İnatçı acımasız kararlı yüzbaşı Ateş Karahanlı'nın ; Ondan daha da inatçı güçlü üsteğmen Yağmur Çakır la olan karanlık hikayesi... • Kuru sıkı bir aşk hikayesi, hayallerimiz bile kuru sıkı bizim... "Kaderimiz bir değil ki kalplerimiz bir olsun." "Aynı lakabın gibi karanlık bir adamsın" dedim gözlerimi kısıp kehribar gözlerini izlerken "Evet, sende benim aydınlığımsın" dedi yüzüme hayranmış gibi bakarken kendi yolunu aydınlatamayan kadın sevdiği adam için kendi karanlığından vazgeçiyordu... kitabın bütün hakları şahsıma aittir, çalınması kopyalanması ya da esinlenilmesi söz konusu dahi değildir aksi takdirde yasal işlem başlatılmaktadır!!

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."