Kitap tasarımı: @siyah_yazar Deniz'i bulma umuduyla yanıp tutuşan Liya, Rıza'yı öldürme suçundan polisleri peşine takar. Merih'in ona olan büyük aşkı ile savaşırken, bir yandan da polisleri oyalamak ve delilleri yok etmek zorundadır. Bir bebeğini düşürdükten sonra diğer bebeğini korumak zorunda kalan Liya, büyük bir çıkmazın içine düşmüştür. Onu hayata bağlayan iki şey vardır. Deniz'in hâlâ yaşaması ve karnında taşıdığı bebeğidir. Onlar için sonuna kadar savaşmaya yemin etmiştir. "Her başlangıç, yanlızca bir sona aittir."

"nereye bücür seni almaya geldim" "vayy kral yaaa" "eyw cnm eyw"

.... 5 yıl önce... "Kızım,senin bu saatte buralarda ne işin var?!Ya ben olmasaydım?!Kim kurtaracaktı seni?" Genç kız kaşlarını çatarak kaşı patlamış genç adama baktı."Ben kendimi koruya bilirim!Boş yere kavga ettin,Abi.Bak dudağın da patladı." Genç adam başını yukarıya kaldırarak sabır çekti.Hala kendimi koruyabilirim diyordu genç kız.Ya koruyamasaydı!Ya kendisi burada olmasaydı?Ne olacaktı?!5 adamla başa çıkabilir miydi,gerçekten? Genç kız koluna bağladığı mor fuları açıp eline aldı.Genç adama yaklaşarak fuları dikkatle kaşına bastırdı. Genç adam kaskatı kesilmişti.Neydi bu böyle?Kalbinin bu kadar hızlı atması normal miydi? Başını yavaşça eğip genç kıza baktı.Genç kız ise oralı olmayıp dikkatle yarasını temizliyordu. Genç kız başını yukarıya kaldırmasıyla genç adamla göz göze geldi.Genç adamın bakışları değişmişti.Öyle derin bakıyordu ki bir an genç kız o gözlerde boğulacağını sandı.Genç adamın adem elmasının hareketi ile yutkunduğunu anlamıştı,genç kız. Gözlerini kaçırdı genç kız.Halbuki genç adam onun gözlerini kaçırmasını istemiyordu."Demir Abi,fuları yarana bastır.Kanı dursun.Ben de eve gidiyorum." Genç adamın bir şey demesine izin vermeyip koşarak evine yöneldi genç kız,arkasında fuları yarasına bastırarak onu hayran hayran izleyen genç adamdan habersiz... ...

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Kitap tasarımı: @siyah_yazar Üniversite öğrencisi olan Liya Demir, hiç ummadığı bir anda kaçırılır. Aklında onlarca soru ile bu insanların onu neden kaçırdığını düşünüp durur. Onu, yıllar önce terk eden annesinden intikam almak isteyen Aysel kaçırmış olsa da, doğrular gerçekleri her zaman göstermez. Liya kime inanacağını şaşırmıştır. Yıllarca doğru bildiği yalanlar kafasını fazlasıyla karıştırmıştır. Bir yandan annesi, diğer yandan babası savaş içindedir. Onlar savaşırken, Liya'yı yok etmek isteyenler amaçlarına yaklaşmışlardır. Aşk farklı yerde ve farklı zamanda kapıları çalmıştır. Aysel'in oğlu Deniz Kaya, Liya'ya gönlünü kaptırmıştır. Annesinin amacını çok geç anlasa da canı pahasına Liya'yı korumaya yemin etmiştir. Liya'da Deniz'e gönlünü kaptırınca, bu iki âşığı artık zor zamanlar, tehlikeli tuzaklar ve ihanetler beklemektedir. Bu iki âşık bütün bu zorlukların üstesinden gelebilecek midir? "Eğer hikayen yalandan ibaretse, gerçekler sadece acı verir." Yayın tarihi: 17.10.2021

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."