Bütün dünyayı devletin adı altında olsa da liderliklerin emirleriyle yürütüldüğünü ve paranın her şeyi getirdiğini düşünün. Ülkenin düzenini korumak için savaşanların yanında onlara karşı gelmeye çalışan örgütlerin, iş adamlarının gizlice milletin içine sızdığını ve yeni bir yönetim şeklini ayaklarımızın altına getirmeye çalıştığını varsayın. İyi yada kötü amaçlı liderliklerin istemeden de olsa anlaşma içinde olması ama içten içe başların birbirlerine nefret beslemeleri büyük bir dönüm noktası başlatacaktı. Peki bu dönüm noktasında kimler hayatta kalmayı başarabilecekti? Yada kimler başarı ve hırs uğruna sevdiklerini öldürecekti?

Yaşamı boyunca hiç kimsenin onu "tehlikeli" olarak nitelendireceğini düşünmezdi. Eh, hayat bazen hoş olmayan sürprizler yapabiliyordu. "Nefes al," dedi kendine. "Çünkü her an biri gelip onu senden alabilir." Ölüme kapadığı gözlerini bir öncekilerden çok farklı, çok daha karanlık bir dünyaya açmıştı. Tek bir bakışla tüm o renklerin, o sihrin ve mükemmeliyetin ondan çok uzakta, geçmişte kaldığını anladı. Yakında uğruna savaşması gereken tek şeyin canı ile sınırlı olmadığını da anlayacaktı. Belki bu gökyüzü bile olmayan evrende, kalbini verdiği cesaret timsali oğlan, belki de sayısız esir ve acılı ruh. Her biri Alessia'nın büyüsünü ve kılıcını savurması için dualar ediyordu. Yüzlerce Labradorit, Garnet, Sitrin ve Yem edilmiş ruh refaha kavuşacak ya da daha karanlık günler ile karşı karşıya kalacaktı. Alessia ruh yiyen bir imparatoru yerle bir edebilir miydi? Edemezsin demişlerdi. Göreceklerdi.

Çocukken aşık olduğu kadının adını kardeşine veren Karan ve onun çocukluk aşkı olan Efnem'in hikayesi.... Her şey Efnem bir gün ev arkadaşı olan Alya sayesinde başladığı işinde patronu olan Karanla birlikte anılarının aklında canlanmasıyla başladı. Karan ve Efnem hâlâ birbirine aynı şeyleri hissediyor mu dersiniz?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.