Ένα διήγημα αφιερωμένο σε κάθε γυναίκα η οποία -κάποτε, κάπου- υπέστη το βίαιο μαρτύριο του πόνου, έως ότου αφήσει την τελευταία της πνοή. Κάποτε, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, δύο ζωές γνώρισαν το φρικτό τέλος τους. Η μία χάθηκε ως μία δακρυσμένη μορφή, με σώμα καλυμμένο από χτυπήματα τα οποία στοίχειωσαν τη -σύντομη- ζωή της, μέχρι το τέλος της. Ενώ η άλλη, ήταν τόσο τυχερή ώστε τα μάτια της να μη δακρύσουν ποτέ, το σώμα της να μη πλαστεί με αποχρώσεις του μωβ κι αιματοβαμμένες πινελιές να το κοσμούν. Η βία δεν πρόλαβε να την αγγίξει. [Αυτό το διήγημα γράφτηκε στα πλαίσια σχολικού προγράμματος με θέμα την κακοποίηση και τη βία κατά των γυναικών.] A Wattpad Story [2023] All rights reserved -M.V.

Το τρίτο βιβλίο στην τριλογία του "Στάχτες και βροχή ".Πριν το διαβάσετε πρέπει να διαβαστούν τα δύο πρώτα. Cover by Anna Ioannidi Μαύρα σύννεφα προμηνύουν καταιγίδα. Πάντοτε φοβόμουν τους κεραυνούς και τις βροντές. Το απρόοπτο. Αναρωτιόμουν πότε θα έβγαινε ο ήλιος; Πότε θα καθάριζε το μυαλό μου; Δεν μπορούσα να είμαι χαρούμενη. Να αγαπώ να νιώθω. Γιατί η μάχη με το μυαλό μου ήταν ανίκητη. Εκείνος όμως προσπαθούσε πάντοτε για εμένα, όσο και να τον έδιωχνα μακριά μου. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Γαβριήλ. Ακόμα και η καρδιά μου. Όσο προσπαθώ να τον αποφύγω ,τόσο με τραβάει κοντά του. Αλλά πάντοτε έχουμε μια σκιά να μας ακολουθεί. Να μας παρακολουθεί. Τον αδερφό του. Τώρα που η καταιγίδα άρχισε .Σήκωσε τα κύματα.Προσπαθώ να κολυμπήσω στης μοίρας το πεπρωμένο ανάμεσα από τους κεραυνούς που πέφτουν. Με την σκιά και με εκείνον. Να τρέξω μακριά από την καταστροφή που έρχεται,πριν ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως. Ποιος θα προλάβει να δει στο τέλος τον ήλιο να ανατέλει;

Μία ιστορία γεμάτη πάθη, έρωτα, εκδίκηση και αίμα. Το κρύο του Βορρά δεν συγχωρεί κανέναν, ειδικά εκείνον που θα το προδώσει.

Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Δεύτερο βιβλίο στη τριλογία του "Στάχτες και βροχή". Cover by Anna Ioannidi (Σε διαδικασία διόρθωσης) Αγάπη. Ποτέ δε πίστευα,πως είναι αληθινή.Αλλά εκείνη τελικά με διάλεξε.Με έκανε να νιώσω ελεύθερη.Μου έδειξε όλα εκείνα που αρνιόμουν.Μου έδειξε τα αστέρια.Μια μέρα όμως,μου την ξερίζωσαν .Την έβγαλαν βίαια από μέσα μου.Με άφησαν να αιμμοραγώ.Το αίμα με το καιρό,από κόκκινο έγινε μαύρο. Πηχτό.Δε κυλούσε πια.Μέσα στο σκοτάδι περιπλανιόμουν.Ζητώντας εκδίκηση. Όταν δύο μάτια γαλάζια με κοίταξαν. Λίγο φως ξεπήδησε μέσα στο σκοτάδι. Εγώ όμως σφράγισα τη πόρτα του κελιού μου.Τη κλείδωσα χίλιες φορές με σκοπό να μην ανοίξει ξανά. Η πόρτα όμως δεν έπαψε να χτυπά. Ο χτύπος δυνάμωνε.Γινόταν επίμονος. Ορφέας.Το γέλιο του.Τα αστεία του. Η μυρωδιά από τα ζαχαρωτά.Η μανία του να με κατακτήσει.Άρχισαν να κάνουν ρωγμές παντού.Να με κάνουν να θέλω να ζήσω ξανά.Προσπαθώ να με πίσω για αυτό.Αλλά αρνούμαι να με απελευθερώσω.Γιατί φοβόμαι πως αν ανοίξω,θα τον κατασπαράξει το σκοτάδι μου.Και εγώ θα μείνω πείσω να αιμμοραγώ ξανά.Μέχρι το κορμί μου να μείνει κενό.Να χαθώ στο χρόνο.Ο άνεμος να με κάνει σκόνη. (Το κείμενο π

Cover by Anna Ioannidi #SPBC2023 WINNER OF 1ST PLACE IN POPULAR IN READERS WINNER OF 3RD PLACE. Κατηγορία Περιπετεια /Θρίλερ (Σε διαδικασία διόρθωσης) Τα αγρίμια ζουν στο σκοτάδι. Χωρίς φραγμούς, χωρίς ελπίδα. Τα μυστικά τους κρυμμένα ακόμα και στο φώς. Μόνο που εμείς επιλέγουμε να κλείσουμε τα μάτια, για να μη τα δούμε. Όταν αποφάσισε η μητέρα μου να ξανά παντρευτεί, πίστευα πώς θα έκλειναν οι πληγές μου. Άνοιξαν όμως καινούργιες. Μία όμως πονάει περισσότερο. Αυτή που γιατρεύεται χαραγμένη με ένα όνομα. Αχιλλέας. Και όσο οι αμαρτίες μας πληθαίνουν και τα μυστικά, μας πνίγουν. Κανείς δεν ξέρει αν θα αντέξει τη φωτιά που έρχεται. Γιατί οι φλόγες, στάχτες γεννούν. Και οι στάχτες, καμιά φορά μοιάζουν με βροχή. Trigger Warnings Αυτή η ιστορία είναι προϊόν φαντασίας. Διαπραγματεύεται μια απαγορευμένη σχέση και βαριά θέματα όπως κατάθλιψη,κακοποίηση, χειραγώγηση. Έχει σκηνές ενηλίκων,σεξουαλικές σκηνές, έντονη γλώσσα, κατάχρηση ουσιών,βία.Αναφορές σε βιασμό,σεξουαλική βία, παιδεραστία,παιδοφιλία, πορνεία,και πολύ σκοτάδι. Άνω των 18 (Το κείμενο περνάει από διορθώσεις)

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Είναι δύσκολο να είσαι το Δεξί Χέρι της καλύτερης Οικογένειας στην Ευρώπη. Η ρουτίνα του ταπεινού λογιστή Γκάμπριελ δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαρετή: σπίτι- Εσκομπάρ, Εσκομπάρ- σπίτι. Ο Άδης βέβαια, ο Αφέντης του Κάτω Κόσμου, έχει μια πιο ενδιαφέρουσα καθημερινότητα. Μέχρι που η ατίθαση Ρωξάνη, με τα κόλπα της πίσω από την μπάρα του Εσκομπάρ να ενθουσιάζουν τον Οικογενειάρχη Φίλιπ, έρχεται να ταράξει τα νερά του νεαρού Εκτελεστή. Άραγε, θα αποκτήσουν όλα μια γεύση Υποκόσμου; //Hades x Persephone Retelling// Στο βιβλίο αναφέρονται: σεξουαλική βία, σεξουαλική παρενόχληση, έντονο ερωτικό περιεχόμενο, σκηνές βίας λεκτικής και σωματικής, ιδιαίτερα σκοτεινά σημεία 2021-2022