İlk başlarda gerçek hayat hikayesi diğerleri kurguya geçebilirim.

''İkinci seçenek.'' Φ Artık 18 yaşına basmış ve kanatlarını almış olan Muna Doherty, yavaş yavaş bazı gerçeklerin farkına varır fakat hala çözemediği sırlar ve içerisinde kaybolduğu karanlıklar vardır. Daha güçlüdür, daha emindir ve duyguları rayına oturmuştur. Duygularının daha fazla farkındadır. Ama asla kıramadığı bir inadı vardır. Naira'yla tanışmış, yeni hayatlar keşfetmiştir. Aşkın içerisinde kaybolmamaya çalışırken gölün ucunda beklemekten sıkılmaya başlamıştır. Bir şeyler yapmak zorundadır ve her zamanki gibi kendi yolunu seçer. Sizce sonuçlarına katlanabilecek midir? 1.Kitabı okumadan başlamayın. Bu bir devam serisidir. Üçüncü kitabı ---- NAİRA‧✕‧Örümceğin Çocukları İyi okumalar! 21 içinde #Fantastik --- 02.01.16

"Gözardı edilen çoğu şeyin kıymeti yok olunca anlaşılır derler, umarım öyledir zira hiç uğruna yok olmak istemem. Sanırım benim hikayem burada bitiyor. İyi geceler anne, baba ve beni gözardı eden daha nice ölümlüler. Artık mutlu olabilirsiniz..." Var mıyım yoksa yok muyum? Uçurumun kenarına oturmuş üzerime gelen büyük dalgaların beni ıslatmasını bekliyorum. Hafiften kararmaya yüz tutmuş hava ve ona eşlik eden rüzgarı izliyorum. Elimde kaçıncı kez okuduğumu saymayı bıraktığım bir mektup. Bu hayata elvada diyen birinin son cümleleri... Yazar -Ala Denizz

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

Tam hayattan vazgeçerken, Beni aşka inandır. mizah#1 (09.06.2019) texting#1 (18.06.2019) lise#1 (22.07.2019) anonim#1 (26.07.2019) macera#1 (02.12.2019) genelkurgu#1 (31.12.2019) gençkızedebiyatı#1(20.01.2020) kısahikâye#1(05.03.2020) gençkurgu#1(07.03.2020) romantik#1(16.05.2020) romantizm#1(28.05.2020) komik#1(30.05.2020) dostluk#1(25.06.2020) komedi#1 (05.12.2020) Başlama Tarihi: 16 Mayıs 2019💫 Bitirme Tarihi: 8 Eylül 2019💫 Kapak| missisbhikayeleri

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.