"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Ve karşımda Aras Kandemir tüm şıklığı ve göz alıcılığıyla duruyordu Ne yalan söyliyim bir baktın mı tekrar bakmak istiyeceğiniz tiplerdendi ama bu zorla evlendiğim gerçeğini değiştirmiyordu Arasın ağzından ilk çıkan cümle anneme bakarak "Dışarı çık" demek oldu. Bense şaşkın şakın anneme gitme der gibi bakıyodum. Ama annem ne yazıkki beni şaşırtmadı ve odadan çıktı...

Yüzümde hissettiğim dokunuşlarla birbirine yapışmış olan gözlerimi zar zor aralamaya çalıştım. Yüzümden kayan el yavaş yavaş boynuma inerken bir türlü gözlerimi açamıyordum. Üzerimdeki geceliğimin varlığı yok olurken yattığım yerden kalkmak çırpınmak istedim ama yapamadım. Felç olmuş gibiydim,bedenimde gezen dokunuşları hissediyor fakat engel olamıyordum. Açık bıraktığım camdan esen soğuk rüzgar bedenimi titretirken sımsıkı kapalı gözlerimden firar eden yaşların bıraktığı ıslaklıkla rüyada olmadığım kesinleşmişti. Göğüs ucumda hissettiğim acıyla atmaya çalıştığım çığlık içimde tıkanıp kalırken deli gibi korkuyordum. Bedenimin üzerinde başka bir bedenin varlığı beynime üşüşürken korkuyla titredi vücudum. "Hissediyorsun değil mi,sana istediğim gibi dokunuyorum ve sen buna engel olamıyorsun. Hadi bugün bağıra bağıra söylediğin şeyi yap ve bana engel ol ne duruyorsun"

Ellerini yavaş ve sakince belime yerleştirdi. Vücudumdaki hissettiğim titreme nasıl bir tehlikede olduğumun habercisiydi. Kulağıma eğildi nefesi ciğerlerimin en derinine kadar inerken. kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. "Sen benimsin küçüğüm" dedi sakince kulağıma kullandığı cümle tüylerimi diken diken ederken üzerimdeki küçücük havluyu çekti ve yere bıraktı. dikkatlice beni incelerken refleks olarak ellerimle vücudumu kapatmaya çalıştım. ellerimi tuttu ve beni duvara yasladı. " Benim olanı benden gizleme küçüğüm"

"Vazgeç! hayatını seni sevmeyen bir kadına adama!" "O kadın sen sen eğer adarım,sen de adayacaksın her zerreni bana adayacaksın" dedi kemikli parmaklarının arasın da ezdiği saçlarımı yavaş bir şekilde öptüğün de .

"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır ve ondan kaçmak için her yolu dener. Yeni başlangıçlar yapıldığında ve pişmanlıklar yaşandığında ya her şey için çok geçse? Ya da her şey daha yeni başlıyorsa? Gelin bunu hep beraber öğrenelim. Esila ve Yavuz'un hikayesine sizde ortak olmak istiyorsanız, yukarıda 'Oku' yazan yere basmanız yeterli...