~~ Jedna noc potrafi zmienić całe życie i boleśnie się o tym przekonałam...~~ Życie Nikki kręciło się wokół szybkich motocykli, nielegalnych wyścigów i chłopaka, który był jednym z najlepszych kierowców w Nowym Jorku. Jako siedemnastoletnia dziewczyna cieszyła się z tego co ma. Szybko zyskała popularność w sieci, gdzie udostępniała filmiki nagrywane podczas jazdy swoim czerwonym Ducati Panigale. Robiła to pod pseudonimem Silly, który nadali jej przyjaciele, dzięki czemu mogła skrywać swoją tożsamość pod kaskiem. Jedna noc sprawiła, że poznała prawdziwe oblicze swojego chłopaka, straciła rodziców i chęć do życia. Dopiero po kilku miesiącach terapii odzyskała część siebie, ale jednego była pewna: Już nigdy nie wróci do jazdy motocyklem, a bikerów będzie omijać szerokim łukiem. Z ciężkim bagażem doświadczeń opuściła Nowy Jork i zamieszkała w rodzinnym mieście swojego taty wraz z wujkiem i kuzynką, których prawie w ogóle nie znała. Zacząć nowe życie i zapomnieć o przeszłości - to był jej cel. Tylko co zrobi, gdy już pierwszego dnia w nowym mieście wpadnie na grupkę motocyklistów z obłędnie przystojnym chłopakiem na czele? Czy uda jej się trzymać z daleka od dawnego życia i nie pozwoli by przeszłość powróciła? Czy miłość do sportowych motocykli zniknie, a ona będzie potrafiła żyć jak zwyczajna nastolatka? A może ulegnie urokowi przystojnego bikera, który obrał sobie za cel poznanie jej tajemnic i złamie swoje postanowienie? Jedno jest pewne. Nie potrafi cofać czasu i nie ma wpływu na to, co przyszykował dla niej los. ~~I Tom Trylogii MOTO.BRO~~ *** Książka zawiera treści nieodpowiednie dla czytelników poniżej 16 roku życia.

Biegnę najszybciej jak potrafię. Przemierzam przez leśną drogę ani na chwilę się nie zatrzymując. Mój oddech staje się płytki i coraz bardziej nabiera rozgłosu. Odbija się echem od pustej przestrzeni. Słabnę.Słabnę coraz bardziej ale nie daję za wygraną. Próbuję nabrać prędkości chociaż nie potrafię. W oddali zauważam światło nadzieja wita do moich progów. Światło jest coraz bliżej. -𝘶𝘥𝘢 𝘮𝘪 𝘴𝘪𝘦̨. Nagle, las spowija nie znany dotąd nikomu mrok. A światło wraz z ostatnią nadzieją gaśnie . Wpadam prosto w przepełnioną ciszą otchłań , która zaczyna toczyć walkę z moim wycieńczonym oddechem. Moim przeszklonym z wysiłku oczom ukazuje się bezkresna przestrzeń. Potykam się i upadam na czarną wilgotną ziemię. Po chwili coś słyszę. Staram się przysłuchać słowom , które zagłusza cisza. Mój oddech zamiera , a po ciele przechodzą ciarki. Echo jest coraz głośniejsze i wygrywa walkę, która toczyła się pomiędzy oddechem a ciszą. Jest głośniejsze niż wszystkie dźwięki dotąd mi znane. -𝘙𝘰𝘴𝘢𝘭𝘪𝘯𝘦... Kolejna fala ciarek przechodzi przez moje zastygłe ciało. -𝘕𝘢𝘫𝘱𝘪𝘦̨𝘬𝘯𝘪𝘦𝘫𝘴𝘻𝘦 𝘳𝘰́𝘻̇𝘦 𝘸𝘪𝘦̨𝘥𝘯𝘢̨ 𝘯𝘢𝘫𝘱𝘳𝘦̨𝘥𝘻𝘦𝘫. Zamieram. A głos po raz ostatni dostaje się do moich uszu. -𝘛𝘰 𝘵𝘸𝘰𝘫𝘦 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘬𝘭𝘦𝘯́𝘴𝘵𝘸𝘰... Mówi głos. A wtedy wszystko znika.