Lal. İnsanlar,konuşamayanlara böyle seslenirdi değil mi? Peki ya konuşmak istemeyenler. Onlara ne denirdi? - "Eskiden severdin yağmuru,şimdi ne değişti?" - !𝐛𝐲//𝐚𝐠𝐧𝐞𝐬𝐫𝐢𝐝𝐝𝐥𝐞¡ [𝐚 𝐭𝐨𝐦 𝐦𝐚𝐫𝐯𝐨𝐥𝐨 𝐫𝐢𝐝𝐝𝐥𝐞 𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧] |𝐛𝐱𝐠|

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

Yaşamı boyunca hiç kimsenin onu "tehlikeli" olarak nitelendireceğini düşünmezdi. Eh, hayat bazen hoş olmayan sürprizler yapabiliyordu. "Nefes al," dedi kendine. "Çünkü her an biri gelip onu senden alabilir." Ölüme kapadığı gözlerini bir öncekilerden çok farklı, çok daha karanlık bir dünyaya açmıştı. Tek bir bakışla tüm o renklerin, o sihrin ve mükemmeliyetin ondan çok uzakta, geçmişte kaldığını anladı. Yakında uğruna savaşması gereken tek şeyin canı ile sınırlı olmadığını da anlayacaktı. Belki bu gökyüzü bile olmayan evrende, kalbini verdiği cesaret timsali oğlan, belki de sayısız esir ve acılı ruh. Her biri Alessia'nın büyüsünü ve kılıcını savurması için dualar ediyordu. Yüzlerce Labradorit, Garnet, Sitrin ve Yem edilmiş ruh refaha kavuşacak ya da daha karanlık günler ile karşı karşıya kalacaktı. Alessia ruh yiyen bir imparatoru yerle bir edebilir miydi? Edemezsin demişlerdi. Göreceklerdi.

Evera Alfen. Ya da yalnızca Era. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissedene dek etraftaki herkes kadar sıradan bir yaşam sürdüğünü zanneden o genç kızdım. Hayatta kalmak için tek kural vardı; ormandaki sınırlara adım atmayacaktım. Her şey öğretildiği gibiydi. Ta ki o lanet gece... Bir katil hayatımdaki en masum varlığı canice öldürene dek. Küçük kardeşimi benden alana dek. Bir şeylerin ters gittiğini fark edene dek. Kuşları unuttuğumu hatırlayana dek. Ve göğe baktım. Ben, ilk başkaldırandım.

• Gözlerimi yumdum sıkıca. Ne yapacağımı hesaplamak zorlaşıyordu. Korkuyordum. Çan tokmağı sağa ve sola sükunetle ilerleyip sertçe çarptıkça, çıkan ses zihnimdeki saflığa çizikler atıyordu. Ne anlama geldiğini kavramam uzun sürmedi. Bu çan ibadet için değildi, kutsal bir ses değildi. Düğünler için çığlık atılmazdı. Geriye tek bir sebep kalıyordu. Olan veya bitmiş bir ölüm değildi. Ela gözlerime yansıyan vahşet içimdeki kıvılcımı körükledi. Gördüğüm kırmızı gözlerimi kirletti. Tanrı ilk defa merhamet göstermedi. O an anladım, bu gelecek cenazenin çanıydı. • Kayla Elen, henüz 19 yaşlarında yeni evlatlık edinen ailesine alışmaya çalışırken içinde kaybettiği çocuğu aramaya koyulur. Lakin içinde huzursuzca yatan duygular, içindeki çocuğu vahşice aramak ister. Dürtülerine engel olamayan Kay, kılık değiştirerek benliğini aramak üzere yola başlar. Aşk, savaş, dostluk ve hainlik ile harmanlanan kurguya hazır mısınız? Amacı öğrenin. Nepenthe'e inanın. NEPENTHE: Bu ilacın tüm üzüntüleri giderdiğine ve insana acılarını unutturduğuna inanılırdı.