Siz: Amk sabah sabah ne yaşıyonuz? 0555: Sabah mı kaldı lan 0555: Öğleni geçti Siz: Haklısın yeni uyandım ya kafa uçtu birden 0558: Oğlum öğlene kadar yatmak nedir? Siz: Oğlum?? Kitapta argo kelimeler ve küfür vb. şeyler oldukça fazla bu yüzden rahatsız olanlar okumasın

Anne ve babalarının hataları içinde doğup büyümüş dördüzler, ayrılmak zorunda kaldığında geri dönüşü olunmayan yollara girmişlerdi. İki yıl sonra tekrardan ölen anne ve babalarının cenazesinde karşılaştıklarında artık ortadaki tek gerçek, Kimse eskisi gibi olmadığıydı. Beren ne vişne, ne kestane ne de pamuktu artık. İki yıl ondan bu isimleri almıştı. Peki alınan tek şey isimleri miydi? ............ "Koşma çürük vişne!" Koşmam anında kesilirken sinirle ona döndüm. "Sensin çürük! Çürük gözlü!" Kahkaha atarak bana doğru koştuğunda bende tekrar hızlandım. Eğer beni yakalarsa sonum hiç iyi olmayacaktı. Bir anda belime dolanan kollarla adımlarım yerden kesilirken panikle kollarımı boynuna doladım. Kafamı kaldırıp ona sinirle baktığımda o ise sırıtıyordu. "Seni yakalayamacağımı mı sandın vişnem?" ............ "Baran..." masum olduğunu düşündüğüm sesle ona sırnaşarak yaklaşırken çoktan kollarını açmıştı benim için. "Efendim kestanem?" Kollarının altına girdiğimde hemen şikayete başladım. "Barın en sevdiğim bluzumu kesmiş!" Sinirle doğrulup ona bakarken arkadan gelen Barın'ın sesi daha da sinirlendirdi beni. "Çünkü onu doğum gününde bir erkek almıştı!"

"Bakışıyla bir dağı devirir. El alemi dize getirir. Bütün herkes onu konuşur öyle zannetsin." İddiayı kazanmak için dikkat çekmem gerekiyordu. Şarkıyı söylerken aynı zamanda dans etmeye başladım ritime uygun. Etrafta gezdirdiğim bakışlarımı tekrar Barlas'a çevirdim. "Biraz uslan artık yar, bu neyin özgüveni? Bir destur artık, aştın kendini." Barlas'a laf sokuyordum şarkı yoluyla ama o gülerek beni izliyordu. Hatta gözlerindeki hayranlıkla. "Yaktım gemileri. Her gün birileri ölsün yoluna. Ben ölmeyeceğim." Gaye ölebilirdi mesela Barlas'ın uğruna. Sonuçta sevdiği ve öpüştüğü kızdı. Şarkının sonlarına gelirken nefes nefese kalmıştım. Heyecanlanmamın etkisi büyüktü bunda. Son kez etrafta gezinen bakışlarımı Barlas'a çevirdim ve tam gözlerine bakarak söyledim son sözleri. "Yoluma çıkma aman diyeyim. Yıprattın yeterince gözünü seveyim." Kopan alkış tufanıyla mikrofonu bıraktım ve sahneden indim. Kalbim deli gibi çarpıyordu.

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

Abilerim kitaplarının iflasını mı getirdin? Aha buyur bir tane daha var. Bunu da oku, beğenmezsen eyw:/

Düzenleniyor • Dostluktan doğan düşmanlığın, düşmanlıktan doğan dostluğun, ölümden doğan yaşamın, yaşamdan doğan ölümün izi. Var olan ve yeni oluşacak düşmanlık.... Düşmanlar arası kapışmalar ve alınan intikamlar... Vazgeçmek güzeldi ama vazgeçmeye çalışmak büyük bir hataydı. Bu aşk beni ölüme götürdü, ölümün kıyısından döndürdü. Herkesi teker teker kaybettim ve kazanmak bir oyun değil ölümle yaşam savaşıydı.

!KİTAP DÜZENLEMEYE ALINDIĞI İÇİN ASKIYA ALINMIŞTIR! ^Hayattı büyük bir planla altüst olan ailesinden ayırılan bir kızın hikayesi.^ ❗İlk kitabımdır❗

Hep beraber 17 yılımın nasıl mahvolduğunu izliyoruz. 17 yılın ardından benimle aynı gün doğan kızla karıştığımız ortaya çıkıyordu. Gerçek sandığım ailem her ne kadar bu güne kadar bana hem fiziksel hem ruhsal şiddet uygulasalar da 17 yıl yani boru mu? Bu bir abi kitabıdır. küfür içerir. teşekkürler<3

Ünlü bir ailenin ikizlerinin doğum gününde garsonluk yapan Azra, aslında o ailenin kaçırılan kızıdır.