''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Macera, intikamla devam ediyor... Ateş düştüğü yeri yakar derler. Öyle oldu da. Düştüğü kalp cayır cayır yanarak küle döndü. Ve küllerinden intikam ateşiyle yanan bir efsane doğdu. Sahibi belli olmayan bir not. Yeni bir işaret... Eski düşman, yeni dostluklar. Hiçbir intikam bu kadar çok arzulanmamıştı. Üstelik bu kez düşmanlar hiç de basit değildi. İşte asıl efsane şimdi başlıyordu.

Buz Diyarı'nın Hükümdarı ve Buz Halkının Lideri Kraliçe Salirhenia, Diyar'ın görüp görebileceği en güçlü kar kraliçesidir. Onun sayesinde savaşlar başlamıştır. Onun sayesinde ülkeler yok olmuştur. Kış Gülü, Kraliçe Salirhenia'nın tahta çıkışını, isyancı kraliçenin geçmişini anlatır. Diyar'ın Hükümdarları KIŞ GÜLÜ - Buz Diyarı Hikayeleri, Kraliçelerin Savaşı Ek I Başlangıç Tarihi: 16 Aralık 2015 Bitiş Tarihi: 20 Aralık 2015

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."

Tek bir gece, iki gencin hayatını ansızın birleştirirse ne olur? Sessiz, ürkek bir kız; deli dolu, hayatını yaşayan, çapkın bir adam... Sevinçler, üzüntüler, pişmanlıklar ve tek bir hata. Geçmişinden gelen yükleri, genç bir kıza yüklemek istemeyen bir adam ne yapar? Geçmiş mi kazanır, yoksa gelecek mi? (Önemli not: İlk 21 bölüm yayındadır.)

Kahramanlığa giden yol bazen çok karanlık ve kanlıdır... Talek Shaknar Darak'ın ışık adına verdiği savaş cehennemin içinden geçmek gibi olacaktı. Her şeye rağmen içinde taşıdığı sevgi onu hiç tahmin edemeyeceği biri olmaya götürürken kabuslarında hep aynı kişi eşlik edecekti yolculuğuna; katledilen annesi. Karanlığı keşfettiğindeyse ona artık başka bir isim vereceklerdi : Karia, Kıyametinin Habercisi!

O sergiye gitmeyi hiç istememiştim. Ben ne anlardım ki resimden, tablodan, sanattan...Hayatımı zorlukla geçirmeye çalışırken, tablo görecek halim mi kalmıştı? Adımlarımı korkarak atıyordum yürüdüğüm yolda... Keyif veren aktivitelere ayıracak zamanımda param da yoktu. Ama çocukluk arkadaşım Burak'a gel de anlat bunu... Beni çekiştire çekiştire getirdiği bu sıkıcı sergi binasında ne yapacaktım. Eğreti duracaktım bu ortamda. İçeriye girmeden üzerimdekileri kontrol ettim. Sergiyi dolaşmaya başladığım andan itibaren duygularım değişmişti; sanki ben ben değildim artık. Sergi'nin adı "AşkınTablosu" idi, ama bu kadarını da beklemiyordum. Birbirinden güzel kadınların gülümsediği tablolar. Sanki gerçek değildi tablodaki kadınlar, özene bezene yaratılmış birer şaheserdi hepsi. Bana uzatılan meyve suyu bardağını aldım ve hayran bakışlarımla bakmaya devam ettim. Ama o anda sakarlığım tutmuştu yine;olan olmuştu, sendelememle birlikte meyve suyu bardağı ile birlikte tabloya yapışmam bir oldu. Allah'ım yerin dibine geçmiştim ve en kötüsü de tablo mahvolmuştu. Başımda beliren adam ressam olamazdı, yok yok olmamalıydı. Ressam tipi yoktu ki bu adam da; ancak dergilerden fırlamış olabilirdi. "Tablonun fiyatını ödeyebilirsin sanırım."dedi."Ben ve beş bin lirayı ödemek, ama nasıl? sesim çıkmıyordu."Peki o zaman, beş ay boyunca yanımda çalışıp ödersin artık" diyerek yanımdan uzaklaştı. Şimdi mahvolmuştum. Sonrasında ise yaşadıklarım kolay olmadı elbet, karşıma çıkan gerçekleri sindirmem zor oldu. bir sergi sonrasında bir hayat bu denli değişebilir miydi? Kurulan o cümle ile başlamıştı değişim: "Hayat arkadaşım olmanı istiyorum!" Sonra; sonrası kitapta..........Zevkle, heyecanla,bazen kızarak, bazen severek, bazen de keşke diyerek okuyacağınız bir öykü....Bir hayat, bir varoluş öyküsü

Pekâlâ bir kitap yazıyorsunuz.Günümüzden on beş yıl sonrasını.Peki siz paspal,gözlüklü, beceriksiz bir kız olsaydınız ne yazardınız? Bizim kahramanımız Helen ne mi yazdı? Kendi hayalini... Zengin bir kız; tabii ki güzel,başarılı ve seksi. Yazdığı bu kitapta olmazsa olmaz iyi bir erkek ve kötü bir erkek de... Birisi mükemmel aşık ,diğeri ise tam bir playboy. Belki biraz dram katmak istemiş olabilir ve bu yüzden kendi hayalindeki kız karakterini, başka bir erkeğe aşıkken ailelerin zoruyla bu playboy ile nişanladı. Evet evet...Güzel bir hikâye olacaktı. Ama... Hikâyenin yarısındayken bir sabah uyandığında kendini nerede buldu dersiniz? Playboyun evinde mi? EVET!

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Hatıralarından kendi isteğiyle vazgeçmiş bir kız... Bu vazgeçtiği hatıralar bir gün gelip tekrar onu bulursa? Zoey hiçbir zaman normal bir insan gibi olmamıştı. Diğer insanlardan çok daha özel biriydi. Gerek yetenekleri olsun, gerek hisleri... İçindeki öldürme hissiyle yaşamayı öğrenmeye çalışırken içindeki boşluğu da dolduracak şeyi arıyordu. O boşluğu aslında kendisi yaratmış olsa bile... Başından her ne kadar filmlere konu olacak birçok olay geçmiş olsa da onun içindeki boşluğu dolduracak şeyi FBI'da bulacağını tahmin bile edemezdi. Zoey, FBI'ın oluşturduğu "Gizli Servis"in en önemli kişilerindendi. O bir 6.42'ydi...