"Üç yıl!" Tüm acılarını işte bu iki kelimeyle özetleyebiliyordu ancak altında yatanları anlatmak için bu süre bile yetmezdi. "Kahrolası üç yıl boyunca ne hata yaptığımı düşünüp kendimi suçlamaktan başka hiçbir şey yapmadım."
Uzun zamandır mafya liderinin elinde esaret yaşayan Jeonghan kaçma girişimlerinin birinde eski istihbarat ajanı Seungcheol ile karşılaşır.
Jeonghan sırtını güneşe doğru döndü. Son kez Tanrı'ya ailesini görmek için yalvardı. Arkasından esen sert rüzgâr sanki onu durdurmak ister gibiydi. Hayır, hayır, bu hayatta onu durduracak hiçbir şey kalmamıştı. Parmaklığın üzerinde ayakucuna yükseldi. Kolları halen havada onu bekliyordu. Artık hazırdı. Bu dünyadan g...
Jeonghan pek de başarılı götüremediği gazeticilik hayatında en büyük derdi şeften azar yememektir. Ta ki bir seri katilden not alana kadar...
Aşkını ilan etmek için duygu dolu bir mektup yazan Jeonghan heyecanla cevap beklerken mektubunu bir anda okulun belalı tipi Seungcheol'ün elinde görür.
Bazı hikayelerin daha ilk cümlesinden sonunu anlayabilirsiniz. İşte bu öyle bir hikaye ve Jeonghan'ın ilk cümlesinden her şeyi basitçe anlayabiliriz. "Tanrım, beni tüm bu acıdan kurtar."
"Peki ya sonrası? Hikâye böyle bitmiş olamaz. Kim böyle bir masalı dinlemek ister ki?" Elinde paspasla odadan çıkacakken kapıda birini görmüş gibi durdu. Yüzünün rengi saniyeler içinde attı. Nefesini tutmuştu. Kapıda kimse olmaması durumu daha karmaşık hale getiriyordu. "Hayaletlere inanır mısın?" O kesinlikle normal...
seungcheol: tanrım neden sana ulaşmak bu kadar zor ? jeonghan: sende kimsin?
