"Jestem zimniejszy, niż lód (lód) Jakbym był cieciem w e-Mopii (woo) Kiedy na sercu jest chłód A w oczach nasiona konopii, zwolnij"

On pachniał winem, ona - chłodnym światłem backstage'u; oboje udawali, że nie czują nic, choć drżeli jak zdjęcia w polaroidzie. Śmiali się z niego wszyscy, ale to ona miała na skórze jego imię, choć nigdy go nie wypowiedziała.

Kreśliła linie na jego klatce piersiowej - cienkie, nierówne, jakby chciała coś powiedzieć, ale brakowało jej słów. Malowała półksiężyc pod żebrami, falę na łopatce, drobną gwiazdę tuż nad sercem.

"- Nie mów nic. Tu się nie mówi. Tu się słucha." Barcelona, 1986. Kaseta się kończy. Cichy klik. Potem szum. Magnetofon milknie. Jest już po zamknięciu. Salon gier pachnie kurzem, ozonem z automatów i cukierkami z ostatniego stoiska. Evelyn siedzi na ladzie z nogami zwisającymi w rytmie basu. Fermín opiera się obok, palcami stukając o obudowę walkmana. Kids ~ Stranger Things Soundtrack

Jak miałam o nim zapomnieć, skoro każdego dnia patrzyłam w oczy tak podobne do jego... i mówiły do mnie „mamo"? Nie powiedziałam mu. Nie dlatego, że go nienawidziłam. Ale dlatego, że kochałam za bardzo, żeby go zatrzymać w świecie, w którym nie potrafił już zostać. Zamknął za sobą drzwi. A ja zostałam - z decyzją, która zmieniła wszystko. Pięć lat żyłam, jakby dało się oddychać bez przeszłości. Jakby wystarczyło ją przemilczeć, by przestała istnieć. Ale los ma swoje plany. Czasem stawia cię twarzą w twarz z kimś, kogo próbowałaś zapomnieć i przypomina ci, że pewne rozdziały nigdy nie zostały zamknięte.