Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Tamamlandı Abi+Asker+aşk kurgusu Bence bir şans verin

✔️TAMAMLANDI✔️ Asker ve yeni aile kurgusu Faruk pis sırıtışıyla "Sen hâlâ ölmedin mi?" diye sordu. Sırıtıp arkama döndüm ve gözlerinin içine bakıp "O şerefe daha nail olamadım." dedim. Asker bir kızın hayatı ve gerçek ailesini bulması ile başlayan bir hikâye. Eğlence amaçlı yazılmıştır, yazım yanlışları olabilir. #1 - aile (12.01.2023) #1 - kadınasker (12.01.2023) #1 - tim (02.02.2023)

٭Tamamlandı٭ Siz:Yok ya duramıyorum sinirden Siz:Hani yani sen kimsin sığır!! Siz:Ay bi de geçmiş karşıma "Davayı da tweet sözleriyle mi kazancaksın" diyo Siz:Büroda olmasam ben bilidim ne yapacağımı amaa Siz:Hıh haspamm Siz:Ergenmişim biliyo musun Siz:Hani yani ne dediysem Siz:Sen söyle 'bize kazık atana biz çiçek atarız ama mezarına' ergen sözümü Asla!! Siz:Ayrıca kadın aldatmış adamı ne dememi bekliyo kii Siz:Ay bi de velayet davası var bunun Siz:Daha boşayamadım ama Siz:Acaba bilerek savunmasam mı bu şeroyu Siz:Ama benim ponçik kalbim dayanamaz savunur bunu 05**:Sen kimsin?

"Onu yaşatmak için ufacık da olsa bir ihtimal olsaydı, sen o ihtimal için canını verirdin. Yerin yedi kat dibinde de olsa o ihtimali bulur çıkarırdın oradan." "Çıkarır mıydım sahi?" "Çıkarırdın tabi.. Sen Zakkum'sun. Kökleriyle yeraltında, çiçekleriyle yeryüzünde hüküm süren.." "Ama zehirli.. Zehirliyim ben Çağan." dediğimde nefesini tuttuğunu duydum. Sanırım bunun sebebi ona ismiyle hitap etmiş olmamdı.. Bu ilkti ve son olacaktı. Eğer hatırlatacak olursa, sarhoşluğumun üzerine yıkabilirdim bu ayrıntıyı. "Senin zehrin, yalnızca düşmanlarına." dedi kararlılıkla. Başımı omzundan kaldırıp yüzüne baktım. "Bir de bana." dedi burukça gülümseyerek. "Hak edene diyelim o zaman." dedim gözlerimi devirip. Oysa asla değildi.. Gerekirse kendime akıtırdım tüm zehrimi ama ona zerresini bile değdirmezdim. Not: Başlamadan önce 'Gecenin En Doğusu'nu okumanız; Zakkum'u sizin için daha anlaşılır kılacaktır. -Bu hikâyedeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."