"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır! Tüm hakları saklıdır. KİTAP DÜZELTİLME AŞAMASINDADIR. DÜZELMİŞ OLAN BÖLÜMLER ÜZERİNDE BELİRTİLECEKTİR... ... "Git" dedim kısık bir sesle. Ne kadar zamandır görüşmemiştim onunla? Çok özlemiştim. Ama onunla yüzleşmek demek, geçmişim karanlığının beni ele geçirmesi demekti. Olamazdı... Olmamalıydı hazır değildim. Alaz bir adım daha attığında, aramızdaki hava neredeyse kıvılcım çıkaracak kadar ısındı. Gözlerimin içine öyle bir baktı ki, nefes almak bile fazla gelmeye başladı. "Elimi çekmemi istemiyorsun." dedi alçak bir sesle. Yalanlayamadım. Ellerimi iki yanda sanki teslim olur gibi bıraktım. O an yüzüme eğildi, nefesi dudağıma değemeyecek kadar yakın, ama uzak duramayacak kadar tutkuluydu. "Gece..." Adımı sanki yıllardır söylemek için bekliyormuş gibi fısıldadı. Parmakları yüzümün kenarından boynuma doğru ilerledi; beni geri itmedi, çağırdı. Kalbim göğsümde çarparken o, başımı usulca kendine doğru yöneltti. "Gözlerini benden kaçırma." dedi. Kaçamazdım zaten. Çünkü gözlerine her baktığımda içimde bir yerlere dokunuyordu-sıcak, derin, tanıdık bir yere. Aramızdaki mesafe neredeyse yoktu artık. Sanki nefes alsam dudaklarımız birbirine değecekti. "Seni böyle görmeyi... çok özledim. " diye fısıldadı. Sesindeki özlem, dokunuşundaki titreme... hepsi aynı anda içime işledi. Parmakları boynumun arkasına çıktı; elimi beline koyduğum anda gözleri karardı. Yakınlığımız bir an bile azalmasın ister gibi beni kendine çekti. "Bu defa olmaz! Beni senden ölüm alamadı Gece. Korktum çok korktum. Kalbinin sesini duyabiliyorum. Sende benim gibi yanıyorsun. " dedi, alnını benim alnıma dayayarak, "O yüzden beni durdurma." Dedi. Nefesim onunkine karıştı. Kalbim, göğsüne değecek kadar yakındı. "Durma" diye fısıldadım. Ve o an... Sanki büt

"Liyla çocukluğundan beri sevilmeyen dışlanan hakarete uğrayan biriydi sevgi ne demek sevmek nedemek bu kavramları bilmiyordu çünkü kimse ona öğretmememişti hayatında hep acı vardı gece yattığında kabuslar gören sabah kalkmamayı isteyen biriydi hayatına Asafın girmesiyle herşey değişmişti Asafta pek iyi sayılmazdı zamanla birbirlerini mutlu etmeyi öğrenecekler..." "Sürekli aklım sende ne kadar acı çeksemde aklıma sen geldiğinde herşeyi unutuyorum." Ayşegül Kansız

Bir oyun üzerine evlenen Derin Su Açar ve Tuna Ateş Durmaz yeni texting kitabı "Ölürsen ölürüm adam..." ... "bu gülüşlerine hastayım kadın..." * şuan her aldığım nefes geçmişte veremediğim soluklarımın eseriydi.*

Adalet diye bir şey yok kendinizi kandırmayıN çünkü en suçlu kişileri bile hiç bir kanıt olmamasına rağmen masum rolünü oynadığı için masum buluyorlar