Başlama tarihi: 10/09/2024 *Kitabımda ki karakterlerime, başka kitaptaki adları ile seslenmeyiniz! Bu bir ricadır... <°♡°> Siz; eğlenmek için seçtiğim kurbanı bırakmam Siz; şansına ki kurban sensin maalesef ki bu gece ________ # texting 1 # gençkızedebiyatı 1 # gençkurgu 1 # rastgele 1 # romantizm 1 # genelkurgu 1

Finalden sonra kaldırılacak...

"Hayat zordu, buna alışmıştım zamanla. Herkes bir şeyler yaşar ve içindeki bir yerleri öldürürdü büyüdükçe. Ama en zoru, benden nefret eden insanlara benzemeye başladığımı görmekti benim için." 07.00 sabah kahvaltısı, öğle yemeği eğer herkes evdeyse 12.00, akşam yemeği ise 19.00'da yenirdi. Asla bir dakika bile geç kalamazdınız. Büyükler başlamadan yemek yiyemez, onlar kalkmadan sofradan kalkamazdınız. Soru sorulmadan konuşamaz, biri bir şey istediğinde reddedemez, yüksek sesle konuşamaz, ağlayamazdınız. Aslında bu bir nevi kölelikti. Benimkinin tek farkı ise onların kanından olmamdı. Bu yüzden de kanlarından olacaklardı. Doğduğumuz ev, hayatımızda da ruhumuzda da en büyük etkiyi bırakan yerdi. Ve benim doğduğum ev, beni geri dönülemez derecede büyütmüştü. Büyümek zorunda bırakmıştı. Mesela çikolatadan nefret ediyordum artık, çizgi filmler gereksiz geliyordu, yaşıtlarımın okuldaki neşesi ise sadece dünyanın adaletsizliğini hatırlatıyordu bana. En son ne zaman komik olduğu için bir şeye gülebilmiştim mesela? Hatırlamıyordum. Ben artık çocuk bile olamıyordum. Umudum yok, hayallerim öldürülmüş, neşem solmuştu. Gözlerimi kapatmadan önce kendime verdiğim son şansı da bıraktım. Annem bile bugünü hatırlamamıştı. Zaten diğerleri çok daha öncesinde ölmüştü bende ama artık annem de yoktu yüreğimde. Seneye bugün, bu evdeki son gecemi devirecektim sabaha. Artık nefes almasam bile onların da nefes almasına izin vermeyecektim. Sana söz, bir daha asla birilerinin boyunduruğu altında kalmayacaksın. Bundan sonra onlar için döktüğün son gözyaşları olacak bunlar.

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.