Gerçek ailem klasiği ama Derin farkıyla;))

Güneş: Polis ol, polisle birlikte ol ama asla polislik olma demişler ya Güneş: Halt etmişler Güneş: Tutuklayanım sen olacaksan polislik olmaya razıyım Çevikçi Bey çevrim içi (01.52) Görüldü (01.52)

"Bana emir verme Komutan!. Ben senin askerin değilim!" dedim bağırarak. yumruğunu dahada sıktı sözlerime karşı. Hayalet timi'nin gözleri bizdeyken, gözlerini gözlerime kilitlemişti, kırpmadım gözlerimi, kırpamadım. Gerilmiştim, etkisi altına girmiştim, kaşlarımı çatmıştım. O da aynı şekilde kaskatı kesilmişti, gözleri alev saçıyordu, dişlerini sıktıkça yüz hatları dahada belirginleşiyordu. derin bir nefes aldı ardından yumruğunu serbest bırakarak yanıma yaklaştı, bir adım attı, ardından bir adım daha, ve bir adım daha attığında dibime kadar girmişti, kafam göğsüne denk geliyordu,kokusu burnuma dolmuşken kafamı yukarı kaldırıp yüzüne yakından baktığımda, birleştirdi yeşil gözleriyle gözlerimi. -"Sen benim askerimsin, burada komutan benim" dedi kalın ses tonuyla bağırmamıştı öfkeyle bakmıyordu sadece bana yukardan bakıyordu ve sesinde asla tereddüt yoktu... -"evet burda komutan sensin, burda ki herkes senin emirlerine, sen benim emirlerime uyacaksın." Dediğimde bana sakince bakmaya devam etti, ben onun aksine ona ateşle bakarken, uzaklaştı bedenimden başıyla selamladı ben ise öylece baka kalmıştım, beni etkisi altına almış, gözlerini benden çekerek odadan çıktı... ___________________________ ~Ateşin sıcaklığıydı Börüyü yakan~ 🔥🐺

"Delibal, hem şifa hem zehir."

" Benim sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. " Yakarışı kalbime işledi. Kuyuyu andıran derin dehlizlerine daldım. Aklımdan bir sürü cevap geçti. Ve her cevabım onun için birbirinden ağır yola çıkıyordu. Sustum bu yüzden kalbi kırılmasın diye. " Biliyorum beni sevmiyorsun ama başkasını da sevme Kardelen. " dediğine aslında ikimizde onun bencilliğinin farkındaydık. Canı yanıyordu artık kara sevdasını taşıyamıyordu kalbi dili çözüldüğünü göre. Sus demişti bana daha önce gönlün yanlış birindeyse susmasını bil demişti. Şimdi kendi konuşuyordu. Belki de artık aklını bir kenara bırakıp kalbiyle hareket edecekti. Cesaretim, atılganlığım sadece içimdeydi. Susturulan bir Kardelen olduğumdan dışıma vuramadım hiç. İçimde ne fırtınalar estiriyor ne kasırgalar çıkarıyordum. Karşı çıkıyor sesimi çıkarıyordum. İçimde sesim çıkıyordu. Oysa gerçek hayatta ürkektim, kabuğuma çekilir başımı öne eğerdim tıpkı bir kardelen gibi bükülürdü boynum. Bir insanı evin yaparsan üzerine yıkılır kalbin yaparsan ruhuna yıkılır demişti bana. Ben onu kendim yapmıştım nereye yıkılacaktı? " Kardelen. " dedi ardından kuyuyu andıran gözleri yüzümde gezdi. " Yürekdelen." deyince kalbim göğsümü dövdü. Karmakarışık hislerle ona bakarken " Vallahi. " dedi. " Vallahi Yürekdelen'in yanına Alakurt'u eklemeden.." deyip eli karnımı buldu. Boğazım kurumuştu. Dilim tutuldu kalbim gibi. Sonra can yakıcı tonda devam etti cümlesine. " Burada benden senden bir tohum filizlendirmeden vallahi durmayacağım. " Bir mahalle kurgusudur. Aksiyonlu bir hikaye değil. Keyifli, dinlendiren, sıcak, sakin bir kurgu okumak isteyenleri beklerim. Birde ilerleyen bölümlerde +18 olan yerler bulunacaktır. Midesi bulanan baştan okumasın. Wattpad'de bu isimle yayınlanan ilk kurgudur. Yazılma tarihi: 11 Ağustos 2022 Yayınlanma tarihi: 11 Ağu

#Wattys2018longlist 05/01/2018 Bilim kurgu #1 Dünya tamamen değişmişti. Savaşlar, kaos, atom bombaları insan soyunu neredeyse tüketmiş ve dünyayı yüzyıllar öncesine kadar geriletmişti. Bu yüzden dünya savaşmak yerine barışıp soylarını korumaya karar vermiş ve ateşkes anlaşması imzalamıştı. Bu anlaşmayla birlikte dünyanın en güçlü dört lideri Batı, Doğu, Güney ve Kuzey adıyla dört krallık kurmuştu. Savaşlar bitmiş ve insanlar tekrardan yaşamaya başlamıştı. Ama insanlar yaşanan olaylardan ders almıyor ve açgözlülükleri asla tükenmiyordu. Alex, Batı Krallığının varisiydi fakat babası hiçbir zaman onu sevmemiş ve oğlu olarak görmemişti. Bu yüzden onu Ava şehrine inşa ettirdiği kuleye göndermiş ve tek başına yaşaması için terk etmişti. Ama bu yalnızlığı Ava şehrinde yaşayan Cass Walker sayesinde bir gün dinecekti. Cass Walker Alex'e söylediği yalanlar yüzünden onu bir gün kaybedeceğini biliyordu ama kalbine söz geçiremeyip yalanlarına devam ediyordu fakat yalancının mumu sönmek üzereydi ve vakti daralmıştı. Aşk, arzu ve tehlike onları beklerken araya giren yalanlar hayatlarını zorlaştırır ve zaman geçtikçe her şeyin göründüğünden çok daha farklı olduğunu fark ederler. Peki tüm bu zorluğa rağmen birlikte kalmaya devam edebilecekler miydi?

Bir sabah uyandığınızda evcil kedinizin insana dönüştüğünü görseydiniz, ne yapardınız..?? Muhtemelen böyle bir şeyin gerçek olduğuna inanmazdınız, değil mi? Çünkü bu imkansız!! Ama 22 yaşındaki barmen Yekta'mızın başına gelen tam olarak bu.. Evet, doğru okudunuz. Bu, genç bir adam olan Yekta Tunç Saraç'ın evinde beslediği ve yıllardır sahibi olduğu kedisi Lia'nın bir sabah ansızın güzel, genç bir kıza dönüşmesinin hikayesi.. Başka hangi insan gece kucağında ufak bir tüy yumağıyla uyuyup sabahında minik kediciğinin yerinde çırılçıplak bir kız bulabilir ki..? ____ ‼️UYARI!: Bu hikaye +18, cinsellik, argo, küfür vs gibi şeyler içerir!! Rahatsız olacaklar okumasın lütfen!!‼️ Zaman zaman minik cringelikler yaşayacağız ama onlar olmadan kitapların tadı tuzu yok ki!! Bu da benim imzam işte.. Başlangıç tarihi: 7 Haziran 2024

Lise son sınıfında herkese zorunlu verilen bir proje ödevi yüzünden Damla'nın uğraşması gereken şeylerin arasına yenisi eklenirken, hesaba katmadığı bir şey daha vardır. O da, uzaktan eğitim gören ve okulda kimsenin daha önce hiç görmediği sınıf arkadaşına yardım etme görevinin sınıf başkanı olarak kendisine verilmesidir.

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan