Monoton bir bir hikayemi istiyorsunuz? O zaman bu kitaptan hemen çıkın! Çünkü burası hayatı hem yalan hemde macera ile yaşayan Laçin'in evreni. Hayattan ümidini kestiği an kitapları ve müziği bulan, Acılarını içine gömen, Yaralarını sarmayı kendi öğrenen, Yalanlar da usta olan o kız, Evet o kız, bizim Laçin. Bir oda da aylar geçirmek ne kadar zor olabilir ki, Yani alt tarafı garipden sesler duyabilir,yok olmak isteye bilir, mutsuz olabilirsiniz. Hayatınız zaten zorken daha da zorlaşıp ardından tam normale dönüyorken karman çorman bir hâl aldı mı? Laçin'in hayatı tamda böyle. Bir şans verin derim ;) ^^ "Yıllar önce yetimhaneye bırakırken akılları nerdeymiş? Oyuncak mı bu! Sıkıldım bırakayım, sıkıldım alayım!" ^^ *Mantık hataları bulunabilir *Tüm olaylar , kişiler ve kurumlar kurgudur.* *Reklam yapmayınız!*

bu hikaye yıllar önce hastanede çıkan bir karışıklık sonucu karışan ikiz bebekler 16 yıl sonra ailelerine kavuşan. geçmişte yaşadıkları olaylardan dolayı utangaç çekingen ve sinir hastası yazgı, söz konusu kardeşi olduğunda gözü kimseyi görmeyen yağız'ın hikayesi

Bu hikaye Yalgı'nın değişen hayatını anlatıyor. Eğer güçlü kadın karakter okumak istiyorsanız bu kitap tam size göre. ~Karıştırılmış Bebek Serisi... [KBS-1] (Kitap ismi değiştirilmiştir) *KİTABI OKUYAN OKUYUCULARA SESLENİYORUM. HER HANGİ BİR KÖTÜ YORUM YAZARSANIZ, YORUMUNUZ SİLİNECEK ! ELEŞTİRİYLE SAYGISIZLIĞI KARIŞTIRMAYIN..

TAMAMLANDI✔ "Selam! Artık kaç gün kaldığını saymayı bıraktım... Ama biliyorum az kaldı. Gidiyorum. Gitmek zorundayım. Ölüyorum... Her gün geçtikçe ölümün fısıltısını daha net duyuyorum... Duymak zorundayım. Bugün yine unuttum. Evimin yolunu unuttum... Saatlerce yürüdüm. Ama neyse ki çantamda bir kağıda adresi yazdığımı sonradan hatırladım. Yoldan geçen herhangi birine sordum evimin adresini. Şimdi ise yine buradayım... Öylece gitmek istemiyorum. Bir şeyler bırakmak istiyorum bu dünyaya. Ben Deniz... Deniz Vural. Ve bunları izleyen kişi , her kim olursan ol unutma beni olur mu? Ben ölmek istemiyorum. Beni hatırlayacak birileri kalmadığı zaman ölmüş olacağım... Ve lütfen , lütfen ölmeme izin verme!" • Aile-abi kurgusu yazmaya doyamadığım için aklındaki diğer kurguları bir kenara çekip buraya geldim! • MoonLoverrss •

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Dünyama hoşgeldin uydum." ~ Başlama tarihi: 9 Mayıs 2020 Bitiş tarihi: × #17ali #24can #1asır #6akın 15 Haziran 2020 #12sinan #6asrın #46siyah

Özge onu döven çalıştıran ve satmaya kalkan ailesinden başka kimsesi olmayan bir kız... Korkmaz ailesi tek kızları tarafından parçalanmış bir aile... Korkmaz ailesinin kapısına aynı zamanda 10 hayatın ortasına bırakılan bir mektup... Nasıl bir hayatları olacak, alışabilecekler mi, peki sonradan ortaya çıkan gerçekler...

17 senedir yetimhhanedeyim burda büyüdüm burda ağladım burda sevindim burda da dağıldım dogru sandığım her şey yalanmış ailem varmış aslında 17 sene önce beni yetimhaneye bırakan ailem..

Lilya, Barın ve Akay Yıllar sonra kavuşmuş üçüzler...