O kurallar içinde büyümüştü. En iyi hale getirebilmek için milyonlar harcayan babası, sağlıklı olması için ağzına çikolata bile sürdürmeyen annesi... * Babasının bir gece karşısına geçip konuşmasıyla içinde ölü yatan kendisini kaldırmış, yeni bir hayata adımını atmıştı. 11.03.2025

(TAMAMLANDI) Gerçek aile konulu. Erkek başrol. Keyifli okumalar 🙃

Eski adıyla Ruh-u Revan ! - Aşk karın doyurmuyor kızım, resmen seninki alttan inip eşşeğe binmek oldu. Koskoca Malikhaneyi bırak, gel burda iki göz evde yaşa! & - Anne delirtme beni, ben evimden de ailemden de memnunum. Uzatma! ●●●● Saçma sapan yorumlar yapacaksanız okumayın, eleştiriler umrumda değil, eğer ki yapacaksanız kendiniz bir tane yazın onu eleştirin!

"Olumlu veya olumsuz her anımızda onlar vardır yanımızda. İlk başarılarımızı ailemizle kutlar ve birlikte eğleniriz. İlk kalp kırıklıklarımızı yaşadığımızda yine ailemizin omzunda ağlarız. Bunun yanında verdiğimiz tüm kararlarda yine arkamızda olacak olan ailemizdir." Öyle miydi gerçekten? Toprak gözleri dolu dolu yazıyı okumayı bıraktı .Bunca sene aileden yana hiç yüzü gülmemişti. Kardesi Melek ile beraber bir aile olmayı çabalamış. Onu eksik hissettirmemeye çalışıyordu. Toprak , uğruna her şeyi göze aldığı biricik kardeşi Melek ile eksik kaldığı ve aradıkları sevgiye sahip olabilecek mi ? Bu bir gerçek aile klasiği ama daha çok erkek versiyonu ...

Hayatın en sert AYAZI vurulan kişi... Var mısınız onun hayatını okumaya ?? Gerçek aile kurgusu.

Ateş beyaz saçları mavi gözleri ile oldukça ilgi çekici ve yakışıklı bir çocuktur. Dışarıdan her ne kadar soğuk umursamaz görünse de içinde kopan fırtınaları kimse farketmez. Bir aile kurgusu erkek başrol.

Kartal Alaca vatanına aşık bir askerdir. Kimsesiz geçirdiği yıllardan sonra bir gün kapısı çalınır ve hiç ummadığı kişiler hayatına girer. • "Ne hissettin peki? İllaki bir şey hissetmişsindir." "Bir insan yetimhanede büyüyorsa bunun iki sebebi vardır, ya annesi ve babası ölmüştür ya da terk edilmiştir. Bana terk edildiğimi söylediler. Ben de hiç beklemedim. Gözüm hiç kapıda takılı kalmadı. Hiç yokluklarını çekmedim çünkü hiç varlıklarıyla karşılaşmadım. Doğanın bir kanunu bu belki de bilmiyorum. Bu yüzden onu ilk gördüğümde ne tepki vereceğimi bilemedim. Belki biraz yabani davrandım, ama ben baba ne demek hiç bilemedim." •

İnsan kendi öz ailesine yabancı olur, adım attığı yerlerden korkar mıydı? Ben korkuyordum; ebeveynlerime yaklaşmaktan, abilerime bakmaktan. Çünkü onlara karşı birer yabancıdan başka bir şey değilim. -Karışmış bebek hikâyesi değil, on yedi yıllık ömrünü ailesinden uzak yaşamış karakterin hikayesi. -Kısa hikâye -Kötü Son -Çok duygusal Değil!

[Düzensiz bölüm!] O gün takvimler yalnızca 11 Ocak 2004'ü gösteriyor, saatler ise 05.22'de takılı kalmıştı. O gece yaşanan deprem ise herkesin ocağına ateş düşürmüştü. Ve yıllar sonra her şeyden habersiz olan Berk için hayat olabildiğinden daha da zor bir hâl alıyordu. Çünkü o ateş bir kere düştü mü, yakıp yıkana kadar durmuyordu. *Kitaptaki her şey hayal ürünüdür. Travma tetikleyici sahneler bulunabilir. Depremden olumsuz etkilenecek olan kişilerin okumasını önermiyorum.*

[tamamlandı] Bakışları yere odaklıyken duyduğu kahkaha seslerine kulaklarını tıkamak istedi. Yağız öksüz değildi ancak en çok bugünlerde hissediyordu annesinin yokluğunu.