Karanlık rüzgar saçlarımı sağa sola savururken ,boğazımdan bir hıçkırık daha koptu. Göz yaşlarım yağmura eşlik ediyordu bir adım daha attım ucsuz bucaksiz denize baktım. hırçın dalgalar Kayaları parçalarcasına vuruyordu. Uçurumun kenarindaydim Hayatım gözlerimin önünden geçerken su kısacık hayatımda ne büyük acılar cekmistim.Ne büyük yükler vardı sirtimda Ne derin kırgınlıklar vardi sol yanimda . Kollarımı açıp gökyüzüne bakarak. " bitti artık acılarım, yanlızlığım özgürüm "diye haykırdım ,gozlerimi kapattim ve kendimi uçurumdan aşağı bıraktım ,........

İzlerimiz, bunlar bizim kaderimiz ve bizi bırakmayan tek şey kaderlerimizdir. Biz izimizden ibaret değiliz ama izimiz bizden ibaret. Kendimizi buna adadık. Gelecekler, az kaldı... - "Bir karanfil, işte siz oydunuz..." - 07.19 savaş kategorisi #10 Kapak tasarımı: @kairosay

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

SELAHATTİN DEMİRTAŞ'ın hapishanedeyken yazdigi eseri