Alınlara çizilmiş bir kere kader, kederleriyle birlikte. Her bir keder düğümünü sıkıca sarıyor, her bir düğüm kedere gebe kalıyor acıların çiğliğinde. Kaderin kederiyle başbaşa bir kadın. Bir kadın, alnına çizileni yaşıyor. Bir kadın, acılarıyla yeşeriyor, yaralarıyla büyüyor. Bir kadın, ruhundaki dikiş tutmaz yaralarla başbaşa. Gülsevde Atay, yaralarının serzenişlerine sığınmış küçük bir kız çocuğu. Acılar, tüm bedeninde, acılar tüm benliğinde onunla yanyana. Yaralı bir kadın...Canhıraş, namıdeğer kusurlu insanlara göre. Beceriksiz, işe yaramaz, çirkin, aptal, eksik, lanetli belkide. Ama o her şeyiyle birlikte sadece masum bir kız çocuğundan ibaretti. O acılarının çiğliğinde büyümüş güzel kadındı. O her yaşadığı olaydan bir ders almış güçlü bir kadındı. Kader yazıldı, kadın ve adam evet dedi. Bir adam geldi, her şey yerli yerinden oynadı... Bir adam vardı, sevilmeye layık, heybetli, yakışıklı, yeşil gözlü. Bir adam vardı, kadını kabul görmeye razı. Bir adam dünyasını açtı kadına, dünya kadınıyla boyandı. Kaderin cilveli kederiyle buldular onlar birbirlerini... Herkesin bir kusuru vardır. Yeter ki kusur kalbinizde olmasın...

Esila & Mirza "Zorlukla beraber kolaylık vardır. Evet, zorlukla beraber kolaylık vardır." (İnşirah, 94/5-6) - Tanıtım/Giriş bölümlerde - *** (İleriki bölümden alıntı!) "Rabbim bana dese ki; Esila sana bir dakikalığına görme duyunu geri vereceğim diye. O bir dakikamı sana bakmakla doldurmak isterdim. Seni görmek isterdim." *** ! Küfür içerebilir ! Başlangıç: 17 Mart 2023 Kurgu bana aittir.

🌹 Genç adam, karşısında melekleri kıskandıracak derece güzel olan karısına doğru adım attı. Tam önünde durdu ve siyah gözlerini kısıp derin bir nefes aldı. Elindeki kırmızı kutunun kapağını açtı ve yüz görümlüğünu çıkardı. Genç kız heyecandan titreyen elleri, deli gibi heyecandan atan kalbi ile gelinliğin eteklerinden tuttup arkasını döndü. Kocası yüz görümlüğünü takacaktı. İçindeki heyecana engel olamıyordu. Kocasının ellerini bir anda boyunun da hissedince istemsizce bir ürperdi. Tekrardan kocasına doğru döndü. Bu sefer elleri duvağı tuttu ve kaldırdı. Mavi gözlerindeki heyecan ile kocasının gece gözlerine baktı. Kocaman ellerini genç kızın yanağına koydu. Yüzü o kadar küçüktü ki, elleri arasında kaybolmuştu eğildi ve anlına bir öpücük kondurdu. - Yeni evine hoş geldin Gül." Dedi kalın gür sesiyle, genç kız uzun kipriklerini kıpraştırdı, ve kocasının aksine ince olan bir sesle konuştu. -Benim adım Gül değil ağam. Gülhanım." Gülhanım & Yusuf Mirza 🌹 Yayınlanma Tarihi:05.11.2022 Not; Çiftlerimin arasında yaş farkı vardır rahatsız olanlar okumasın lütfen.🌸

"Sevme beni Neva." Nefesim kesilir gibi olurken yutkunup kaçırdım gözlerimi. Neden böyle bir şey söylemişti şimdi? Ben onu üzdüğümü düşünerek perişan olurken onun umrunda bile olmadan çıkmıştı kelimeler ağzından. "Neyden bahsediyorsun anlamıyorum?" Sesim bile bana ihanet ederken başımı çevirip önüme döndüm. Burak ise halâ bana bakıyordu. "Gelincik çiçeklerinin anlamını biliyor musun Neva?" Bu da neydi şimdi? Ne alakası vardı konumuzla? Hayır anlamında iki yana salladım başımı. "Gelincikler, narin insanlara benzetilir hep. Sert davrandığın an hüzne boğulup küserler. Onların kibar insanlara ihtiyacı vardır. Sert ve düşüncesizlere değil... Sevdiği kadar sevilmeyenleri temsil eder gelincik." Söylediği şeyleri dinlerken içimde bir yerler sızlıyordu. Ne demek istediğini anlıyor gibiydim ama anlamak istemiyordum. Bunları bana niye anlattığı bariz ortadaydı. Beni sevmiyordu. Kalbim devam etmemesi için diretirken beynim bunları duymam gerektiğinin farkındaydı. Hayal dünyamdan çıkıp ayaklarımın yere basması için gerçekleri görmem şarttı. Sevdiğim kadar sevilmediğimi bilmek zorundaydım. Daha fazla kırılmamak için Burak'ın beni sevmediğini kalbime öğretmek zorundaydım. Gözünü bile kırpmadan bana bakıyordu. Söylediklerini iyice kalbime kazımak istercesine ruhumun derinlerine indirmişti gözlerini. "Sen gelincik çiçeği gibisin Neva. Narin ama bir o kadar da hüzün dolu. Seni daha fazla hüzne boğmaya hakkım yok. O yüzden sevme beni." ••• Sevmek, yaşamın bizi sürüklediği uçurumun kıyısında, tuttuğumuz o incecik gelincik sapı.

Hayatımızda hiç ummadığımız anda kötü şeyler yaşadığımız gibi iyi şeyler de yaşıyabiliyoruz. Bu zorlu yolculukta bizi ayakta tutan şey: sabırdır. *** Nefesim kesiliyordu sanki. Bana karşı her adım atışında kilitlenip kalmam da cabasıydı. Kendime gelmem lazımdı yoksa hiç iyi şeyler olmayacaktı. Yüzünde mest olmuş ifadesi her adım atışında gece lambasında daha da belirginleşiyordu ve korkuyordum. Bir anda içime kaçan ve zar zor benim duyduğum sesimle "Yaklaşma!" diyebilmiştim. Hiçbir etki yaratmadığı aşikardı. Her adım atışında ölüyordum ama onun umrunda bile değildi. Dibime kadar geldiğinde "Madem Baran denen şerefsiz casusluk etmen için seni bana yolladı, dolu tabağı dolu olarak göndermek olmaz." Diyen sözleri odanın duvarlarına çarpıp kulağımı delip geçmişti. ***

❄️ Her insan yaşadığı bazı ıstırap yüklü ve hazin sonlu anıların umduğundan daha kolay atlatabilmesi, onları bile ilerleyen zamanlarda hayrete düşürebiliyor. O acıların, yüreklerin derinlerine gömüp alışmak için zamana ihtiyaç duyarlar. Belki bundandır zamanı ilaç diye nitelendirmeleri. Belfü de o insanlar gibi gömüp unutmayı planlarken aksine yaşadığı olaylar acılarını deşip çıkarmaya odaklanmıştı. ❄️ Güzel okumalar...

Üzerimdeki gelinlik ile çok yabancı olduğum bir şehirde, yanımda hiç tanımadığım bir adamla birlikte protesto yapan gurubun arasındaydım. Kimin aklına gelirdi? Mesela bana sorsanız hiç aklıma gelmezdi... Birkaç hafta önceye kadar çayır çimen keçilerimi otlatırken deselerdi ki '2-3 hafta sonra ne yapacaksın? Nerede olacaksın? Kiminle olacaksın?' ben derdim ki 'Kiminle olacağım canım? Yine çayır çimen keçilerimle birlikte olacağım.' Ama bir de şu halime bak. Gelinliğim ile 3-4 saatlik bir yol arkadaşımla birlikte İstanbul'da protesto yapıyorum. İnanması güç ama gerçek olan bir durumdu... Üstelik peşimizde babam ve Ersin amcalar da vardı! Ali ve Ayşegül'ün kaçış hikayesi! Birlikte çıktıkları bu yolda başlarına geleceklerden habersiz aşk dolu uzun bir serüven! //Dikkat bu kitap fazla aşk, komedi ve dram içerir!// //Kapak tasarımı @Algoritmalar_ //

🇹🇷💕 Ben Sevda Yılmaz. Doktor Sevda Yılmaz. Bu zamana kadar yılmayıp, pes etmeyip doktor oldum. Nice hayatlar kurtardım. Nice canlar iyileştirdim. Karşıma çıkan her insanın yarasına merhem oldum. Ben mahallenin süper ablası Sevda'yım. Her çocuğa yardım eden, düştüğünde yarasına yara bandı yapıştırandım. Oyunlarını kurar, çocukları bir araya toplayandım. Aralarında küslük olmasına engel olandım. Ben küçük Gökhan'ın aşkıyım. Yetimhane köşelerine bir başına iken karşısına çıkan annesiyim. Öz annesi gibi olmasa da ona annelip edip anne hasretini giderenim. Ben Hayat'ın Sevda'sıyım. Annesinin cenazesinde ona ağlayacak bir omuz oldum. Yıllardır aradığı dostuyum. Ben Prenses Sevda'yım. Abimin biricik prensesiyim. Babamın yokluğunda abime beceremesemde babalık yapanım. Ben annemin güzeller güzeli minik kuzusuyum. Babam yokken ona kol kanat gerip ona yaren olanım. Ben aslında hiçkimseyim. Ben kimsenin hayatında hiçbir zaman 'iyiki varsın' ı olamadım. Ben bu hayata gelen en gereksiz ve boş kişiyim. Bu hayatta yaşamak için hiçbir nedeni olmayan, günlerini sadece zaman geçsin diye geçiren ve elini değdirdiği her şeyi solduran, öldüren bir hiçim. Ben kendi hikayesinin bile kahramanı olamayan birisiyim. Evet ben aslında Hiçkimseyim.

İki avcunu yan yana getirip içleri yukarı gelecek şekilde açtı. Ellerini genç kıza doğru kaldırıp gülümsedi. "Kalbini avcun gibi düşün. Her şey sığmaz değil mi?" dedi genç kıza merakla bakarken. "Evet sığmaz" Selim daha fazla gülümseyip avcuna baktı. "Küçük olduğu için yanlızca bir kuş sığar, bir serçe ya da bir kelebek ne diye adlandırırsan işte. Bu kuşu yanlış kişiye uçurmamak lâzım değil mi?". Kübra soru karşısında anlamaz gibi kaşlarını çattığı halde başını aşağı yukarı salladı. "Şu zamana kadar yaptığım en doğru şeylerden biri de kalbimde ki kuşu doğru kişiye uçurmak oldu." Selim içine bir nefes çekip elini cebine attı. Cebinden küçük bir kolye çıkarıp tekrardan avuçlarını birleştirdi. İki avcunun ortasında kalan kolyenin ucunda mavi küçük bir kuş vardı. Kübra'ya uzatıp konuştu. "Umarım kalbimden uçan kuş kalbine konar Kübra." Genç kız içinde ki dürtüye engel olamasa karşısında ki gence sarılacaktı. Kübra'nın gözünden bir damla firar ederken silmedi aksın gitsin istedi. Sağ elini açıp Selime doğru uzattı, eline bırakılan soğuk küçük metale gülümseyerek baktı. "O kuş yerine konup kurulalı aylar oldu" [ Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ] 🌫 Sustum satırlarca, Kalemim konuştu sayfalarca.

Gözlerinin içinde demleneceğim aklımın ucundan dahi geçmezdi.Ona karşı beslediğim saf duygularım onsuz yaşadığım onca yılı bir çırpıda silip atacak kadar derindi. Yasir Aslanalp sen bana beni sevme derken bile içinde sev kelimesinin barındığını bile bile bana acı çektirecek kadar acımasızsın ve bu acımasızlık bana acizliğimi hatırlatıyor, acizim bir kul olarak bir maşuk olarak,yetemedim belkide, geçen onca yıla kendimi hediye etmeyi beceremedim.Ben sadece uyuyunca geçer sandığım duygularımı bir enkazın içine def ettim.öğrendim ki içimdeki bahar mevsiminin tek sebebi senmişsin,sen ve elanın elli tonu olan gözlerin... 03/04/2023