Herşey Ufuk'un şehit olması ile başlar aslında. Ufuk'un katillerini bulmak için ve teröristin elebaşlarını yakalamak için göreve çıkan Birsen yüzbası bu yolda kaybolmuş gerçekleri gün yüzüne çıkaracak...

Cressida, krallık yönetimiyle yönetilen bir ülkedir. Krallığın bağlantılı olduğu 18 soylu ailenin genç evlatları bilinmeyen bir şahıs tarafından kaçırılıp bir otele kapatılır. Otelde, bu gençlerin geçmişe dair hiç bir şey hatırlamaması için hafızaları silinir. Genç öğrenciler yaklaşık 1 hafta süren uykunun ardından uyandıklarında ne ile karşılaşacaklarını tahmin bile edememişlerdir. Bu otelde onların akademik eğitiminin devam ettirmeleri için bütün olanakların sağlanacağı, geçmişte yaşadıkları travmatik bir savaştan dolayı hafızalarının silindiğini ve bunun onlara bir iyilik olduğu söylenir. Fakat öğrencilerin kafalarına yatmayan bir düşünce kıvılcımı hala parlıyordur. Bu olayın peşini bırakma niyetinde değildirler. Oteldeki herkes gençlere, ilk başlarda tam bir soylu gibi davranıp, dünyanın en önemli insanıymış gibi hissettirirler. Bu dönem onlar için gayet keyiflidir. Sonraki dönem ise herkes bir anda onlara düşman kesilir ve onları bir köle gibi çalıştırmaya başlarlar. Gençler, asıl kimliklerini, varsa ailelerini, kısacası eski hayatlarını bulmak ve bu otelden kurtulmak zorundadırlar. Keyifli Okumalar!

Savcı Serisinin İkinci Kitabı Karşınızda!

Üniversitede okuyan ama birbirinden haberi olmayan Dicle ve Ulvi'nin hikayesi... Dicle'nin renkleri ve Ulvi'nin mürekkepe boyanışı. Ve hiç beklemedikleri anda ikisinin tek bir renkte buluşması. Yalnızca serum bitene kadar...

Demek çok zengin öyle mi Karavan?Cebi zengin güzel. Banka hesabı dolu güzel. Ya kalbi? Cebinin üçte birinde olan kalbinde de var mı? Banka hesabının doluluğu kadar gönlü de dolu mu Deren'e karşı? Ne zaman güzel bir söz söylemiş gözlerinin içine bakıp? Sen şimdi belinde silahı var güçlü de dersin. Soruyorum ne zaman kırılmasın diye gücünü kullanmış? Ne zaman incinmesin diye belindeki silahı feda etmiş?" "Kusura bakmayın beyler. Belinizdeki silahla belki iyi bir tetikçi olabilirsiniz,belki iyi bir koruma olabilirsiniz. Ama asla iyi bir baba iyi bir eş olamazsınız! Eve girdiğinizde karınıza bir demet çiçek yerine çekmeceye koymak için bir silah veriyorsanız, çocuklarınızın başını ayda yılda bir kere okşuyorsanız ve belinizdeki güvence diye tuttuğunuz şeyi sevdiklerinize karşı kullanıyor ve buna aşk diyorsanız... Siz değil eş veya baba adam bile değilsiniz!" BU HİKAYEDE ACI OLDUĞU KADAR TATLI SABAHLAR AĞLAYAN AMA GÜÇLÜ KADINLAR. VE EŞİTLİK VARDIR. GÜÇLÜ KADIMLARI HER ZAMAN DUYURMAK ADINA YAZILAN BU KİTABA SİZDE DESTEK OLUN!

"Pençelerini çıkarmış bir Tilki. Aslanın karşısında ne kadar şansı olduğunu düşünüyor?" "Bir yerlerde birisi tam da senin verebileceklerini arıyor." ** "Çektiğim korkunç acı, yaşamdan geliyor. Benim erişebileceğim hiçbir durum yok. Kesin olan şu ki ben, uzun zamandır ölüyüm, çoktan intihar etmişim. İntihar ettirildim, demek istiyorum. Ölüme açlık duymuyorum, varlık olmaya açlık duyuyorum." "Antonin Artaud." Dedi kız ona bakarak. Yeşil gözler hayret karışımı bir ifadeyle ona döndü. ** İçine kapanık sadece müzikle ilgilenen bir kız, yeteneğini herkesten gizleyen soğuk ters bir erkek. Yeteneğin olduğu tarafta tehlike var.Tehlike çanları ikisi için de çalıyor. İkisi de kurban İkisi de müziğe sığınıyor. Bir harfin değiştirdiği adlara sahipler. Birbirlerinden oldukça uzak, uzak oldukları kadar yakınlar. ~ Bir kurbanın yoldaşı o kurbandan daha çok acı çeker. Friedrich Nietzsche

"Askeriz asker." dedim. ama arsız Efes bunu bile dinlemiyordu ki... "Ya Allah aşkına bakma bana öyle dedim" içime düşecek gibi bakıyordu. Yeterdi artık. "ŞUNA BİR SON VER KADIN!" dedi Efes ama neyden bahsettiği ile ilgili en ufak bir fikrim bile yoktu. "Ne diyorsun be!" dedim. "Anlamamazlıktan gelme." "Efes gerçekten anlamıyorum açık konuşur musun?" "AKLIMI ALIYORSUN KADIN AKLIMI ALIYORSUN!"

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Hayatı boyunca yüzü hiçbir şeyden gülmemiş bir kadın, Jülide Erbaş. Hep eksik bırakılmış, hep yalnız. Tam olmanın ne demek olduğunu hiç bilememiş. Ev nedir, aile nedir hiç tadamamış. Aşk'ı tattığını sanıp, yanılgılara kapılmış. Ama yinede hayatın taktığı her çelmeden sonra ayağa kalkmış. Kendisine sunulan kimsesizliğini, kendisini mesleğine adayarak kapatmış. Günü geldiğin de, gerçekten kimsesiz kaldığın da, hayatta ki tek varlığı annesi öldüğünde içinde ki uçurtmanın bağı yeryüzünden çözüldü. Göğe karıştı. Uçurtmasını gökyüzünü gözlerinde barından bir adam kendi gökyüzüne kattı. Alp Aslan Şahin Mesleğini kendi canından öte tutan yüzbaşı. Sevmek, sevilmek onun için hem çok uzak hemde kumar. Disiplin ve otorite hayatının merkezi olan Alp Aslan, tek bir gece disiplinini bozdu. O gece de, Jülide'nin yeryüzünden kopan uçurtması gelip onun koynuna kondu. Aynı otorite ve disiplinle hayatı şekil alan iki insan. Biri hayat kurtarıyor, diğeri vatanı söz konusu olunca hayat alıyor. Jülide, asla hayatında olmasını istemediği meslek grubunun tam ortasına kendisi düşüyor. Kendi öyküsünün sonunu kendisinin yazdığını düşünürken, asla öyküsünün yazılmayacağını düşünen Alp Aslan'ın öyküsünün baş karakteri oluyor. İstemediğimiz otlar, hep burnumuzun dibinde biter. Jülide, Alp Aslan'ın varlığını neşterle kesip atacak mı yoksa kalplerde açılan yaraların üzerine kendi dikişini mi atacak? Aynı kokuya aşık iki insan. Birinin hayatı barut kokusu diğerinin yuvası barut kokusu. Bir korkuyla harmanlanan iki gözü karanın hikayesi. Tüm hakları saklıdır. Yetişkin içerik mevcut. Gökçen KOÇAN