Dünya üzerindeki her kadın belki bir kere de olsa aldatılmıştır, en azından birbirimizi bu şekilde avutuyorduk. Geleceğe yönelik yaşamak için atlatmamız gereken bir durum olarak görmemiz gerekiyordu, bunu ben de biliyordum. Lakin kimse sonrasında hamile kalacağımı, eski sevgilimin ise Ülke'yi terk edip dünyanın öbür ucunda başka biriyle evlenmek üzere nişanlanacağını söylememişti. En önemli nokta ise; hiçbir şansım kalmadığı için dünya üzerinde benden en çok nefret eden, aynı zamanda benim en çok nefret ettiğim insan çocuğumun babası olacaktı. Uraz Boratav sinek kadar değer vermediğim biriydi ama şimdi herkesin gözünde benim hayatımın aşkı dediğim o adamdı.

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

《DÜZENLENİYOR》 Aşkın en güzel hali sensin. Eğer kaderim sensen, böyle kadere aşığım ben HELALİM...🌾 Yayınlanma tarihi: 16/11/2024

Tek bir an insanın hayatını darmaduman edebilirdi. İplerinden sıkı sıkıya tuttuğun hayatına biri gelir ve tek bir an da iplerini kesebilirdi. Yıllardır düzene sokmak için çabaladığı hayatının ipleri artık başka birindeydi. İplerin çaresiz sahibi: Akça Ayan İpleri ele geçirmiş, gözü kara katil: Aşır Marşap Sevdikleri uğruna kendi hayatlarını mahveden insanların hikâyesiydi bu. Başkahramanları da onlardı. 24.12.2019

"Tanıştığıma memnun oldum asi kız" Göz devirerek arkamı döndüm gerizekalı adama. "Ben hiç memnun olmadım şımarık bey" Güldüğünü duysam dahi arkamı dönmeden büyük adımlarla uzaklaştım olduğum yerden. Tekrardan yollarımızın kesişeceğini bilemedim. Ben asi kız değildim, ama ona asi kız ne demekmiş yumruğumu yüzüne yedirerek göstermesini çok iyi bilirdim. . . . Ben Güneş Asena Bolat, Yarbay Altay Bolat ve Binbaşı Asi Bolat'ın tek kızı. Benim hikayeme hoşgeldiniz, yalnız küçük bir uyarı burası girdaba benzer giren bir daha çıkamaz ;) Tabiki sizi bol bol kaos ve eğlence bekliyor. Ama ben anneme benzemem. Kimseyi affetemeyeceğim, vakti zamanında bize zarar veren herkesin soyunu kurutmak için geldim. Nerden bileyim intikam isterken hiç beklemediğim şeylerle karşılaşacağımı. Babam kadar olmasa da beni seven birini bulacağımı. Bilmeden bir yolculuğa çıkacaktık biz 3 süt kardeş. Kervanımıza sonradan katılacak kişilere şimdiden hoşgeldin diyelim mi? Güneş Asena Bolat. Hamza Alp Doğan. Mert Can Kara.

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.

Çocukken aşık olduğu kadının adını kardeşine veren Karan ve onun çocukluk aşkı olan Efnem'in hikayesi.... Her şey Efnem bir gün ev arkadaşı olan Alya sayesinde başladığı işinde patronu olan Karanla birlikte anılarının aklında canlanmasıyla başladı. Karan ve Efnem hâlâ birbirine aynı şeyleri hissediyor mu dersiniz?

"Ne hissediyorsun?" "Hiç bişi.. Sadece kandırılmış." Başını salladı sessizce. "Peki sen?" Aynı soruyu ona yönelttiğimde eğdiği başını kaldırıp göz temasını kaçırmadı. Kapkara benim gibi olan toprak gözleriyle üstünde gezindi bakışları, en sonda gözlerimde tutuklu kaldı. "Ben bir şey hissetmem Alya." "Nasıl?" "Öyle." "Ama illaki olmuştur bir anın." Gözlerini kısarak bi eliyle çenesini kaşıyor gibi yaptı. Bu hareketi bile onu çok çekici kılıyordu. "Bunu bilemezsin Alya." "Ya bilmek istiyorsam.." Gözleri her ne kadar korkutucu ve ürkütücü olsada ona inat gözlerine bakmayı seviyordum. "Canın yanar Alya. Eğer senin canın yanarsada bende canını yakan herkesi yakarım buna kendimde dahil."

Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗