"Sana bir kez dokunmama izin ver." "Anlamadım?" Doğru mu duyup duymadığımı anlamaya çalışırken afallamış ve hatta gülmüştüm. "Sana bir kez dokunmam lazım." Elini de uzatmış koluma ramak kala duruyordu. Zarar verecek birine benzemiyordu. Geçen sefer yanında gördüğüm spor salonundan ahbapları gibi onunla birlikte takılan tayfası da yanında yoktu. "İyi de neden?" dedim ama gülmeme engel olamıyordum. "Dokunduğumda anlayacaksın." dedi ciddi ciddi. Bu gece çok lanet geçmiş, bütün sinirim alt üst olmuş hatta tepemden de ateşler çıkıyordu ama şu an bu adamın isteğine kahkahalarla gülesim gelmişti. "Taciz filan etmeyeceksin herhalde sokak ortasında beni?" Dalga geçerek onu tiye almaya başlamıştım. Kim taciz edecekken izin isterdi zaten. Bu söylediğime sinirlenmiş bana uzanan eli geri çekilerek yumruk olmuştu. Hatta bir an tısladığını gördüm. Ürkütücü bu havasıyla gülüşüm solmuş, gözlerim de kocaman açılmıştı. Dişlerinin arasından anlamadığım bir dilde bir şeyler savurdu. En son İngilizce; "Bu mu yani bana layık?!" diye diş gıcırdatır gibi oldu ama tam olarak emin olamadım. Kaşlarım çatıldı ama o çoktan elleri hala yumruk, bana ardını dönmüş gidiyordu. "Hey baksana! Ne dedin sen bana?!" diye bağırdım ama dönmedi. Peşinden hızla bir iki adım atıp onu durdurmak için aniden geniş ve sert ellerinden tuttum. Ve tenim, tenine değdi. Ve soluğum kesildi. Bir anda zihnimden milyonlarca yıl ilk oluşumdan bugüne hızla geçti. Her bir zerremde ona itaat çığlığı yankılandı. Ve anladım. Emrine itaat eder ne istese yapar hâle gelmiştim. Dünyadaki amacım bundan ibaretti. Onun yanında olmak, her isteğini canım pahasına yerine getirmek ve ölene dek ona ait olmak. Kanımın kanı, canımın canı, adımın devamı, varlığımın mührü bu adamdı. Tek bilmediğim şey ise onun sadece bir adam olmadığıydı. FANT

+18 Yusuf Agah Bey: Hemşire Hanım. Yusuf Agah Bey: İşinize gerçekten saygı duyuyorum. Yusuf Agah Bey: Ama Allah aşkına erkek doktor yok mu? Hemşire: Ben feminist bir bireyim beyefendi. Hemşire: Lütfen sözlerinize dikkat edin. Hemşire: Sanki, penisinize ben vurmuşum gibi konuşmayın lütfen. Yusuf Agah Bey: Hemşire Hanım, mecbur muyuz onu kontrol etmenize? Hemşire: İşim bu beyefendi. ____ "İç çamaşırınızı çıkarın." "Dokunmak zorunda mısınız?" ¿-_-? Y.T: 05.08.2021 - +18 olacak, rahatsız olanlar lütfen okumasın. -(Kitabımın kopyasını vb. bir kitabı daha görürsem, yasal işlemler başlatmaktan gocunmam.) -küfür içerir. -kitabımda reklam yapmayın. -lütfen ç(a)lmayın!! Tüm hakları saklıdır.

Ben Efnan Zahredar. Kendimi ailemin biricik kızı, okulumun örnek öğrencisi, dostlarımın sığınağı sanırken yaşadığım her şeyin gittikçe çirkinleşen bir yalan olduğunu anladığımda artık çok geçti... Atıldığım karanlık kuyuda uzattığım ellerimi tutan adamın ellerine tutsak kaldım. Onun cehenneminde yanarken günahlarla kutsandım. Cennet beni kabul etmeyi bırakalı çok oldu. Cehennem ise efendisine sunabileceği en büyük hediye olarak beni kutsadı. ÖLÜ KENT benim cehennemim oldu.

Alisa Haza, kendi halinde yaşayan genç bir kızdır. Neredeyse onu kardeşi olarak gören Eflah Volan'a bir gün sinirlenerek anonim bir hesaptan mesaj atar. Ve o günden sonra da hiçbir şey eskisi gibi olmaz. ©diavisiolla, 2022.

"Soyun!" dedi ve dudaklarındaki o histerik, şeytani gülümseme yeniden kendisini gösterdi. "Bunu yapamam." dedim korku, bedenime hükmetmeye yüz tutmuşken. Umursamadı. Bakışları, bir psikopat kadar anlamlı, bir deli kadarsa ardı görülemez şekilde parıldıyordu. "Sana yapabilir misin diye sormuyorum. Kıyafetlerini çıkar ve buraya gel. " Bir psikopatla nasıl başa çıkacağınızı bilirdiniz. Ardında yapacağı hamleler, kafasındaki kurduğu dünyadan nefes alırdı. Ama o, ardı arkası kesilmeyen bir dehşetin yüzüydü ve bunun farkındaydı. Çünkü tam olarak bu olmak istiyordu. O psikopatla taçlandırılamayacak kadar deliydi. Ve istediklerini yapmazsam, zelzelesi dünyama kıyameti yaşatmaya ant içmişti. Onu tanımak, sokakta yaşayan bir adamı yaşamak kadar korkutucuydu. Onu hatırlamak, damarlarımda dolanan kanı donduracak kadar soğuktu. Onu yaşamak, gökyüzü gibiydi. Günün her saatinde, değişebilecek milyonlarca mucizeyi ellerine verecek kadar kudretli ve ulaşması imkânsız olandı. Onu bilmek ise imkânsızdı. Çünkü o var olanı, var olmayanlarla süsleyecek tek insandı. O, Bir deliydi.

Kendimi kaybettiğimi sandığım yerde onu buldum.O bana ömrüm boyunca altından kalkamayacağım bir duygu emanet etti. Bu VEFA duygusu ve dudaklarımda onun dokunuşu.Ellerimde teninin kokusu. Sevgilim bul beni bu ilk ve son kayboluşum.