"Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah'a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp'tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

Gün Güzeli. Sabahın ışıklarıyla doğan güzellik, Efsun Tanseli. * "Bugünün tarihi yok. Bugün 4 Mart. Durun lütfen bu öylesine bir tarih değil, bugün ölüm demek, bugün kayıp demek. 4 Mart. Kayıp ve ölüm. Afra ve Efsun demek." Öylesine değildi bu konuşmalar yazılmalıydı tarihte kalmalı unutulmamalıydı. 20 yıl. Onca yıl. Kayıplar. "Efsun Tanseli, hayır. Berfu Ergün. Çizin altını, Efsun değil artık Berfu. Karalayın Tanseli'yi yazın üstüne Ergün. Yok edin Efsun Tanseli'yi, ben Berfu Ergün." *

Ben direk okumani öneririm ♡♡

Zemheri Asena Demir'in karışık hayatı... | Kafa dağıtmak için yazılan bir kurgudur. Amaç yoktur. Hiçbir olay gerçek değildir. Sevgilerle...| Askeri kurgu, karışan hayatlar, Bebek konularını içermektedir.

(eski adı: Asker kadın ve biyolar) Dağlara nâm-ı'nı karanlık diye salmış, nâm-ı duyunca korkumdan tirtir titreten, kadın asker, bir gün hastanede karıştığını öğrenirse ne olur? Peki ya gerçek ailesi bir türlü onun peşini bırakmazsa? İzin dâhi almadan onun hayatına giren Öztürk ailesi, Ve onları Umursamayan Asel Asena, Hangisi kazanacak? Öztürk ailesi Asenayı kazanabilecek mi? Asena Öztürk ailesinden kurulabilicek mi? Peki ya hayatına, yeni duygular ve insanlar girebilecek mi?

Gece bilmesine rağmen 22 yaşında gerçekten üvey olduğu yani bebeklerin karıştığı hastane tarafından anlaşılır. Ancak Gece'nin biyolojik ailesi çok ön yargılıdır. Gece bu ön yargıları yıkabilir mi? Biyolojik ailesine alışabilecek mi? İlk kitabım bu yüzden mantık hataları vardır müsait olunca düzenlemeye alınacaktır.(özellikle ilk bölümlerde.) =================En İyi Sıralama================= Ailede 27. 《17.01.2023》 Gizli kimlikte 1. 《19.02.2023》 Abide 7. 《20.02.2023》 Ekipte 1. 《24.02.2023》 Kuzende 2. 《24.02.2022》 İkizde 7. 《26.02.2023》 Özel timde 1. 《01.03.2023》 Güçlü kadında 1. 《11.03.2023》 Askerde 31. 《18.03.2023》 Polisde 12. 《25.06.2023》 Timde 18. 《03.07.2023》

✔️TAMAMLANDI✔️ Asker ve yeni aile kurgusu Faruk pis sırıtışıyla "Sen hâlâ ölmedin mi?" diye sordu. Sırıtıp arkama döndüm ve gözlerinin içine bakıp "O şerefe daha nail olamadım." dedim. Asker bir kızın hayatı ve gerçek ailesini bulması ile başlayan bir hikâye. Eğlence amaçlı yazılmıştır, yazım yanlışları olabilir. #1 - aile (12.01.2023) #1 - kadınasker (12.01.2023) #1 - tim (02.02.2023)

Yetimhanede geçen bir hayat ve o hayata biranda giren aile. Almira yeni ailesine alışmaya çalışırken abileri ona pekte yardımcı olmuyordu. Bakalım sonları nasıl olacak?

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.