Robert Kulczycki jest obiektem westchnień niemal wszystkich uczennic. Przystojny, uśmiechnięty i inteligentny, zaskarbia sobie serca nie tylko licealistów, ale także nauczycieli. Jest idealny. I tajemniczy. Odkrywam to dopiero podczas indywidualnych zajęć, ale nie próbuję w to wnikać. W końcu jest moim nauczycielem. Jednak im częściej patrzę w te piękne, szare oczy, tym bardziej wszystko się zmienia. W moim sercu budzą się uczucia, o które nigdy bym siebie nie podejrzewała, a gorące usta mężczyzny niszczą między nami wszelkie bariery. I odkrywają mroczne, przerażające oblicze profesora. Czy jestem w stanie posłuchać głosu rozsądku i zakończyć tę relację? Czy poradzę sobie ze wszystkimi kłodami, jakie los rzuca pod moje nogi? Do czego doprowadzi mnie związek z człowiekiem, który nie mówi o swojej przyszłości? I czy Robert na pewno jest tym, za kogo się podaje? Nazywam się Charlotte Bright, mam siedemnaście lat i romans z nauczycielem. Pozwól, że opowiem Ci moją historię.

Rosalie Reilly to dziewiętnastoletnia dziewczyna, która w swoim życiu przeżyła już naprawdę wiele. Przed dwoma laty w wypadku samochodowym straciła swojego ukochanego brata. Po jego śmierci zmuszona była uporać się z żałobą w samotności, ponieważ jedyna osoba, która dawniej ufała, przyczyniła się do śmierci jej starszego brata. W jednej chwili całe jej życie zamieniło się w istne piekło, straciła wszystko i wszystkich, ale czy na pewno? Z biegiem czasu dziewczyna stała się bezwzględna, bezlitosna i wyrachowana. Odcięła się od najbliższych, pogrążyła w imprezach, używkach i ciągłej ucieczce. Jednak wszystko zmienia się w momencie, kiedy niespodziewanie zapada w śpiączkę, a jej uzdrowienie lekarze nazywają cudem. To właśnie wtedy Rosalie postanawia zmienić swoje życie, postanawia dać sobie drugą szansę. Ale czy wszystko pójdzie zgodnie z jej planem? Czy wszystkie krzywdy wyrządzone przez ostatnie dwa lata pójdą w zapomnienie? Czy dziewczyna w końcu wybaczy chłopakowi odpowiedzialnemu za wypadek jej brata? Czy Rosalie Reilly i Aiden Sanford w końcu odnajdą wspólną drogę?

Michael White właśnie zmierza w moją stronę i wydaje się być wkurwiony. Całkiem mnie to bawi. Podchodzi bardzo blisko, staje naprzeciw mnie i patrzy mi prosto w oczy. Poprawia taktownie brązowe włosy i mówi: porozmawiamy. Bierze mnie za rękę i ciągnie za róg budynku. Nie stawiam oporu. Nie dam mu takiej satysfakcji. Od razu za rogiem dociska mnie do ściany i szepcze do ucha: pojebało cię dziewczynko? Obstawiam, że zależało mu na tym, żeby brzmieć groźnie. Nie jestem chyba jednak typem osoby, którą łatwo wystraszyć. Spoglądam mu w oczy i mówię: - Dokładnie. - uśmiechając się przy tym sarkastycznie. Brązowe oczy chłopaka stają się nagle praktycznie czarne. Kładzie rękę na mojej tali, przyciąga jeszcze bliżej siebie, nachyla się do mojego ucha i szepcze: Jeszcze się przekonasz kim jestem.

Jeśli po każdej burzy taka nadchodzi cisza, niechże zawieją wiatry, aż śmierć przebudzą. ~Książka zawiera drastyczne sceny i wulgarny język. Sprawy dotyczące problemów psychicznych i przemocy psychicznej. Książka zawiera sceny których nie popieram. Osoby ze słabymi nerwami i psychiką proszę, o nie czytanie książki, gdyż czytając tę książkę mogą poczuć lęk i dyskomfort. Proszę również osoby poniżej osiemnastego roku życia o NIE CZYTANIE KSIĄŻKI.~