Bedenim yorgundu,ruhum ondan da beterdi. Bir şey yapmak zorundayım, yeniden ayağa kalkmak zorundayım. Ama neden çöktüğümü bilmeden nasıl ayağa kalkacaktım ki.

"Unutmak ihanet sayılsın sayılmasın, hatırlamak genzimi yakıyor."dedi genç adam, elindeki içki bardağını defalarca yaptığı gibi dudaklarına getirirken. Güçsüz kaldığı, kamburlaşan omuzlarından belliydi. "Sende mi unutmak isterdin?"dedi genç adamın karşısında oturan bir diğer genç. "Asla!"dedi haykırırcasına genç adam ve elindeki içki bardağını sertçe masaya koydu. "Üzüntüsü bırak benliğimi yok etsin, kum tanesi kadar bile bir kısmı silinmesin hafızamdan. Bırak yok olayım onsuzluğun susuzluğunda ama hafızam onsuz salise bile geçirmesin."diye ekledi genç adam. Gözünden süzülen yaştan haberi dahi yoktu oysa. "Ağlıyorsun lan!"dedi arkadaşı. "Ne ağlaması lan!"diye ayağa kalktı genç adam. Saniyeler içinde beyninde dolanan düşünceler onu kalktığı yere geri oturttu. "Geberiyorum lan!"diye haykırdı. ••• "Hissediyorum."dedi genç kız. " İliklerime kadar hissediyorum onu."diye ekledi. Özlemişti, neyi özlediğini bile bilmeden...

Yeşil gözlerim kahverengi gözlerinin esiri olmuşken esen rüzgarın etkisiyle parfümünün kokusu burnuma gelmişti. Gözlerim istemsizce kapanırken karşımdakinin kokusunun kapladığı havayı içime çektim. Temiz ve ferah kokuyordu, sıradan kokular gibi değildi. Büyüleyiciydi. Ve ben o an o kokunun ve gözlerin esiri olmuştum. Esirliğim beni yıkılmaya sürüklemişti ve o yıkılmışlık üzerime tonlarca ağırlıkta ki betonların düşmesine ve o ağırlıkların altında kalmama neden olmuştu. Peki bu yüklerin altında ezilen de kimdi? Bendim. Ben Beria Soykır, hikaye daha yeni başlıyordu. Sen de bu hikayede benimle misin? Bu Beria ve Agit'in hikayesi.... Hikaye tamamen bana aittir. Çalınma gibi durumlarda gerekli hukuki işlemler yapılacaktır. Başlama tarihi: 3.05.2024 İlk yayın tarihi: 12.06.2024