Lena okulun popüler kızlarından, 3 yıldır deliler gibi sevdiği bir sevgilisi var, erkek kardeşi okulun en yakışıklı ve en popüler erkeği, bir sürü arkadaşı var. Kısacası hayatında yolunda gitmeyen tek bir şey bile yoktu. Mezuniyet gününde yaptığı konuşmaya kadar....

Geçmiş, en çok geçmediğinde can yakardı. İntikam, en çok ölümle şahlanırdı. Ve aşk, en çok yaşamın kıyısında bir dar ağacında sallandığınız an doğardı. Siyaha batmış hayatların, aydınlıkla kavuştuğu noktadır şafak vakti. Ve bu hikayede siyahın şafağına çok az bir zaman kaldı. Şafak söktüğünde siyah, aydınlık yanını güneşe bahşedecekti. - "Seninle bezeli ruhumun sana ulaşamayan kuytu karanlığında kayboldum. Belki de ilk kez yalvarıyorum sana. Lütfen, Irmak. Aydınlık yanımı alma benden, gitme."

''It's too late to love,'' she said. ''But too early to lose,'' he replied. * Uyurken yüz hatları gevşemişti. Kendime yalnızca O uyuduğunda umutlanma izni verirdim. Kısa bir süre önce alt dudağının sol tarafına taktırdığı piercing pencereden içeri giren sokak lambasının ışığında parladı. Sanki bu kusur O'nu daha da gerçek ve daha da yakışıklı yapmıştı. Oysa ben vücuduna garip şeyler yapan insanlardan hoşlanmazdım. Başımı yavaşça omzuna yaklaştırdım ve burnumu boynundaki o girintiye yerleştirerek nefes aldım. Gıdıklanmış gibi kıpırdandı. Kolları beni daha da sıkı sardı ve beni öldüren -gerçek anlamda değil ama öyle olmasını dilerdim- o sözleri söyledi. ''Ben de seni seviyorum Pam..''