karanlığına onu çeken bir kadının hikâyesi. ---------------- "Mehlika, bir ses daha duymaya tahammülüm yok bu aralar. Senden başkasını da almıyor zaten içim." "Ben yaralıyım adam, sevme beni. Ben sevemem. Ben sevilemem."

Hiç kimse göründüğü gibi değildi, herkesin yüzüne takındığı bir maske vardı ve o maskeler yavaş yavaş düşüyordu. Kimse göründüğü gibi değilse bildikleri ne işe yarardı? Aslında her şey daha yeni başlıyordu, asıl sınav bundan sonraydı. Herkesin maskesi düşecek, sırlar ortaya çıkacaktı. Efsa sadece bir başlangıçtı. Her şey bir ölümle başlamıştı, bitmesi için de bir ölüm mü gerekiyordu? Bildikleri ve emin oldukları tek şey, kimsenin göründüğü gibi olmadığıydı. Bunu öğrendiğimize göre şimdi başlıyoruz, hazır mısınız?